Τα «χρόνια πολλά» των πρώην μας αναστατώνουν

Άνθρωποι που πέρασαν απ’ τη ζωή μας, μοιραστήκαμε στιγμές, εμπειρίες και μνήμες κι έφυγαν ή τους διώξαμε –για λόγους που δε θα αναλύσουμε στην παρούσα φάση– και μέσα σε όλα αυτά υπήρξε κι ένας έρωτας, εκείνη η έλξη που μας έκανε να ανυπομονούμε. Πάθος, ενθουσιασμός, αγάπη∙ όλα γκρεμίστηκαν και πήγαμε παρακάτω. Ναι, πολύ καλά κατάλαβες αναφέρομαι στους πρώην, που κάποτε ήταν νυν και πλέον δεν έχουμε ούτε τις τυπικές επαφές ή έστω όχι τόσο συχνές επαφές.

Στο Poll αυτής της εβδομάδας θέσαμε ένα καίριο ερώτημα που αν όχι σε όλους, στο 95%των ανθρώπων έχει συμβεί. Τι γίνεται όταν έχουμε πάψει να επικοινωνούμε μαζί τους και στη γιορτή ή στα γενέθλιά μας δεχόμαστε μηνύματα ή τηλεφωνήματα από εκείνους για να μας δώσουν τις ευχές τους; Μας χαροποιούν; Μας μπερδεύουν και κάπως μας αναστατώνουν; Μας εκνευρίζουν ή μας είναι αδιάφορα όπως εκείνοι;

Στην τελευταία θέση με ποσοστό που σχεδόν αγγίζει το 10%  –9.34% για να ‘μαστε ακριβείς– βρίσκονται όλοι εκείνοι που αναφέρουν πως τους εκνευρίζουν να δέχονται ευχές από πρώην, καθώς οι πρώην είναι πρώην, δεν είναι φίλοι κι οφείλουν να μένουν στο παρελθόν. Γιατί να μας χαλάσουν τη μέρα των γενεθλίων μας, που νιώθουμε υπέροχα, με ανθρώπους παρόντες στη ζωή μας; Γιατί να αφιερώσουμε χρόνο κι ενδιαφέρον στους απόντες; Και κάπως έτσι, με μεγάλη ευκολία διαγράφουν το μήνυμα. Έστω κι από φιλότιμο, μετά από όσα έγιναν, ίσως θα ήταν προτιμότερο να μην είχαν στείλει τα ευχετήρια μηνύματά τους.

Μια θέση πιο πάνω, με ποσοστό 16.4%,κατατάσσονται εκείνοι που νιώθουν χαρά μόλις δουν το όνομα του πρώην να φιγουράρει στην οθόνη τους, εκείνη την ξεχωριστή τους μέρα. Μπορεί να είναι ένα τυπικό ενδιαφέρον, μπορεί και κάτι παραπάνω σκέφτονται και στο μυαλό τους επανέρχονται αυτά που έζησαν μαζί κι ίσως και μια ελπίδα πως τίποτα δεν έχει τελειώσει οριστικά. Ή ακόμα και μια ικανοποίηση ότι ακόμα κι αν δεν τα κατάφεραν μαζί, είχαν κάνει καλή επιλογή, είχαν μπλέξει με καλά παιδιά, που πραγματικά τους νοιάζονται, ανεξαρτήτως της κατάληξής τους.

Δεύτερη θέση, με ποσοστό 34% κι εδραιώνονται όλοι όσοι ψήφισαν πως το να δέχονται μηνύματα και τηλεφωνήματα από πρώην τους είναι αδιάφορα όπως άλλωστε κι οι ίδιοι που τα στέλνουν. Η ευχή τους είναι άλλη μία ανάμεσα στις πολλές, δε θα την αναλύσουν, δε θα σπαταλήσουν χρόνο να τους σκεφτούν. Τους ευχαριστούν για το τυπικό της υπόθεσης – είμαστε ευγενικοί άνθρωποι, εξάλλου– και συνεχίζουν να γιορτάζουν και να δέχονται ευχές από φίλους, γνωστούς και συγγενείς. Φουσκώνουν μπαλόνια, ετοιμάζουν τούρτες και φωτογραφικές μηχανές.

Στη νούμερο ένα θέση, με ποσοστό 40.26%, φιγουράρουν όλοι αυτοί που μπερδεύονται και κάπως αναστατώνονται κάθε που δέχονται κλήσεις ή μηνύματα από πρώην, είτε γενικά είτε σε ειδικές περιστάσεις, όπως γιορτές και γενέθλια. Όταν ένα θέμα έχει λήξει, πώς γίνεται να στέλνει κάποιος, έστω και τυπικές ευχές, σε κάποιον που ανήκει στο παρελθόν του -ή μήπως δεν είναι έτσι; Το να στέλνει κανείς ευχές σε κάποιον που υπήρξαν μεταξύ τους έντονα ερωτικά συναισθήματα στο παρελθόν μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα. Πρώτον, πως ακόμα τριγυρνάει στο μυαλό του κι όχι απαραίτητα μαζί με σενάρια επανασύνδεσης, ίσως έχει κρατήσει μια γλυκιά ανάμνηση από όλη τη σχέση και νιώθει την ανάγκη να ευχηθεί κι εννοεί πραγματικά εκείνο το «να περνάς καλά και να προσέχεις». Δεύτερον, μπορεί όντως να μην τον έχει ξεπεράσει, να επιθυμεί μια ενδεχόμενη επανασύνδεση και να ψάχνει οποιαδήποτε ευκαιρία να την αρπάξει ώστε να ξεκινήσει ξανά τη διαδικασία προσέγγισης.

Ανακεφαλαιώνοντας, λοιπόν, στην πρώτη θέση βρίσκονται εκείνοι που νιώθουν μπερδεμένοι κι αναστατωμένοι ενώ αμέσως μετά είναι εκείνοι που τα μηνύματα από πρώην τους αφήνουν αδιάφορους όπως κι οι ίδιοι οι πρώην που τα έχουν στείλει. Τρίτοι στην κατάταξη βρίσκονται εκείνοι που νιώθουν χαρά μόλις λάβουν τις ευχές απ’ τους πρώην συντρόφους τους, ενώ αυτοί που εκνευρίζονται μόλις τις λάβουν βρίσκονται στην τέταρτη και τελευταία θέση.

Σε κάθε περίπτωση, οι ευχές είναι ευχές (ανεξάρτητα αν ο άλλος μας βρίζει καθώς τις στέλνει) κι οφείλουμε να απαντήσουμε ένα –τυπικό έστω– ευχαριστώ. Μπήκαν στη διαδικασία να στείλουν, άρα πρώτα να μας σκεφτούν κι αν μη τι άλλο είναι αγένεια να τους αφήσουμε χωρίς απάντηση. Μην πάνε χαμένοι οι καλοί τρόποι που μας έμαθε η μαμά μας.