Κάθε απαισιόδοξο τέλος, οποιουδήποτε είδους ανθρώπινων σχέσεων, γεννάει άπειρα συναισθήματα. Θα κλάψουμε. Θα στεναχωρηθούμε. Θα μετανιώσουμε. Θα απογοητευτούμε. Και κάπου εκεί ξεκινάει να γεννιέται το πιο έντονο συναίσθημα από αυτά. Εκείνο της εκδίκησης.
Εκδίκηση. Μερικοί την χαρακτηρίζουν ως την αδυναμία της ψυχής. Άλλοι ως απόπειρα του να χειροτερέψουμε το παρελθόν. Γενικά το τι είναι πραγματικά η εκδίκηση είναι ένα αλλόκοτο και περίπλοκο ζήτημα. Όλοι έχουμε αναρωτηθεί κι έχουμε προσπαθήσει να δώσουμε μια απάντηση. Συνήθως χωρίς κάποια ανταπόκριση. Τι είναι, λοιπόν, η εκδίκηση; Αυτό ήταν το ερώτημα που μας ταλαιπώρησε το μυαλό και κληθήκατε να δώσετε τις απαντήσεις σας στο τελευταίο μας poll.
«Ζήτημα χρόνου» απαντά η πλειοψηφία. Με ένα αξιοσημείωτο ποσοστό (51.09%) να υποστηρίζει πως είναι απλά θέμα χρόνου. Άλλωστε, τα πάντα είναι ενέργεια. Η ζωή είναι ένας νοητός κύκλος, που τα πάντα γυρνάνε πίσω, ανακυκλώνονται. Κατά βάθος, οι περισσότεροι πιστεύουν στο κάρμα. Κι η αρνητική ενέργεια επιστρέφεται στον αποστολέα της. Μάλλον όσοι πιστεύουν σε αυτήν την εκδοχή της εκδίκησης είναι πιο αισιόδοξοι. Άτομα που πιστεύουν πως όποιος πλήγωσε, θα τιμωρηθεί απ’ το ίδιο το σύμπαν. Πως οι συμπεριφορές επιστρέφονται. Κι η λύτρωση τους είναι αναμενόμενη. Η ίδια η μοίρα το ‘χει φροντίσει. Συνήθως, δεν την επιδιώκουν από μόνοι τους. Άπλα περιμένουν και παρακολουθούν ως παρατηρητές, γνωρίζοντας πως αργά ή γρήγορα θα ‘ρθει. Επειδή όσο κι αν αργήσει, σημασία έχει το ότι ήρθε. Και μεταξύ μας, ίσως την απολαύσουν.
Δεύτεροι (με ποσοστό 23.36%) έρχονται όσοι χαρακτηρίζουν την εκδίκηση ως αδυναμία κι εσωτερικό εχθρό. Άτομα με αυτοπεποίθηση κι αυτοεκτίμηση. Σίγουρα έχουν πληγωθεί, άλλα τα ‘χουν βρει με τον εαυτό τους. Γι’ αυτούς η εκδίκηση δεν είναι απλά κάτι μη επιθυμητό, άλλα και μια κατάσταση που θα τους κατέστρεφε την εσωτερική και ψυχική αρμόνια. Θεωρούν μια τέτοια συμπεριφορά επίπονη ως προς τους ίδιους και τελικά αχρείαστη. Μπορεί να έχουν πονέσει μεν, άλλα έχουν καταφέρει να αγαπήσουν πλήρως τον εαυτό τους. Κι αυτό μονάχα τους αρκεί. Θέλουν κι οι άλλοι να ‘ναι καλά. Αντιλαμβάνονται πως οι κακές συμπεριφορές πηγάζουν από ανασφάλειες και φόβους, κι έτσι κακία δεν κρατάνε!
Κι είναι κι εκείνοι που η εκδίκηση τους είναι απολύτως αδιάφορη. Δεν την σκέφτονται καν σαν λύση. Και την χαρακτηρίζουν παντελώς άχρηστη. Με ποσοστό 15.6% πιάνουν την τρίτη θέση τα άτομα που ξέρουν να βάζουν τελείες στις ανθρώπινές τους σχέσεις. Όταν κάτι τελειώνει, τελειώνει. Δεν τους ενδιαφέρει τι θα ειπωθεί μετά. Ξέρουν να βγάζουν άτομα απ’ τη ζωή τους. Τους αρκεί πως ο άλλος δεν τους ήθελε. Δεν τους δέχτηκε όπως ήταν. Όποτε απλά φεύγουν, χωρίς δεύτερη σκέψη. Το τι θα γίνει ύστερα δεν έχει σημασία. Σημασία είχε μονάχα το τι έγινε. Κι εφόσον ο άλλος δεν τους θέλει ή δεν τους αξίζει, δεν τους ενδιαφέρει πλέον αυτός ο άλλος. Άτομα δυναμικά που διαγράφουν απόλυτα ό,τι τους πλήγωσε και δεν τους εκτίμησε.
Τελευταίοι, με ποσοστό 9.95%, φτάνουν εκείνοι που την θεωρούν ισορροπία και δικαιοσύνη. Άτομα που εν μέρει βασίζονται στην εκδίκηση. Θεωρούν πως αν δεν έρθει, το τέλος δεν έχει έρθει. Μερικές φόρες την επιδιώκουν και πατάνε ό,τι κουμπί μπορούν για να επιταχύνουν τη στιγμή αυτή. Αν δεν την δουν να έρχεται δεν μπορούν να κλείσουν κανένα κεφάλαιο στη ζωή τους. Έτσι κι αλλιώς, αυτή θα ‘ναι η λύτρωσή τους. Δεν υπολογίζουν ούτε συγγνώμες ούτε έχουν σκοπό να προχωρήσουν έτσι απλά. Εκδίκηση μονάχα.
Το αν η εκδίκηση είναι λύτρωση, αδυναμία, απαραίτητη ή μη είναι θέμα υποκειμενικό. Σίγουρα κάθε τέλος πονάει. Κάθε τέλος, κάθε κακή συμπεριφορά, αφήνει στίγματα. Όμως δεν είναι όλες οι καταστάσεις ίδιες. Σίγουρα τα πάντα έχουν την πηγή τους. Θα χρειαστεί χρόνο, άλλα ας προσπαθήσουμε να βρούμε αυτήν την πηγή. Να αναλύσουμε τον λόγο που κάποιος έπραξε ανάλογα. Όχι απαραίτητα να συγχωρήσουμε, απλά να καταλάβουμε. Κι εφόσον ολοκληρώσουμε αυτή τη διαδικασία, η λύση για το πώς πρέπει να κινηθούμε θα είναι μπροστά μας. Κι ίσως ήδη να νιώθουμε καλύτερα.
Συντάκτης: Νταϊάνα Κραέτε
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
