Μια παλιά ιστορία μας φωνάζει. Προχωράμε μπροστά ή γυρνάμε πίσω; Αυτή η δύσκολη ερώτηση μας βασανίζει όλους από τη μέρα που ανακαλύψαμε πως ο έρωτας είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις. Η μία όψη είναι η παλιά ιστορία, η γνώριμη, αυτή που ξέρουμε από την καλή και την ανάποδη. Η άλλη είναι η μυστήρια, η άγνωστη, αυτή που δεν έχει εξερευνηθεί ακόμα. Καμία από τις δύο δεν είναι καλύτερη ή χειρότερη από την άλλη. Και οι δύο έχουν τα θετικά και τα αρνητικά τους. Είναι στο χέρι μας να κάνουμε την επιλογή. Το νόμισμα αυτό δεν είναι από εκείνα που αφήνουν το αποτέλεσμα στην τύχη.
Αυτήν την εβδομάδα λοιπόν, ζητήσαμε τη δική σας γνώμη στο I love Polls, για να αποφασίσουμε τι πρέπει να κάνουμε όταν μας φωνάζει ένας παλιός γνώριμος και με μεγάλη μας έκπληξη είδαμε το διχασμό σας. Να πάμε μπροστά ή να γυρίσουμε πίσω; Το 55% από εσάς, επιλέγει να πάει μπροστά, ή μάλλον να μη γυρίσει πίσω. Είστε φαίνεται οι τολμηροί τύποι που δε σας φοβίζει το άγνωστο και δεν επαναπαύεστε σε αυτά που ξέρατε μέχρι τώρα. Θέλετε να εξερευνήσετε κι άλλες αγκαλιές, θέλετε να κάνετε κι άλλες καρδιές να χτυπήσουν δυνατά και να δημιουργήσετε νέες ιστορίες.
Το υπόλοιπο 45% επιλέγει να γυρίσει πίσω, επιλέγει την επανάληψη του παλιού love story. Μαντεύουμε πως η επιλογή τους αυτή βασίζεται σε δύο λόγους. Είτε η παλιά ιστορία ήταν μια πολύ καλή ιστορία, είτε τους τρομάζει το άγνωστο. Αν η παλιά ιστορία όμως ήταν τόσο καλή, γιατί φύγατε, γιατί τελείωσε η ιστορία και φτάσαμε σήμερα να συζητάμε για την επανάληψή της; Κι αν είναι το άγνωστο που σας φοβίζει, πώς είστε τόσο σίγουροι ότι η επανάληψη θα είναι γνωστή και προβλέψιμη;
Η μικρή αυτή διαφορά της τάξεως του 10% ανάμεσα στα δύο αυτά στρατόπεδα, μας ωθεί στη δημιουργία μιας νέας όψης στο νόμισμα. Αυτή η όψη προχωράει μπροστά, ενώ ταυτόχρονα κοιτάει πίσω. Προχωράει δηλαδή, με την πλάτη στραμμένη ανάποδα. Μαθαίνει από τα λάθη του παρελθόντος και τους λόγους που οδήγησαν μια ιστορία στο τέλος της. Έτσι, αποφεύγει τα λάθη αυτά και γνωρίζει τι δε θέλει από ‘δω και πέρα σε μια νέα σχέση. Αυτό δεν είναι το πιο σημαντικό; Να μπορούμε να ξεπερνάμε τις παλιές αγάπες, αλλά να κρατάμε κι ένα μάθημα από αυτές;
Το 55% που δηλώσατε χαρακτηριστικά «όχι δαγκωτό» στις παλιές ιστορίες, θεωρείτε πως αν γυρνούσατε, θα επαναλαμβάνατε τα ίδια λάθη; Ή μήπως έχοντας φύγει μια φορά, θα είχατε βρει τον τρόπο να δείτε τα πράγματα με μια νέα οπτική και τότε η παλιά ιστορία θα μεταμορφωνόταν σε νέα, σαν ένα sequel με τους ίδιους ηθοποιούς, αλλά τελείως διαφορετική πλοκή; Είναι γνωστό πως τα πισωγυρίσματα σχεδόν πάντα καταλήγουν σε αδιέξοδο. Έχετε σκεφτεί όμως πως το αδιέξοδο είναι δικό μας δημιούργημα κι αν θέλουμε, μπορούμε να το μεταμορφώσουμε σε γέφυρα, σε σταυροδρόμι, σε μυστικό πέρασμα για έναν κρυφό, φανταστικό κόσμο;
Όσο για τους υπόλοιπους μισούς παρά κάτι που ζείτε για την επανάληψη, θα ήθελα να σας συγχαρώ προσωπικά για τον αυθορμητισμό της στιγμής που σας διακρίνει. Στη συνέχεια βέβαια, θα ρωτούσα πώς νιώθετε που είστε η δεύτερη επιλογή του παλιού σας έρωτα. Γιατί προφανώς για να φύγατε, ή να σας «έφυγαν» από την ιστορία, δεν είστε η πρώτη επιλογή. Σίγουρα με την επανάληψη μαθαίνουμε. Μπορείτε να πείτε ότι όντως μαθαίνετε κάτι καινούριο με κάθε επανάληψη; Ή είστε τελικά κολλημένοι στο παρελθόν, σε ιστορίες τελειωμένες που παίρνουν παράταση κάθε φορά που κάποιος από τους δύο πρωταγωνιστές νιώθει μόνος;
Πραγματικά το δίλημμα ανάμεσα στις δύο όψεις του νομίσματος φαίνεται αδύνατο. Ίσως θα ήταν καλύτερα αν το αφήναμε στην τύχη τελικά. Κι όταν βλέπαμε το αποτέλεσμα, αν ήταν αυτό που θέλαμε, θα χαιρόμασταν. Τότε θα ξέραμε ποια επιλογή ταιριάζει σε εμάς, τι θέλει κατά βάθος η καρδούλα μας. Έτσι κι αλλιώς, στο τέλος της ημέρας αυτό που μετράει περισσότερο είναι αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους. Κανένα μάθημα, κανένα δίλημμα. Είστε ευτυχισμένοι με την επιλογή σας;
Επιμέλεια Κειμένου Ελίνας Ανδρεάδου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Ελίνα Ανδρεάδου
