Τις επιστροφές τις διεκδικούμε ανοιχτά

Πόσα βράδια περάσαμε αναμοχλεύοντας στιγμές σε μια σχέση για την οποία γράφτηκε επίλογος στη φάση όπου εμείς μάλλον, τελικά, δεν ήμασταν σε θέση να τον διαβάσουμε και να τον αποδεχτούμε! Όλες αυτές οι σκέψεις μάς οδήγησαν πολλές φορές στην ανάγκη να ξαναδούμε τον άλλον, να ξαναδιαβάσουμε το βιβλίο απ’ την αρχή ελπίζοντας –ή όχι– σε διαφορετικό τέλος. Στο poll της προηγούμενης εβδομάδας, ρωτηθήκατε πώς θα χειριζόσασταν εσείς την κατάσταση αυτή στην οποία θέλετε να επιστρέψει αυτός που δεν μπορείτε (ή δε θέλετε) να διαχειριστείτε την απουσία του.

Θα προτιμούσατε να εμφανιστείτε με κάποιο άλλο πρόσωπο για να κόψετε αντιδράσεις και να υποκινήσετε, έτσι, ενδεχομένως, το ενδιαφέρον του, να του υπενθυμίσετε καλές στιγμές που περάσατε μαζί και για τις οποίες αξίζει να γίνει ακόμη μια προσπάθεια, το ζητάτε ευθέως και τα παίζετε όλα για όλα, ή μήπως είστε απ’ αυτούς που όσο κι αν σκέφτεστε το παρελθόν τού έχετε γυρίσει την πλάτη και κοιτάτε μπροστά;

Στην πρώτη θέση, με ποσοστό 41.04%, είστε εσείς, οι άμεσοι, που ντόμπρα και χωρίς ενδοιασμούς αποφασίζετε να δώσετε τέλος σ’ αυτές τις σκέψεις που σας ταλανίζουν, ξεφεύγοντας απ’ την παγίδα να μπείτε στη διαδικασία όπου οι εικασίες κι οι υπεραναλύσεις για το τι εννοούσε και πώς το εννοούσε σας τρώνε νύχτα με τη νύχτα. Κουρασμένοι ίσως από σχέσεις που σας έβγαλαν το λάδι κι από ανθρώπους που δεν ήξεραν τι ήθελαν, ενοχλώντας τη δική σας αποφασιστικότητα, είστε έτοιμοι να κοιτάξετε τον άλλον στα μάτια κι εφοδιασμένοι με του κόσμου την τόλμη να διεκδικήσετε ευθέως μια ευκαιρία, να ζητήσετε μια επιστροφή, ώστε να πάρετε μία σαφή απάντηση, αποφεύγοντας παιχνίδια που ταιριάζουν στους δειλούς και στα μικρά παιδιά.

Πολύ κοντά στο να κατακτήσετε την πρωτιά φτάσατε εσείς που, με ποσοστό 37.92%, αποκλείετε την πιθανότητα να κάνετε έστω κι ένα βήμα πίσω, καθώς έχετε στα υπόψη σας ότι, εφόσον η σχέση έληξε, είχε τους λόγους της και για να διαφυλάξουμε οποιαδήποτε κομμάτι αξιοπρέπειας, οφείλουμε να τους σεβαστούμε και να προχωρήσουμε παρακάτω. Θεωρείτε την επιστροφή μια διαδικασία στην οποία κανείς εμπεδώνει το τέλος, αν την πρώτη φορά δεν ήταν σε θέση να καταλάβει πως κάθε φινάλε είναι οριστικό κι αμετάκλητο και πως στην τελευταία σελίδα κάθε ιστορίας γράφεται με μεγάλα γράμματα γιατί απ’ τη μία κάνει θόρυβο, απ’ την άλλη είναι σήμα κατατεθέν για ήρεμες στιγμές με τον εαυτό μας, έως ότου είμαστε πλέον έτοιμοι να πετάξουμε γι’ αλλού.

Έπειτα, η διαφορά της τρίτης θέσης με τη δεύτερη είναι προφανής, αφού το 13.13% από εσάς ψήφισε την πρόκληση ζήλιας ως τρόπο να αναστατώσει κανείς τα νερά και ν’ αναγεννήσει τη φλόγα ανάμεσα στο χωρισμένο ζευγάρι. Με το παιχνίδι αυτό, ο ακόμα ενδιαφερόμενος μπορεί να ‘ρθει κάλλιστα στα όριά του, διότι ένα απ’ τα χειρότερά του είναι συνήθως να δει τον άνθρωπο για τον οποίον λιώνει να βγαίνει με κάποιον άλλον, να περνάει καλά μαζί του, να τον συστήνει στην παρέα του και γενικά να βλέπει τη σχέση που είχαν ως θεατής, έτσι όπως την έζησε αυτός στις καλές στιγμές ή ακόμα και με μεγαλύτερο ενθουσιασμό κι ερωτική διάθεση. Προσοχή όμως, ο τρόπος αυτός όπως μπορεί να φέρει τον άλλον πολύ κοντά ξανά, μπορεί να φέρει κι ένα εκ διαμέτρου αντίθετο αποτέλεσμα. Μπορεί, δηλαδή, να περαστεί λάθος μήνυμα κι ο άλλος να βάλει τη λογική του πάνω απ’ το ενδιαφέρον του για ‘σένα και να δείξει σεβασμό απέναντι στη νέα επιλογή σου ή, ακόμα κι αν καίγεται, να κάνει πίσω φοβούμενος την απόρριψη που θα οφείλεται στην παρουσία ενός νέου προσώπου.

Τέλος, ένα μικρό ποσοστό των 7.92% επιλέγει να περάσει για μια γρήγορη υπενθύμιση στη ζωή του άλλου όσων τους κράτησαν εκείνον τον καιρό μαζί κι αποτελούν ισχυρά επιχειρήματα, προκειμένου να δελεαστεί και να επιστρέψει. Κι αυτή η υπενθύμιση μπορεί να λάβει πολλές μορφές, είτε με τη δημοσίευση κάποιου τραγουδιού με το οποίο έχετε αναμνήσεις μαζί ή και μιας φωτογραφίας με το μέρος στο οποίο ταξιδέψατε παρέα και περάσατε όμορφα, και τόσα άλλα που με τίποτα δε θυμίζουν όσα σας οδήγησαν στον χωρισμό.

Το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι να ξέρουμε οι ίδιοι τι ζητάμε από ένα πρόσωπο που ήδη πέρασε απ’ τη ζωή μας κι έχει αφήσει την υπογραφή του. Ο καθένας επιλέγει με τα δικά του κριτήρια αυτό στο οποίο θα προβεί σε κάποια τέτοια περίπτωση κι ίσως να γνωρίζει ότι δεν είναι το σωστό, αλλά αυτό είναι σε θέση ν’ αντέξει. Κάθε επιστροφή έχει το κόστος της και τουλάχιστον, αν επιτευχθεί, ας το απολαύσουμε όσο γίνεται, ακόμα κι αν οδηγηθούμε πάλι στα ίδια. Κι αν καταλάβουμε πια πως δεν μπορούμε να το απολαύσουμε, τότε ας πούμε ότι γυρίσαμε πίσω για να πάρουμε φόρα, και φύγαμε!