Στο Ι love poll της εβδομάδας που μας πέρασε, κληθήκαμε να απαντήσουμε σ’ ένα ερώτημα απ’ αυτά που ταλανίζουν τις ανθρώπινες σχέσεις, καθώς αποτελεί τη πηγή πολλών απ’ τα κακών που τις δέρνουν. Μυστήριοι άνθρωποι ή ανοιχτά βιβλία; Τι μας γοητεύει; Το αποτέλεσμα, σχεδόν προφητικό. Το 77% δήλωσε πως γοητεύεται απ’ το μυστήριο και μόλις το 23% απ’ την ανοιχτωσιά. Εκκωφαντικό προβάδισμα στην ανάγκη του ανθρώπου να τρέχει προς το άγνωστο. Έτσι ανακάλυψε τη φωτιά, έτσι έμαθε κολύμπι, και έτσι διαλέγει και τον μυστήριο άνθρωπο. Απεφάνθη συνεπώς, το DNA.
Η αλήθεια είναι πως το μυστήριο ενέχει μέσα του απαράμιλλη γοητεία. Τη σιωπή. Τη δύναμη που σε ωθεί να υποθέτεις για ν’ απαντάς, να χρειάζεσαι για να ψάχνεις, να ζητάς για να πάρεις. Ο άνθρωπος μυστήριο για να δικαιώσει τον τίτλο του -έστω και υποσυνείδητα- αποφεύγει ερωτήσεις, κοιτά αινιγματικά και αρκείται σε λόγια λίγα. Εσύ αρχίζεις να τον ντύνεις με ιδιότητες που δεν έχει, γιατί μαζί του η φαντασία σου μπορεί να καλύψει τα κενά που αφήνουν οι αλλεπάλληλες παύσεις του. Εξιδανικεύεις το άγνωστο κι ερωτεύεσαι το αδιευκρίνιστο, περιμένοντας υπομονετικά τη στιγμή που θα σου δοθεί η ευκαιρία να τρέψεις τη σαγηνευτική σιγή σ’ ελπιδοφόρο κρότο.
Και είναι κι εκείνοι που γοητεύονται από το ακατανόητο απλώς και μόνο γιατί έχουν τη βαθιά πεποίθηση πως τα πάντα έχουν κάποια εξήγηση. Πλάθουν μέσα τους, λοιπόν, τη ψευδαίσθηση πως τα μυστήρια πλάσματα δεν είναι και τόσο μυστήρια τελικά. Γοητεύονται απ’ την προοπτική να τους αλλάξουν. Ανεβάζουν την ένταση στο «εσύ για μένα θα πάθεις έρωτα και ‘γω για σένα θα κινδυνέψω» κι ετοιμάζονται για τη μεγαλύτερη μάχη: να λύσουν το γρίφο. Παράλληλα, τους εξιτάρουν τα εμπόδια της κάθε κατάκτησης. Έχουν άλλωστε, ισχυρό τους σύμμαχο τα τόσα κινηματογραφικά happy end. Εκεί όπου, με μαθηματική ακρίβεια, το μυστήριο δίνει τη θέση του σε εκ βαθέων εξομολογήσεις και ο μέχρι πρότινος μυστήριος άνθρωπος μετατρέπεται εν μία νυκτί σε λούτρινο.
Το σίγουρο είναι πως όποια κι αν είναι η έκβαση, η ενασχόληση μαζί τους θα προστεθεί στις αποσκευές των εμπειριών σου σαν μία στιγμή στη χειρότερη, άξια να τη μοιράζεσαι, να την ανακαλείς και να τη νοσταλγείς όταν τα χρόνια σου περάσουν. Στην καλύτερη, θα είναι μαι εμπειρία ικανή να φέρει τη ζωή σου στα μέτρα που αυτή θέλει και που εσύ χρειάζεσαι. Το μυστήριο, λυθεί ή όχι, κατακτηθεί ή μείνει απροσπέλαστο, έχει εξ ορισμού την ιδιότητα να σε αλλάζει. Μέσα από αυτό μαθαίνεις να ανακαλύπτεις νέα όρια, άγνωστες ικανότητες και τολμηρές αλήθειες. Βγαίνει στην επιφάνεια ο εαυτός σου, εκείνος που τα κοινωνικά στερεότυπα των καθωσπρεπισμών είχαν θέσει υπό κατάσταση αναγκαστικής αδράνειας.
Στην αντίπερα όχθη, οι άνθρωποι εκείνοι που επιλέγουν να μη κρύψουν τίποτε από το είναι τους, τα ανοιχτά βιβλία, είναι είτε πλήρως συνειδητοποιημένοι και άκρως ακομπλεξάριστοι. Εμπιστεύονται τον ευατό τους και δεν έχουν την ανάγκη να κουκουλώσουν χαρακτηριστικά τους με πέπλα μυστηρίου για να έχουν αξία. Ίσως είναι βαρετές προσωπικότητες χωρίς κανένα ηθικό και συναισθηματικό κεφάλαιο για να προστατεύσουν και κυρίως χωρίς κανένα περιεχόμενο ουσιώδες, ώστε να περικλείσουν στις σελίδες τους.
Δεν μπορούμε βέβαια να παραβλέψουμε, πως μέσα σ’ αυτό το 23% υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που επέλεξαν τα ανοιχτά βιβλία, διότι έχουν κατακτήσει πλέον την ωριμότητα να γνωρίζουν τι ακριβώς αποζητούν και να το επιδιώκουν ολόκληρο. Δίχως τροχοπέδια και χαλινάρια. Τους γοητεύει η αλήθεια και η εντιμότητα και προτιμούν το χρόνο που με τους πρώτους θα ξόδευαν σε αποκρυπτογραφήσεις, να τον περάσουν με ειλικρινείς συζητήσεις και περιεκτικούς διαλόγους.
Όμως εδώ, το αρνητικότερο είναι πως περνάς κατευθείαν στο στάδιο εκείνο των σχέσεων που θα έπρεπε να έπεται. Είστε δύο άγνωστοι και κανονικά οφείλετε πρώτα, πριν περάσετε στις ζουζουνιές, να έχετε αφιερώσει χρόνο στο να ανακαλύψετε ο ένας τον άλλον. Πράγμα που δεν μπορεί να γίνει όταν όλα σου δίνονται στο πιάτο. Το να μαθαίνεις τον άλλον κάθε μέρα κι από λίγο, στην αρχή όσο σου επιτρέπει και μετά ολοκληρωτικά εφόσον τον έχεις κερδίσει, είναι το πιο ενδιαφέρον στάδιο στις σχέσεις των ανθρώπων. Κι αυτό με τα βιβλιαράκια τ’ ανοιχτά, δε θα το ζήσεις ποτέ.
Ίσως τελικά, αυτός να είναι ο ισχυρότερος λόγο ο οποίος οδήγησε σ’ αυτή την τόσο ισχνή μειοψηφία υπέρ τους.
Η απόφαση είναι δική σου. Τίποτα δεν είναι ικανό, παρά τις ενδείξεις, να προδιαγράψει την κατάληξη είτε στη μία, είτε στην άλλη διαδρομή. Μπορεί ο μυστήριος να αποδειχθεί ο πιο συγκροτημένος και ιδανικός να γνωρίσεις άνθρωπος και το ανοιχτό βιβλίο να στη φέρει χειρότερα κι από τον Δούρειο Ίππο στους Τρώες.
Και τέλος πάντων, αν δεχθούμε πως η φύση τα πάντα εν σοφία εποίησε, ας πορευτούμε με τη βεβαιότητα που μας δίνει η χημεία. Να ενώσουμε πιθανότητες με δεδομένα περιμένοντας να συμβεί η αντίδραση που θα μεταμορφώσει τις ζωές μας. Γιατί αν τις ταινίες επιμένουμε ακόμα να τις κρίνουμε απ’ το τέλος, στη ζωή ευτυχώς, η αξία εξακολουθεί να προβάλλεται στα παρασκήνια.
Συντάκτης: Αγγελική Κοντογιαννάτου
