Για τον κολλητό, που θα είναι πάντα εκεί

Η στιγμή που ο καθένας γνωρίζει τον κολλητό του, είναι μια στιγμή που κανένας δεν εκτιμάει, παρά μόνο μακροπρόθεσμα. Θέλω να πω, πως συνήθως, όταν γνωρίζεις τον άνθρωπο που θα καταλήξετε –ψυχικά- αχώριστοι, δεν το καταλαβαίνεις. Προσπερνάς τη στιγμή, νομίζοντας ότι γνώρισες άλλον έναν άνθρωπο στη ζωή σου.

Άλλος ένας γνωστός.

Γνωρίζεστε. Μαλάκα, δεν έχετε τίποτα κοινό και ταυτόχρονα, ταιριάζετε σε όλα. Υπάρχουν ώρες που λέτε τα πάντα και νιώθετε άνετα, αλλά ταυτόχρονα, υπάρχουν ώρες που νιώθετε λίγο άβολα, γιατί έχει δημιουργηθεί μια οικειότητα χωρίς να το έχετε καταλάβει. Μια οικειότητα κάπως ξένη. Όμως περνάει ο καιρός κι αντί να μαζεύεστε, λέτε συνεχώς όλο και περισσότερα.

Πέρασε ο χρόνος.

Okay, τίποτα μη αναστρέψιμο, ακόμα. Τα σχοινιά έχουν δεθεί, τώρα, ακόμα περισσότερο. Μιλάμε για συζητήσεις που δεν έχουν τελειωμό. Το θέμα αλλάζει από στιγμή σε στιγμή κι όλες οι συζητήσεις σας έχουν ένα κοινό. Είστε οι μόνοι που μπορείτε να παρακολουθήσετε τη ροή τους, χωρίς να χαθείτε. Λέτε τόσα πολλά κι είτε ασήμαντα είτε σημαντικά, δίνετε την ίδια βαρύτητα σ’ όλα. Είναι μαγικό το πόσο εύκολα μπορείς να συνεννοηθείς μ’ έναν άνθρωπο και χωρίς ν’ απολογείσαι συνεχώς, να καταλαβαίνει ακριβώς αυτό που θέλεις να πεις. Ακόμα κι όταν έχεις χαθεί, να ξέρει με σιγουριά που είσαι και να ‘ρχεται να σε βρίσκει.

Φτάσαμε τρία χρόνια.

Πώς φτάσατε ως εδώ; Κανείς δεν έχει ιδέα και κανείς δεν το περίμενε. Υπάρχουν τσακωμοί και διαφωνίες, πλέον, που είτε λύνονται αμέσως είτε παίρνουν χρόνο. Στη φιλία αυτή έχει μπει ο εγωισμός. Αυτό -όμως- δεν είναι αναγκαστικά κακό. Έχετε διαμορφώσει χαρακτήρα ο ένας δίπλα στον άλλον, οπότε τα περιθώρια έχουν στενέψει. Ο ένας στα λάθη του άλλου είναι πολύ πιο αυστηρός, πια. Δεν υπάρχει αυτό το «θα σε αφήσω να φας τα μούτρα σου», αλλά μια φιλική αγάπη που έχει ανάγκη να προστατέψει τον άλλον σαν γονιός.

Υπάρχει, φυσικά, κι ένας ανταγωνισμός μεταξύ σας. Ένας καλός ανταγωνισμός. Ξέρεις, ο ένας προσπαθεί να γίνει καλύτερος απ’ τον άλλον κι ο άλλος, καλύτερος από τον πρώτο κι όλο αυτό, έχει ως αποτέλεσμα οι δύο φίλοι να διαμορφώνουν χαρακτήρα ο ένας δίπλα στον άλλον και να έχουν ως στόχο, να γίνονται καλύτεροι.

Μαλάκα, φτάσαμε τα πέντε χρόνια. Το πίστευες ότι θα φτάναμε ως εδώ;

Σίγουρα, οι καφρίλες, τα πειράγματα, τα βρισίδια κι οι τσακωμοί υπάρχουν ακόμα, αλλά σε πολύ διαφορετικό βαθμό. Κάτι έχει αλλάξει. Σε σχέση με παλιότερα δείγματα, φαίνεται απ’ έξω ότι αυτή η φιλία έχει κουραστεί. Αλλά σε αντίθεση με όσα φαίνονται, αυτή η φιλία έχει ισχυροποιηθεί τόσο πολύ που δε χρειάζεται καν την καθημερινή τριβή. Δεν έχει ανάγκη τίποτα πια, παρά μόνο, μια μικρή ευκαιρία για να δείξει τη δύναμη της. Ακόμα μοιράζεστε τα όνειρά σας και κάποια είναι, ακόμα, κοινά.

Ποιος χρόνος είναι αυτός; Ο όγδοος; Πλάκα μου κάνεις;!

Δεν είναι εύκολη αυτή η φιλία, πια. Δεν είναι εύκολη, γιατί την πήρες από την εφηβεία σου και την κρατάς μέχρι και τώρα στην ενήλικη ζωή σου, όπου τα πράγματα κι οι καταστάσεις είναι πολύ διαφορετικές. Όμως, αν το καλοσκεφτείς, δεν έχουν αλλάξει τόσα. Θέλω να πω πως, όλα τριγύρω αλλάζουν κι όλο τα ίδια μένουν. Όταν έχεις ένα πρόβλημα, ξέρεις ποιον θα πάρεις, αμέσως, και ταυτόχρονα, όταν το δικό σου τηλέφωνο χτυπήσει, θα τρέξεις να το σηκώσεις. Στις μικρές ευκαιρίες που θα βρεθούν, θα βρεθεί τρόπος να γίνει επανένωση. Κι αν το σκεφτείς ακόμα καλύτερα, υπάρχει άνθρωπος που να σε ξέρει καλύτερα απ’ αυτόν τον απλό γνωστό που κατέληξε φίλος σου, ύστερα κολλητός και μετά αδερφός σου; Δε νομίζω!

Κι από εδώ και πέρα, μην το σκέφτεσαι. Σ’ αυτή τη φιλία κολλήσαμε μέχρι να πεθάνουμε.

Κι αν κάνουμε έτσι τώρα, φαντάσου μας παππούδια.