Κάθε σχέση από απόσταση αντέχει αν το θέλουν δύο

Η απόσταση μεταξύ των ανθρώπων είναι περίεργο πράγμα. Είναι δύσκολο πράγμα. Αν αναλογιστεί κανείς πόσα χάνει φεύγοντας μακριά απ’ όσα είχε δεδομένα μέχρι εχθές, τότε καταλαβαίνει πόση ψυχική δύναμη αυτό απαιτεί. Οι σχέσεις των ανθρώπων είτε φιλικές είτε ερωτικές έχουν ως βασικό χαρακτηριστικό τις «αλυσίδες». Άλλες αλυσίδες από τη μία είναι δυνατές, αντέχουν κάθε φθορά χρόνου και είναι αρκετά μεγάλες, ώστε να εκμηδενίζουν με τον τρόπο τους την απόσταση!

Σαφώς, δεν αντέχουν όλες οι ανθρώπινες σχέσεις κάτι τέτοιο. Θέλει δύναμη ψυχής να ξεπεράσεις ένα τέτοιο εμπόδιο. Η απόσταση απ’ ό,τι αγαπάς είναι δηλητήριο που σου τρώει τα σωθικά κι ανάλογα τον οργανισμό σου, είτε δρα είτε όχι, το αντίδοτο ονομάζεται «συνάντηση».

 Τι να λέμε; Η απόσταση δεν είναι για όλους. Είναι γι’ αυτούς που ξέρουν ν’ αγαπούν δίχως όρια. Γι’ αυτούς που αντέχουν να αγαπούν όσους κουβαλούν μέσα τους ακόμη κι αν για ένα διάστημα δεν τους έχουν δίπλα τους.

Κάθε σχέση που δεν αντέχει στην απόσταση είναι σπάνιο φαινόμενο να θεωρηθεί δυνατή. Μάθαμε να αγαπάμε με τον εύκολο τρόπο κι όταν τα πράγματα δυσκολεύουν να ψιθυρίζουμε «αντίο». Μα δεν είναι ηλίθιο αυτό; Αν στα δύσκολα δεν αποτελείς πηγή ζωής για τον κολλητό σου φίλο, τη σχέση σου, τους γονείς σου, τότε ποια η αξία σου; Να είσαι εκεί στα εύκολα;

Μάθαμε να βολευόμαστε στα εύκολα, γι’ αυτό ο κόσμος έχει γεμίσει με ανθρώπους δυστυχισμένους που τρέχουν σε ψυχιάτρους για να τους συνταγογραφήσουν την κατάλληλη αγωγή αντικαταθλιπτικών χαπιών. Μα δεν ξέρουν ότι καλύτερο κι αποτελεσματικότερο χάπι από την αγνή αγάπη -την αγάπη χωρίς ανταλλάγματα και συμφέροντα- δεν υπάρχει; Απ’ όπου κι αν προέρχεται αυτή.

Λίγοι είναι αυτοί που αγαπούν δίχως όρια κι ανταλλάγματα. Λίγοι σκίζουν κάθε χάρτη για να κρατήσουν ζωντανή την αγάπη που κρύβουν μέσα τους για τους δικούς τους ανθρώπους που κάνουν τη ζωή τους καλύτερη. Κάθε απόσταση έχει τη δική της γραμμή και κάθε καρδιά το δικό της χτύπο. Το να συνδυάσεις αυτά τα πράγματα, όταν χρειάζεται, είναι μαγικό συναίσθημα κι είναι κρίμα που λίγοι το έχουν νιώσει τόσο δυνατά.

Κρίμα για τους άλλους, που δεν έχουν γνωρίσει αυτήν την πραγματικά σφιχτή κι αγαπησιάρα αγκαλιά μετά από εκείνη τη μεγάλη περίοδο που βρίσκονται δυο άνθρωποι.  Κρίμα που δεν έχουν ανατριχιάσει με εκείνο το «νιώθω να μου λείπεις πολύ σήμερα» που κάνει τα μάτια να γυαλίζουν, γιατί ακόμα κι αν δεν το κατάλαβε αυτός που του το είπαν, βούρκωσε.

Όσοι άνθρωποι σε κάνουν να νιώσεις κάτι τέτοιο αξίζουν κάθε θησαυρό του κόσμου. Κάθε κούραση, κάθε αναμονή, κάθε ταλαιπωρία, την αξίζουν. Δίνουν όλοι την αγάπη κι αξίζουν να τη λάβουν στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Τίποτα άλλο δεν έχει αξία χωρίς την αγάπη. Καμία απόσταση δεν καταδικάζει τις ανθρώπινες σχέσεις.  Οι ίδιες οι σχέσεις όμως αν το θέλουν και το πιστέψουν, κάνουν την απόσταση να φαίνεται ασήμαντη.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι αγκαλιά.

Είναι όμορφοι άνθρωποι.

Αυτοί οι άνθρωποι…

…είναι το σπίτι σου.