Θα θυσιάζαμε τα πάντα για να ΄ναι οι κολλητοί καλά

Ε ναι, ρε φίλε, για τους κολλητούς μας θα δίναμε και την ψυχή μας στο διάολο, αρκεί να ξέρουμε πως θα είναι καλά. Έτσι είναι, έτσι ήταν κι έτσι οφείλουν να δουλεύουν αυτές οι σχέσεις.

Στις φιλίες μας επενδύουμε δίχως να μας νοιάζει πολλές φορές αν θα πάρουμε πίσω αυτά που δώσαμε και πάντα οι σχέσεις μας με φίλους είναι ένα κομμάτι που δε δεχόμαστε εκπτώσεις και μιζέριες. Θέλουμε -να στέκουν δίπλα μας- χαρακτήρες ακέραιους κι όμορφους. Ανθρώπους που αναγνωρίζουν την ομορφιά και την αγάπη. Ανθρώπους που τους αξίζει η εμπιστοσύνη και τα ξενύχτια. Τέτοια άτομα χρειαζόμαστε γύρω μας.

Κι όταν βρούμε τέτοια πλάσματα «τα σφίγγουμε γύρω απ’ τον λαιμό πολύ σφιχτά», να μην κάνουν κανένα αστείο και μας αφήσουν ή μην κάνουμε εμείς καμία βλακεία και τους αφήσουμε να νομίζουν πως δεν τους έχουμε ανάγκη! Το θέμα με αυτά τα άτομα είναι ότι ποντάρουμε και θυσιάζουμε τα πάντα για να είναι καλά, γιατί σαν την αγάπη που ανταλλάσσουμε στη φιλία, δεν έχει. Ή τουλάχιστον έχει, αλλά πολύ σπάνια. Τα κολλητάρια μας τα αγαπάμε δίχως αύριο, δίχως άλλη εβδομάδα και δίχως δεύτερες σκέψεις. Τα αγαπάμε δίχως όρια όσο κι αν υπάρχουν στιγμές που μας σπάνε τα αρχίδια -στην τελική, ποιος δεν το κάνει, άλλωστε.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πόσες φορές έχουμε πιάσει για παράδειγμα τους εαυτούς μας να είναι έτοιμοι για ύπνο και ξαφνικά να καταλήγουμε να μην κοιμόμαστε γιατί ο κολλητός ή η κολλητή μας μάς έστειλε ένα μήνυμα για να μας πει απλά ένα «Δεν είμαι καλά…» ή «Sos. Έχω πρόβλημα». Θα μπορούσαμε να ανοίξουμε το μήνυμα το πρωί χρησιμοποιώντας μια δικαιολογία του στιλ «Κοιμόμουν, sorry», αλλά δεν το κάναμε και μάλιστα δεν το σκεφτήκαμε καν.

Γιατί τα βάσανα των κολλητών μας, θέλουμε να τα λύνουμε μαζί τους. Κι έστω κι αν δε γίνεται να βρεθεί λύση, θέλουμε να είμαστε εκεί, να μας πούνε κάθε παράπονο ή πρόβλημά τους και να ξεθυμάνουν. Να διώξουν την πίεση μιλώντας σε εμάς. Κι αυτό μας κάνει να νιώθουμε σημαντικοί. Ίσως οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στον πλανήτη. Κι αυτό ανήκει στις στιγμές που αγαπάμε ακόμα και τον εαυτό μας λίγο περισσότερο!

Λοιπόν, για εσένα κολλητάρι μου, θυσιάζω τον ύπνο μου και την ησυχία μου. Όσο ήσυχη κι αν ήταν η μέρα μου, αν η δική σου ήταν μέτρια, ένα μαύρο χάλι ή απλώς σκατά, θέλω να στείλεις και να μου το πεις. Θέλω να μου πεις τα προβλήματά σου και να γκρινιάζεις ίσως και μια ολόκληρη μέρα. Μπορείς; Λίγο πριν τη μιζέρια θα σε μαζέψω εγώ. Το υπόσχομαι!

Θέλω να σε κάνω να νιώσεις ότι μοιράζεσαι το βάρος σου με εμένα, όπως ίσως θα χρειαστώ κάποια στιγμή να μοιραστώ το δικό μου βάρος με εσένα. Κι όταν έρθουν οι «καθαρές» μέρες, θέλω να μπορώ να τις χαρώ μαζί σου στο μέγιστο βαθμό, ακριβώς επειδή μπορώ να θυμηθώ ότι σε έζησα στα κάτω σου και το θέαμα δεν ήταν όμορφο, ρε μαλάκα!

Να θυσιάζεις τα πάντα για τους φίλους σου. Σε κάνει καλύτερο!