Τραγούδα μου να φύγει το σκοτάδι

Και τα μάτια σου να είναι γεμάτα απορίες. Να μην καταλαβαίνεις πώς γίνεται στον ήχο της φωνής σου να ηρεμεί η ψυχή μου και να φωτίζομαι ολόκληρος.

Μπορώ να σε ακούω για ώρες να μιλάς. Να παρακολουθώ τις συλλαβές να σχηματίζονται στο στόμα σου και οι λέξεις να φεύγουν σαν νερό. Είναι ερωτεύσιμος ο τρόπος που μιλάς, το ξέρεις; Χορεύουν οι προτάσεις σου στον αέρα και εγώ τις κοιτάζω και χαζεύω σαν μωρό παιδί που του κουνάνε την κουδινίστρα του!

Πώς να στο εξηγήσω; Η εκφορά του λόγου σου έχει πάντα ένα ρυθμό! Είναι μαγικός ο ρυθμός που κρατάς όταν μιλάς. Είναι σαν… Σαν το πιο όμορφο τραγούδι που άκουσα ποτέ. Τον αγάπησα το ρυθμό σου! Είναι αστείο αν σκεφτείς ότι αυτό που τώρα αγαπώ, κάποτε με εκνεύριζε μέχρι θανάτου. Δεν είναι ότι το συνήθισα μόνο. Είναι ότι γνωρίζοντάς σε κατάλαβα πόσο αυθόρμητα σου βγαίνει όλο αυτό. Είναι αξιαγάπητα όσα κάνεις χωρίς να το καταλαβαίνεις. Οι κινήσεις των χεριών σου, που συνοδεύονται με το χαμηλωμένο βλέμμα. Η φωνή σου που έχει μέσα της τραγούδια.

Δεν το καταλαβαίνεις, αλλά με ηρεμεί απίστευτα όταν ακούω τη φωνή σου να μου τραγουδάει. Με ταξιδεύει η φωνή σου.

Μέσα σ’ ένα σωρό προβλήματα όταν είμαι σκαστός και τρελαίνομαι και χάνομαι στην καθημερινότητά μου, εσύ μ’ ένα βλέμμα και δυο-τρεις λέξεις αρχίζεις να καλμάρεις τον ψυχισμό μου. Είναι, πραγματικά, τύχη να βρω άνθρωπο να μπορεί να ηρεμεί τα δικά μου νεύρα που είναι μόνιμα σε μια τσίτα.

Ακούγοντάς σε φωτίζω ολόκληρος, ανοίγει η ψυχή μου. Μπαίνεις μέσα στα σκοτάδια μου μιλώντας και με χαλαρώνεις. Ψάχνεις τα σκοτάδια μου και μου δίνεις κουράγιο για τα επόμενα που έρχονται και ίσως θα είναι καλύτερα, ίσως κι όχι. Αλλά δεν έχει σημασία, αρκεί να έχω εσένα.

Αν νομίζεις ότι αυτό που κάνεις είναι απλό, πρέπει να σου ξεκαθαρίσω πως σίγουρα δεν είναι. Μπορεί να το κάνεις να φαίνεται απλό, αλλά πίστεψέ με είναι δύσκολο να έχεις τον έλεγχο ενός ανθρώπου και ποτέ να μη χρησιμοποιείς την εξουσία σου αυτή για να τον βλάψεις, παρά μόνο για να του κάνεις καλό και να τον φέρνεις στα σωστά του.

Στην αρχή, φοβήθηκα πολύ την επιρροή σου πάνω μου. Ακόμη δεν ξέρω πώς επέτρεψα στον εαυτό μου να αφεθεί στη μαγεία που αποπνέεις. Το μόνο που ξέρω είναι ότι με άφησα και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό! Γιατί αν δεν το είχα κάνει, σίγουρα, δε θα είχαμε φτάσει μέχρι εδώ χέρι-χέρι.

Έρχονται ώρες που πιάνω τον εαυτό μου να χαζεύει πάνω σου και ν’ αναρωτιέται τι έχει κάνει για ν’ αξίζει τέτοια ηρεμία. Κι άλλες που αναρωτιέμαι, αν καταφέρνω απ’ αυτά που παίρνω από εσένα, να σου επιστρέψω, τουλάχιστον, τα μισά. Οι σχέσεις είναι δούναι και λαβείν και φοβάμαι μη χαλάσει η μαγική μας συνταγή, επειδή εγώ δεν είμαι αρκετός ν’ ανταποδώσω όσα μου χαρίζεις απλόχερα εσύ.

Εκείνη τη στιγμή όμως πάντα με κοιτάζεις σαν να ξέρεις τις σκέψεις μου και το βλέμμα σου είναι απάντηση σε κάθε προβληματισμό μου.

Πες μου ακόμη ένα τραγούδι πριν κοιμηθούμε. Θέλω να σε ακούω να μου τραγουδάς…