Όλοι στα σχολικά μας χρόνια έχουμε εντοπίσει κάποια παιδιά, που σχεδόν ποτέ δεν έρχονταν στα πάρτι ή στις σχολικές εκδηλώσεις, οι βαθμοί τους κυμαίνονταν από το 19 ως το 20 κι είχαν ελάχιστους ως και καθόλου φίλους. Δυστυχώς, συχνά, η αντίδρασή μας ήταν το κορόιδεμα κι οι άκομψοι χαρακτηρισμοί ως φυτά. Σχεδόν κανένα παιδί δεν είναι σε θέση να σκεφτεί τα βαθύτερα αίτια μιας τέτοιας συμπεριφοράς και πως από πίσω μπορεί να κρύβονται αυταρχικοί γονείς.
Σαν τύραννοι αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν ν’ αποκόψουν τα παιδιά τους από την ελεύθερη κοινωνικοποίηση, στις πιο ευαίσθητες ηλικίες. Ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο στο ν’ αναγνωρίσουμε το συγκεκριμένο στιλ διαπαιδαγώγησης. Αρχικά, οι αυταρχικοί γονείς επιθυμούν ν’ ασκούν τον απόλυτο έλεγχο στις αποφάσεις των παιδιών τους και να επιβάλλουν ποινές, όταν μια συμπεριφορά δεν είναι επιθυμητή, σύμφωνα με τα δικά τους πρέπει και θέλω. Χαρακτηρίζονται από ψυχρότητα, αυστηρότητα κι ο λόγος τους είναι νόμος. Ακόμη, επιθυμούν την τυφλή υπακοή από τα παιδιά τους και σιχαίνονται τις διαφωνίες, όπως αναφέραμε και στον τίτλο μια συχνή φράση τους είναι: «θα κάνεις αυτό επειδή το λέω εγώ.» Αυτό παρατηρείται διότι βαριούνται να εξηγήσουν στα παιδιά τους γιατί πρέπει ή δεν πρέπει να κάνουν κάτι, καταστρέφοντας έτσι κάθε περιθώριο για υγιή επικοινωνία.
Μ’ αυτές τις μεθόδους λοιπόν, δείχνουν πως δεν επιθυμούν την αυτονομία των παιδιών τους κι αγνοούν τα θέλω τους. Συνήθως, αυτό το ύφος διαπαιδαγώγησης δεν καλλιεργείται εν μια νυκτί· όπως έμαθε και μεγάλωσε ένας γονέας, έτσι έρχεται να το εφαρμόσει στη μετέπειτα ζωή του. Ωστόσο, δεν επιρρίπτονται ευθύνες μόνο στις προηγούμενες εμπειρίες, αλλά και το πολιτισμικό πλαίσιο παίζει μεγάλο ρόλο στην ανατροφή των παιδιών. Αξίζει ν’ αναφερθεί ως παράδειγμα ο πολιτισμός των Κινέζων, οι οποίοι επιβάλλουν ελέγχους κι αυστηρότητα, γνωστά κι ως “chiao shun”. Θεωρούν δηλαδή, πως χρέος των παιδιών είναι η συμμόρφωση σε κανόνες συμπεριφοράς κι οι υψηλές σχολικές αποδόσεις, οι οποίες σύμφωνα μ’ έρευνες μετά από αυτές τις πιέσεις έρχονται. Από την άλλη όμως, οι γονείς αγνοούν τις ψυχολογικές επιπτώσεις αυτής της ζωής γεμάτη άγχος κι απομόνωση, αλλά και τον φαύλο κύκλο που δημιουργούν στο να συνεχίζεται τέτοια παιδεία. Όλος αυτός ο αυταρχικός τρόπος ανάπτυξης και το μεγάλωμα των παιδιών διαμορφώνει καταλυτικά την προσωπικότητά τους.
Καμιά φορά, εύκολα εντοπίζονται τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει σε μη υγιή περιβάλλοντα: Συχνά είναι εσωστρεφή, με λίγη κοινωνικότητα. Δεν έχουν, δηλαδή, πολλούς φίλους, καθώς έχουν μάθει να συνυπάρχουν κυρίως με τους γονείς τους, να είναι εξαρτημένα από αυτούς και νιώθουν άβολα με συνομήλικους. Βέβαια, υπάρχει κι ο συνεχής έλεγχος των διαπροσωπικών σχέσεων, ακόμα κι οι απαγορεύσεις για εξόδους, όπου συμβάλουν στην απομόνωση των παιδιών. Αυτή η στάση των γονέων δε δημιουργεί υψηλής ποιότητας δέσιμο κι ασφαλείς συναισθηματικές σχέσεις, με αποτέλεσμα τα παιδιά να αισθάνονται ολομόναχα και να εμφανίζουν συμπτώματα κατάθλιψης κι έντονης μελαγχολίας.
Επίσης, οι αλλεπάλληλες τιμωρίες προκαλούν συνεχόμενο φόβο, δυσαρέστηση κι επιθετικότητα των παιδιών απέναντι στους τριγύρω τους. Σ’ ένα βήμα παραπέρα, εφόσον δεν υπάρχουν όμορφες σχέσεις μέσα στην οικογένεια, είναι συχνό το φαινόμενο εμφάνισης καταχρηστικών επιλογών, ειδικά στις ευαίσθητες περιόδους της εφηβείας. Γενικότερα, φαίνεται πως τα παιδιά είναι δυστυχισμένα και χρειάζονται την κατάλληλη στήριξη των ειδικών για ν’ αφήσουν πίσω τους τα κατάλοιπα τέτοιων συμπεριφορών. Ακόμη, οφείλουμε να τονίσουμε πως συγκεκριμένο κι ιδανικό είδος ανατροφής δεν υπάρχει. Χρειάζεται μια ισορροπία, σε περιπτώσεις που τα παιδιά έχουν παρακούσει κάποιους σημαντικούς κανόνες να υπάρχει αυστηρότητα, πάντα μ’ ένα όριο, χωρίς να καταπατώνται οι ανάγκες των παιδιών για φυσιολογική ανάπτυξή τους.
Όλο αυτό το στρες και το άγχος που μεταφέρεται στα παιδιά μόνο κακό μπορεί να προκαλέσει, γι’ αυτό κι οι ίδιοι οι γονείς οφείλουν να ζητήσουν βοήθεια, αν μεγάλωσαν σε μη υγιή περιβάλλοντα, ώστε να μην τ’ αναπαράγουν. Έτσι, ισορροπώντας και φεύγοντας μακριά από όσα τους έβλαψαν, θα μπορέσουν ως ενήλικες πια να έρθουν ένα βήμα πιο κοντά στο να μην υπάρξει κανείς ξανά σε μια τέτοια οικογένεια.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Δήμητρα Φαρδογιάννη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
