Είναι συχνό φαινόμενο ν’ ακούς κάποιον να ενθουσιάζεται με πράξεις και κινήσεις του συντρόφου του, που για τον οποιοδήποτε άλλο θα φάνταζαν αυτονόητα πράγματα. Αυτός όμως, τα παρουσιάζει σαν το μεγαλύτερο κατόρθωμα της σχέσης που έχει και σαν ο άλλος να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια να τα πετύχει, οπότε του αξίζουν και χίλια μπράβο. Χίλια μπράβο που δεν εξαφανίστηκε μια βδομάδα και σήκωσε το τηλέφωνο, χίλια μπράβο που δε σε κρύβει από την παρέα που έχει ή που δεν ξεσπά τα νεύρα της δουλειάς πάνω σου. Ε, τι είπατε;
Αρχικά, αυτό που ονομάζουμε bare minimum, είναι τα αυτονόητα και στάνταρ πράγματα που αποτελούν τα θεμέλια μιας ανθρώπινης σχέσης -οποιασδήποτε σχέσης- όταν αυτή θέλουμε να πετύχει και να εξελιχθεί. Για παράδειγμα, η υγιής επικοινωνία μεταξύ των συντρόφων είναι ένα απ’ αυτά, ο σεβασμός στις ανάγκες τους και φυσικά το ν’ αφήνουμε περιθώρια για κοινωνική ζωή, ελευθερία κινήσεων, ανάσες γενικώς. Επίσης, απόλυτο bare minumun των σχέσεων είναι και το να μη σε χειρίζεται, να μη σε χρησιμοποιεί, να μη σε κακοποιεί. Δεν είναι για μπράβο το να μη σπάει μπουκάλια στους τοίχους π.χ, ή το να μη σου κρατάει μούτρα τρις μέρες. Είναι τα βασικά.
Βέβαια, αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα. Ο κάθε άνθρωπος θέτει τα δικά του βασικά θεμέλια σχέσεων, πάντα βάσει των αναγκών, των αξιών και των προηγούμενων εμπειριών που ενδέχεται να έχει. Υπάρχουν τα ζευγάρια που έχουν ένα παιδί μαζί ή συγκεκριμένους οικονομικούς στόχους, που τους παροτρύνουν να κάνουν τη σχέση συνεχώς όλο και πιο πρακτική, οπότε να εστιάζουν σε πράγματα πιο καθημερινά και λιγότερο συναισθηματικά. Άνθρωποι που δεν τους ενδιαφέρει να προσφέρουν δέσμευση, ωστόσο θέλουν να τους την προσφέρουν. Άλλοι που δε συντονίζονται ως προς το πώς αντιλαμβάνονται την αγάπη. Από την άλλη, υπάρχουν κι οι άνθρωποι που βγαίνουν από μια δύσκολη και χειριστική σχέση, με αποτέλεσμα να θεωρούν ότι τα ελάχιστα είναι για χειροκρότημα -πράγμα που σου διδάσκει επιμελώς ένας νάρκισσος και σου αφήνει κουσούρι.
Τέτοιες περιπτώσεις βρίσκουν κι εκμεταλλεύονται όσοι προσφέρουν πολύ λίγα πράγματα στη σχέση τους, ούτε καν τ’ αυτονόητα, επειδή βαριούνται να μπουν στον κόπο για τα απλά. Δίνουν, σαν να λέμε, τόσα-όσα για να επιβιώσει η σχέση, όχι όμως αρκετά για να εξελιχθεί και οδηγούν το άλλο άτομο να τους παρακαλάει για τα βασικά. Λένε με άνεση πως “εγώ τόσα θέλω να διαθέσω σ’ αυτή τη σχέση και πολλά είναι”. Εσύ από την άλλη, σε περίπτωση που είσαι άνθρωπος που προσφέρει κι αναμένει παραπάνω από τα bare minimum, οφείλεις ν’ αναγνωρίσεις τέτοιες συμπεριφορές κι αμέσως να απομακρυνθείς από αυτές. Δυστυχώς, δεν είσαι ο Μπομπ ο μάστορας να φτιάξεις τα τραύματα του καθενός, έχεις και μια ζωή να κοιτάξεις.
Από την άλλη πλευρά όμως, έχουμε όσους ντρέπονται να ζητήσουν το κάτι παραπάνω, ακόμα και αν το αξίζουν. Μάλιστα, χτίζεται σταδιακά και μια σχέση όπου εκείνοι που δίνουν τα λίγα, αισθάνονται πως κάνουν κι άθλο, αφού αντιμετωπίζονται έτσι. Ενδεχομένως και χωρίς υπερβολή να γυρίσουν να σου πουν μ’ ενθουσιασμό: «πρώτη φορά δεν κερατώνω σχέση μου» ή «δες, απάντησα στην κλήση σου» θέλοντας όντως το χειροκρότημα. Μάντεψε όμως: δε θα έπρεπε καν να συζητάμε αν θα έχει σαν στοιχείο του χαρακτήρα του ο σύντροφός μας το να μας είναι πιστός ή το να μην εξαφανίζεται. Το να θέτεις τόσο χαμηλά στάνταρ στις σχέσεις σου συμβαίνει γιατί, σε πρώτη φάση δεν έχεις μάθει να σ’ αγαπάς ή μεταφράζεις την αγάπη των άλλων σαν έπαθλο που δεν το αξίζεις. Επίσης συναντάται σε χέσεις που ο ένας εκ των δύο θέλει να δουλέψει πάση θυσία.
Στις ανθρώπινες σχέσεις χρειάζεται ποιότητα. Να μη νιώθεις υπό, να μη νιώθεις ότι κάνουν χατίρι που σ’ αγαπάνε. Να τολμάς να διεκδικήσεις περισσότερα από τον σύντροφό σου, αν αισθάνεσαι πως δεν είναι εκεί, ισότιμα δίπλα σου. Είναι απλώς δεδομένο για να ζήσει μια σχέση, πως οι δύο πλευρές χρειάζεται να κάνουν περισσότερα από τα ελάχιστα, ο ένας για τον άλλον. Γι’ αυτό, πάρε λίγο χρόνο κι εκτίμησε τον εαυτό σου. Διότι εν τέλει, αν εσύ δε σε υποτιμάς, δε θα το κάνει κανένας άλλος.
Συντάκτης: Δήμητρα Φαρδογιάννη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
