Η αλήθεια είναι ότι αν κάτι ο καθένας το νιώσει μοναδικό, το θέλει και δικό του. Δικό του όχι εγωιστικά κι απίκο, αλλά ζωντανό, με υπόσταση, με αυτό που αξίζει τέλος πάντων. Κυρίαρχος λένε στις σχέσεις είναι αυτός που ενδιαφέρεται λιγότερο κι αδύναμος αυτός που φοβάται, ή μήπως όχι τελικά;
Θεωρητικά, για να πάμε στην τυπική ανάλυση, αυτός που «νοιάζεται» λιγότερο είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Κι έχει το πάνω χέρι γιατί υπάρχεις ναι μεν στη ζωή του, αλλά υπάρχουν κι άλλα. Κρατάει την απόσταση ασφαλείας του και δε φοβάται να φύγει.
Βέβαια, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, οφείλουμε να παρατηρήσουμε και την άλλη όψη του νομίσματος. Αυτοί που πέφτουν με τα μούτρα, δεν το κάνουν επίτηδες. Κάνουν αυτό που νιώθουν και δε φοβούνται να δείξουν ούτε κρατάνε για τον εαυτό τους.
Θέλουν να τα δώσουν όλα. Κι έτσι χωρίς να το θέλουν, τρέχουν τη σχέση. Οπότε κάπως έτσι ζουν μόνιμα με το φόβο μην τυχόν κι αν. Οι υποχωρήσεις, οι ελιγμοί κι η πάσης φύσης προσαρμοστικότητα είναι η μόνη τους έγνοια. Κάνουν τα πάντα για να μη χαθεί η σχέση.
Αυτοί που τρέχουν την σχέση λοιπόν είναι αυτοί που φοβούνται, μάλλον τον ίδιο τον εαυτό τους πρώτα από όλα. Φοβούνται να χάσουν αυτό που βρήκαν και θέλουν να γίνουν όλα γρήγορα. Να τα ζήσουν όλα μεμιάς, να προλάβουν να χορτάσουν. Φοβούνται ότι αυτό που ζουν είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό, ή πολύ πιο απλά δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, δεν έχουν αυτοεκτίμηση. Όλη η αξία τους, στα μάτια τα δικά τους, προέρχεται μέσα απ’ τον άλλο άνθρωπο.
Βέβαια αυτό τελικά μπορεί να αποβεί καταστροφικό. Γιατί λίγο ο φόβος ο δικός σου που σου βγαίνει σε αντίδραση, λίγο το πνίξιμο που ίσως νιώσει ο άλλος, δένουν το πακετάκι. Κι είναι κρίμα γιατί όλο αυτό ξεκινάει και τελειώνει από σένα. Να θυμάσαι πάντα ότι αυτός ο κάποιος σε έχει επιλέξει γιατί αυτό που είσαι του κάνει. Ή τέλος πάντων του κάνει προς ώρας. Έχεις υπόσταση, προσωπικότητα κι αυτά ήταν που έκαναν τον άλλο να σε ξεχωρίσει. Τώρα αν αυτό είναι να κρατήσει ή όχι δεν μπορεί να το ξέρει κανένας απ’ τους δύο. Οπότε γιατί να υποδουλώνεις τον εαυτό σου στο φόβο;
Μη φοβάσαι τον εαυτό σου, ζήσε απλά αυτό που σου χαρίστηκε. Ο φόβος δεν είναι καλός σύντροφος άλλωστε ποτέ και πουθενά. Να δίνεις όχι γιατί πρέπει, άλλωστε το πρέπει είναι υποκειμενικό, αλλά γιατί θέλεις. Γιατί σου αρέσει εκεί και νιώθεις όμορφα. Απλά μην τρέχεις, να ξέρεις ποιος είσαι και να μη φοβάσαι ότι μπορεί και να. Μην καταπιέζεις, αλλά ούτε και να υπόσχεσαι τον ουρανό με τα άστρα κι όλους τους πλανήτες. Go with the flow σαν νιώσεις όμορφα κι ό,τι είναι να ‘ρθει θε να ‘ρθει χωρίς να σε ρωτήσει.
Τα συμπεράσματα δικά σας. Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις κι αποφασίστε μόνοι ποιος είναι ο κυρίαρχος τελικά. Να το αποφασίσετε μόνο όταν κάνετε τη δικιά σας καταγραφή κι ανασκόπηση και βρείτε σε ποια κατηγορία ανήκετε. Μόνον έτσι θα καταλάβετε ποιος είναι ο κυρίαρχος, αν όντως κάποιος «πρέπει» να έχει αυτό τον ρόλο.
Επί της ουσίας κυρίαρχοι οφείλουμε να είμαστε στους εαυτούς μας, σε κανέναν άλλο!
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Χατζηπαντελή: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαρία Χατζηπαντελή
