Τα απρογραμμάτιστα ταξίδια είναι και τα καλύτερα

Έχει συμβεί σε όλους μας, οπότε μάλλον κι εσύ δεν μπορεί να θεωρείσαι η εξαίρεση του κανόνα. Προγραμματίζεις ένα ταξίδι καιρό πριν, έχεις κάνει όλη την έρευνα με ντετεκτιβικό δαιμόνιο, έχεις φτιάξει λίστες με το πού, πώς, πότε και γιατί, έχεις πρήξει όλο τον κόσμο, μιλάς μόνο γι’ αυτό -κοινώς σου ‘χει γίνει εμμονή- κι έχεις ξεκινήσει την αντίστροφη μέτρηση. Μία-μία τις μετράς τις μέρες και σε έχει φάει η ανυπομονησία και το άγχος, το καλό άγχος. Κι επιτέλους έρχεται εκείνη η μέρα. Και όπως ήρθε, έφυγε σαν να μην έγινε ποτέ. Όλο αυτό που τόσο πολύ περίμενες, έφυγε σε μια στιγμή. Και τώρα;

Σας πέτυχα; Μην απαντήσετε, σας πέτυχα και σας παραπέτυχα! Έχεις ξοδέψει όλη σου την ενέργεια στο πριν οπότε σαν έχεις φτάσει εκεί, έχει χαθεί η μαγεία. Σε αντίθεση με τα απρογραμμάτιστα, αυτά που αποφασίζονται απ’ το πουθενά, σε μια στιγμή. Κι έχεις βρεθεί ξαφνικά να βάζεις κάρτα στις 3 το πρωί για να κλείσεις εισιτήρια.

Και το πρωί που ξυπνάς και το συνειδητοποιείς δεν έχεις άλλη επιλογή απ’ το να φτιάξεις βαλίτσα. Είτε κοντά είτε μακριά, είτε εντός είτε εκτός, άνευ σημασίας, το κάνεις τώρα και τελείωσε. Το άγχος σου επικεντρώνεται στο αν θα βγάλεις το μήνα και τι μαλακία έκανες, τίποτα άλλο. Κι όμως έχει μια άλλη γλύκα. Δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς, οπότε όλη σου ενέργεια είναι εκεί, αυτούσια και ζωντανή στον προορισμό άφιξης.

Κουβαλάει μια τρέλα όλο αυτό, μια αγωνία κι έναν ενθουσιασμό άγνωστο. Είναι η παρόρμηση της στιγμής που σε οδήγησε στο να τα γράψεις όλα και να περάσεις καλά για την πάρτη σου. Είτε έχεις φύγει με τον κολλητό είτε με το αμόρε, η φάση τα σπάει. Έχεις φτάσει κι ακόμη και να είναι χάλια η επιλογή, περνάς καλά. Γιατί είστε μαζί και γελάτε με τα χάλια σας, με την αταξία που έχετε τολμήσει. Το ζείτε, ρε παιδί μου, το νιώθετε στο πετσί σας.

Δεν υπάρχει πλάνο, δεν υπάρχει λίστα που πρέπει να ακολουθήσετε, όπου σας βγάλει ο δρόμος Ό,τι εμφανιστεί μπροστά σας. Και συνήθως έτσι ανακαλύπτεις και τα καλύτερα. Δε ξέρεις τίποτα, you just go with the flow. Ελευθερία, ένεση τονωτική. Προσωπική πρώτα από όλα, χαλαρώνεις μετά και στην όποια σχέση. Δεν υπάρχει χρόνος να απογοητευτείς γιατί τελικά δε σου κάτσε αυτό που περίμενες. Δεν περιμένεις τίποτα, ό,τι υπάρχει είναι εκεί μπροστά σου. Κι ως γνωστόν σαν δεν έχεις μεγάλες προσδοκίες, δε μπορεί να σε απογοητεύσει κάτι.

Έχει μια γλύκα, ένα μυστήριο και μια ενέργεια το άγνωστο. Περνάς καλά ακόμη κι αν η απόδρασή σου είναι μόνο δυο ώρες έξω απ’ την πόλη. Όλα σου φαίνονται πιο ήσυχα, πιο ήρεμα, πιο όμορφα. Η έγνοια σου είναι να περάσεις καλά και να είσαι εκεί επί της ουσίας. Δεν τρως το χρόνο σου τρέχοντας να τα δεις και να τα ζήσεις όλα. Τον περνάς ουσιαστικά μαζί με τον άνθρωπο ή τους ανθρώπους που είστε μαζί. Αγαπιέστε ξανά, μιλάτε ώρες ατελείωτες, τίποτα δε σας τραβάει την προσοχή. Είστε εκεί ο ένας για τον άλλο.

Έχω υπάρξει μεγάλη φαν του αθλήματος, τότε στα νιάτα μου -προχθές δηλαδή-  που σαν φοιτητές μπαίναμε σ’ ένα ΚΤΕΛ και την κάναμε για όπου μας άρεσε το όνομα στις 6 το πρωί με ένα σακίδιο πλάτης. Ή που φεύγαμε με εκείνες τις πρώτες οικονομικές πτήσεις χωρίς να έχουμε τίποτα άλλο κλεισμένο. Γελάγαμε, πολύ! Καιρό έχω να το κάνω και μιας που τα γράφω, άσχετο αν προδίδω στοιχεία για την ηλικία μου, λέω να μαζέψω ένα σακίδιο και να την κάνω σιγά-σιγά!