Ένας λόγος που λατρεύω το σκυλί μου είναι επειδή με απάλλαξε από το μαρτύριο της παντόφλας. Τις έφαγε όλες. Πριν από αυτό η μάνα μου –όπως όλες οι μάνες συνηθίζουν – με πιπίλιζε για να βάζω παντόφλες. Πλέον όταν πάει να μου πει κάτι τις απαντάω πως δεν έχω γιατί μου τις έφαγε ο σκύλος και τελειώνει η συζήτηση. Αν μάλιστα πάει να μου αγοράσει καινούριες, τις πασάρω διακριτικά στην τετράποδη λύση μου και συνεχίζω τη ζωή μου ανενόχλητη.
Μα είναι κατάσταση αυτή; Άκου εκεί παντόφλες! Είναι ό,τι πιο ύπουλο έχει δημιουργήσει το ανθρώπινο χέρι. Φαίνονται τόσο γλυκές, έτοιμες να σε βοηθήσουν και να σε ζεστάνουν ενώ στη πραγματικότητα ο μόνος τους σκοπός είναι να εγκλωβίσουν το πόδι σου και να του στερήσουν αυτές τις λίγες στιγμές ελευθερίας που του μένουν τις ώρες που είναι μέσα στο σπίτι.
Μαύρες, άσπρες, πολύχρωμες, μποτάκια, με στρας, σαντιγί και τρούφα (πείνασα ), οι παντόφλες είναι παντού στο σπίτι προσπαθώντας να σε κάνουν να υποκύψεις στον πειρασμό. Έχουν βγάλει ακόμα και ψηλοτάκουνες. Ενός λεπτού σιγή για όλα τα πόδια που έβγαλαν κάλλους από την ψηλοτάκουνη παντόφλα που «Ξεκουράζει το πόδι ενώ ταυτόχρονα προσδίδει στη γυναίκα το ύψος και τη χάρη που δεν πρέπει ποτέ να χάνει.». Μανδάμ ,όχι μόνο δεν αφήνεις τις πατουσίτσες σου σε ηρεμία, αλλά τις κουράζεις περισσότερο από το να φορούσες παπούτσια. Σοβαρέψου!
Καημένα μου θύματα, δε θα νιώσετε ποτέ τη γλυκιά αίσθηση του ξύλινου πατώματος και τη δροσιά του το καλοκαίρι. Δε θα καταλάβετε ποτέ τι θα πει να νιώθεις πως γειώθηκες ξαφνικά όταν πέταξες τα ψηλοτάκουνα μετά από 7 ώρες πάνω σε αυτά, ούτε θα νιώσετε ποτέ τα ποδαράκια σας να σας ευχαριστούν που τα αφήνετε ελεύθερα να ανασάνουν.
Μην επαναπαύεστε, όμως, μόνο στις παντόφλες, εξίσου ύπουλες είναι και οι κάλτσες. Θα τις χαρακτήριζα βέβαια ως αναγκαίο κακό αφού το χειμώνα είναι πρακτικά αδύνατο να τις αποχωριστούμε. Όταν όμως έχουμε την ευκαιρία να το κάνουμε καλό θα ήταν να το επιχειρούμε, έστω και μια στο τόσο. Η κάλτσα είναι συνεργάτης της παντόφλας και είπαμε, μακριά από δαύτες.
Μια θερμή παράκληση λοιπόν. Άμα γουστάρετε να τις φοράτε, κάντε το αλλά μη μας πρήζετε να το κάνουμε το ίδιο! Υπάρχουμε κα εμείς φίλοι μου που θέλουμε να απολαμβάνουμε τις πολύτιμες στιγμές ξεκούρασης χωρίς να μας ενοχλεί τίποτα. Είμαστε οι ίδιοι τύποι που περιμένουν να αδειάσει το σπίτι για να πάνε στην τουαλέτα με ανοιχτή πόρτα και να καθίσουνε να δούμε τηλεόραση με τα εσώρουχα, ενώ παράλληλα θα έχουνε πρόσωπο γεμάτο μερέντες. Και το χαιρόμαστε. Θέλουμε να είμαστε άνετοι και να μην κυκλοφορούμε μέσα στο σπίτι λες και παίζουμε σε σίριαλ.
Στο κάτω-κάτω άμα δε μαζέψεις όλη τη σκόνη με την πατούσα από το πάτωμα δεν είναι καλοκαίρι και άμα δεν έχεις πατήσει με κάλτσα σε νερά δεν ξες τι θα πει βρισίδι. Για αυτό, αφήστε μας ήσυχους να κρυώσουμε όσο θέλουμε, να γλιστρήσουμε όσο γουστάρουμε και να χτυπήσουμε πάνω σε όλες τις γωνίες των επίπλων. Αφού το ξέρετε, ό,τι και να πάθουμε στο τέλος εσείς θα μας προσέχετε, παντοφλαδοπιπίτσες.
Eπιμέλεια Κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ζωή Τεκέλογλου
