Φλερτ, έρως και τα συναφή. Πριν τον έρωτα είναι το φλερτ, μετά το φλερτ είναι ο έρωτας. Χωρίς το φλερτ δεν κάνουμε τίποτα δηλαδή. Τι είναι, όμως, το φλερτ; Είναι η πιο παλαιά συνήθεια των ανθρώπων κι όχι μόνο. Υπάρχει παντού, στα ζώα, στα πετούμενα, στο μυαλό. Ό,τι έχει μυαλό φλερτάρει. Βέβαια με τον καιρό αλλάζει. Προσαρμόζεται ανάλογα με τις περιστάσεις των εποχών.
Κάποτε στα σχολεία γράφανε ραβασάκια στα θρανία κι εκείνα έμεναν εκεί, γραπτές αποδείξεις μιας αθώας αγάπης. Στις καφετέριες κερνούσαν καφέδες και ποτά, χαμόγελα πηγαινοέρχονταν κι αν ήσουν και τυχερός έφευγες με έναν αριθμό τηλεφώνου γραμμένο σε κουτί από τσιγάρα, χαρτοπετσέτες ακόμα και στον καρπό σου. Μέχρι και στο λεωφορείο. Υπήρχαν μέρες που έπιανες συζητήσεις με αγνώστους που καμιά φορά κατέληγαν γνωστοί, πολύ γνωστοί.
Τώρα βέβαια είναι διαφορετικά. Η τεχνολογία έχει εξελιχθεί και υπάρχουν νέοι, διαφορετικοί τρόποι. Είτε αυτό είναι καλό είτε κακό. Όλα πλέον γίνονται μέσω facebook. Σχέσεις δημιουργούνται και καταστρέφονται. Άνθρωποι γνωρίζονται και κανονίζουν ραντεβού μέσα σε λίγα λεπτά. Τι συμβαίνει όμως όταν αυτός που το βράδυ σου μιλούσε γλυκά και σε έκανε να νιώθεις πεταρίσματα, το επόμενο πρωί σε βλέπει και αλλάζει δρόμο;
Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο. Ίσως να είναι και το πιο συχνό. Και μένουμε με το «γιατί;». Γιατί με κάνεις να νιώθω πως με γουστάρεις και μετά με αγνοείς; Γιατί δε με χαιρετάς πουλάκι μου; Τι φοβάσαι; Στο μυαλό μου οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις είναι δύο.
Η πρώτη μας, λοιπόν, περίπτωση είναι να ντρέπεται. Να είναι δειλός/δειλή και για αυτόν ακριβώς το λόγο να έχει επιλέξει να σε φλερτάρει και με αυτόν τον τρόπο. Αν σε βλέπει ως κάτι δυνατό που είναι δύσκολο να έχει, θα φοβάται πως παρ’ όλο που μέσω των μηνυμάτων φαίνεσαι να ενδιαφέρεσαι, όταν μιλήσετε από κοντά θα απογοητευτείς. Πράγμα καθόλου απίθανο να συμβεί.
Γιατί για να λέμε και την αλήθεια, όταν όλα γίνονται από έναν υπολογιστή το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να πληκτρολογείς. Όταν όμως συναντάς κάποιον, όλα μετράνε αλλιώς. Ο τόνος της φωνής, η στάση του σώματος, οι κινήσεις, τα μάτια, όλα. Και ναι, είναι όσο τρομακτικό ακούγεται, γιατί η απόρριψη είναι πιο πιθανή και γιατί εδώ καμία οθόνη δε σε προστατεύει.
Η δεύτερη περίπτωση είναι να μιλάμε για έναν απλό, καθημερινό, σε όλους γνωστό πέφτουλα. Ο σκοπός της ύπαρξης του συγκεκριμένου ανθρώπου στη ζωή μας είναι να μας κρατάει συντροφιά τις βαρετές ώρες. Ο στόχος του είναι να περάσετε καμιά μέρα καλά. Δε ζητάει πολλά, απλώς τα ζητάει από πολλούς. Οπότε όχι, δε θα σου μιλήσει από κοντά γιατί δίπλα σου μπορεί να κάθεται ο άλλος χρήστης που δεχόταν τα χθεσινοβραδινά μηνύματα του παράλληλα με εσένα. Το μόνο κακό αυτού του ατόμου είναι πως δεν ξεκαθαρίζει τη θέση του και σε κάνει για λίγο να πιστεύεις σε αυτό, μα γρήγορα θα αντιληφθείς τι συμβαίνει και το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να το βάλεις στα πόδια.
Γιατί ρε παιδιά έχουμε τόσα πολλά στο κεφάλι μας, τόσους ψεύτικους ανθρώπους και τόσες πλαστές ευτυχίες. Τουλάχιστον οι στιγμές μας ας είναι αληθινές.
Συντάκτης: Ζωή Τεκέλογλου
