Έγινε μόδα η αλητεία κι ανάψαμε κι εμείς. Γενικά αν κάνεις μια βόλτα, όλα τα αγόρια μέσα στην αλητεία μεγάλωσαν. Μηχανές, τατουάζ –ναι, γιατί έκαναν τατουάζ τριαντάφυλλα και νόμισαν πως γίνανε κι αλήτες– αλκοόλ, ίσως και κάνα μπάφο.
Πάντα βαριοί κι ασήκωτοι με αδυναμία στις γυναίκες. Όχι τις ό,τι κι ό,τι, τα «τούμπανα» με τα μεγάλα βυζιά και κώλους. Μην ξεχνάμε πως ο «αλήτης» δε νιώθει συνήθως, πράττει χωρίς να σκέφτεται και τον οδηγεί μόνο το κάτω κεφάλι.
Η δικαιολογία σε ό,τι λάθος κι αν κάνουν αυτά τα άτομα φυσικά είναι μία: «Εγώ είμαι αλήτης κι έτσι έχω μάθει». Βέβαια, η καλύτερη απάντηση σε αυτό είναι: «Ναι μάνα μου, όταν ξεμυρίσει η πανάκριβη κολόνια που σου αγόρασε ο μπαμπάς, πάρε ένα τηλέφωνο». Γιατί η αλητεία συχνά βρομάει χρήμα και καλά είναι «μαύρο» αλλά στην πραγματικότητα είναι απλά χαρτζιλίκι απ’ το μπαμπάκα.
Η αλήθεια είναι πως και σε αυτό το είδος έχουμε κατηγορίες: Έχουμε τον πολύ αλήτη, τον περίπου αλήτη και τον «Είμαι αλήτης αλλά μην το λες παραέξω».
Οι πρώτοι είναι εκείνοι οι ενοχλητικοί τύποι που κάνουν γκαζιές έξω απ’ το σπίτι σου στις 2 το βράδυ. Ναι, αυτοί που έχεις διαολοστείλει γύρω στις 100 φορές αλλά ακόμα εδώ είναι. Μη σας στεναχωρήσω αλλά οι τύποι συνήθως ένα παπάκι –ναι, σαραβαλάκι– έχουν που το έχουν κληρονομήσει και το έχουν φτιάξει κάπως πιο καγκούρικο.
Μετά ακολουθούν οι «περίπου». Αυτοί είναι οι καημένοι που έχουν μπερδέψει το ποζέρι με το καγκούρι και τον αλήτη και γενικά αιωρούνται ανάμεσα στα πάντα. Προσαρμόζονται παντού. Έχουνε μηχανάκι ή και αυτοκίνητο –πάντα πειραγμένο–, πάνε το γυμναστήριό τους, φοράνε την κολλητή τη μπλουζίτσα, το ρολογάκι μάρκας. Ε, δε θα έχουν και το τατουαζάκι τους;
Τέλος, έχουμε αυτούς που δε βάζουν ταμπέλες, που δεν το φωνάζουν για να φανούν. Ίσως αυτοί τελικά να είναι οι πιο «αλήτες» απ’ όλους.
Βέβαια μην ξεχνάμε πως δε βγαίνουν αποκλειστικά και μόνο σε αντρική έκδοση. Έχουμε φυσικά και τις «αλήτισσες». Είναι οι κοπέλες που είναι συνέχεια στο δρόμο, μιλάνε πιο ελεύθερα και φυσικά ελκύονται απ’ τις μηχανές και την υπερβολική «αντρίλα». Πωρώνονται με το ποδόσφαιρο, τους αρέσουν οι βόλτες με οτιδήποτε έχει ρόδες και το σεξ. Με πιο απλά λόγια οι πιο «σκληρές» συνήθειες.
Φυσικά και μια γυναίκα μπορεί να έχει τέτοιες συνήθειες αφού στην πραγματικότητα δε διαχωρίζονται τα ενδιαφέροντα σε θηλυκά και αρσενικά. Το πρόβλημα δεν είναι στο τι τους αρέσει αλλά στο αν αυτό είναι πραγματικό. Πολλές είναι αυτές που με σκοπό να διεκδικήσουν μια ονομασία προσποιούνται πως τους αρέσουν υπερβολικά πολύ πράγματα που δεν τους ενθουσιάζουν στην πραγματικότητα.
Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που το γουστάρουν στα αλήθεια. Άτομα που εκ του φυσικού τους τρελαίνονται να καβαλάνε μηχανές, να ασχολούνται με μπάλες και τατουάζ, που δε νοιάζονται για το λεξιλόγιό τους και προτιμούν να είναι οι εαυτοί τους ακόμα και αν αυτό δεν είναι απολύτως κοινωνικά αποδεκτό. Είναι μάλιστα κι άξια θαυμασμού διότι δε νοιάζονται ούτε φοβούνται μήπως κακοχαρακτηριστούν.
Είστε όμως κι εσείς που όλη αυτή τη στάση και συμπεριφορά δεν τη γουστάρετε στα αλήθεια, δεν είστε εσείς, αλλιώς θα θέλατε κι αλλιώς φέρεστε για κάποιο ανεξήγητο λόγο, για κάποια και καλά μαγκιά. Ε εσείς οι δήθεν, μη μας ζαλίζετε.
Ρε παιδιά, εγώ ένα έχω να πω. Ναι, μας αρέσουν τα bad boys αλλά μην το ξεφτιλίζουμε. Με το ψεύτικο μόνο να γελάσουμε μπορούμε. Όλα έχουν ένα μέτρο, μην το παίζετε ιστορία αν δεν έχετε τίποτα να πείτε.
Επιμέλεια Κειμένου Ζωής Τεκέλογλου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ζωή Τεκέλογλου
