Πολλοί κατακρίνουν τους απότομους ανθρώπους, αυτούς που δε δίνουν ευκαιρίες. Όλοι μας έχουμε απορρίψει άτομα στη ζωή μας κι έχουμε απορριφθεί, φυσικά. Το θέμα είναι με ποιον τρόπο έγινε αυτό.
Κάποια μηνύματα άργησαν να ‘ρθουν, κάποια δεν ήρθαν ποτέ. Κάποιοι μας είπαν διακριτικά πως δεν ενδιαφέρονται, κάποιοι είχαν ήδη άλλον κοντά τους.
Υπήρχαν όμως κι αυτοί που δε μας άφησαν καν να προσπαθήσουμε, να γνωριστούμε, να βγούμε για έναν καφέ. Οι άνθρωποι που δεν απάντησαν ούτε στο «γεια» κι αυτοί που μπορεί να ‘ταν κακοί μαζί μας. Ναι, τους αποκαλέσαμε σνομπ κι υπερόπτες. Νευριάσαμε, φωνάξαμε και πολύ πιθανό να σκεφτήκαμε πως δεν άξιζε αφού έτσι εγωιστές θα ‘ναι λογικά και στη ζωή τους. Όμως, υπάρχει κάτι που δεν σκεφτήκαμε.
Αυτός που ξέρει να γειώνει, ξέρει τι θέλει κι αν ξέρεις τι θέλεις όλα είναι πιο απλά και ξεκάθαρα. Δεν κουράζεις τους ανθρώπους και δεν μπαινοβγαίνεις στη ζωή τους σαν να ‘ναι δικιά σου, χωρίς λόγο κι αιτία. Αφήνεις τον άλλο να προχωρήσει, χωρίς ν’ αφήνεις ανοιχτά παραθυράκια.
Όσοι λένε «αντίο» εύκολα ή απαντάνε απότομα δε σημαίνει πως δε στεναχωριούνται για τη συμπεριφορά τους. Έχουν όμως επίγνωση των όσων κάνουν. Δεν επιθυμούν όλοι στη ζωή τους να ‘χουν θαυμαστές και κυρίως κάποιους ενοχλητικούς. Όταν έχεις βρει αυτό που θες, καλό θα ‘ταν να μην επιτρέπεις σ’ άλλους να σε προσεγγίζουν ερωτικά. Αυτό προσπαθούν να κάνουν πολλοί, διώχνοντας άτομα κατευθείαν.
Βέβαια, το γεγονός πως κάποιος δε σ’ επιλέγει για σύντροφο και δε σ’ αφήνει μάλιστα ούτε να προσπαθήσεις, ίσως δηλώνει πως δεν είσαι αυτό που ψάχνει. Δεν αναζητούν όλοι το ίδιο. Εκτός αν είσαι σοκολάτα, τότε ναι, όλοι σε θέλουν και δεν υπάρχει λόγος να διαβάζεις αυτό το άρθρο.
Υπάρχει κι η περίπτωση να ‘σαι αυτό που θέλει ο άλλος, να ‘σαι το τέλειο δημιούργημα με βάση αυτά που ‘χει στο μυαλό του, πάλι όμως δεν είναι αναγκαίο να σε δεχτεί. Πολλές φορές φταίει ο τρόπος προσέγγισης. Τα συνεχή μηνύματα του τύπου «γιατί δε μου απαντάς;», οι χαιρετισμοί που είναι παρόμοιοι με το «γεια σου κουκλάρα μου» ή «παίδαρέ μου» δεν κάνουν τον άλλον να σε θελήσει, αλλά να σε περάσει για βιαστή ή λιγούρη.
Οι σχέσεις είναι ένα παιχνίδι. Δεν πρέπει ν’ απογοητεύεσαι, γιατί στη ζωή θα χάσεις πολλές φορές. Το θέμα είναι να ξέρεις ο ίδιος τι αξίζεις και τι θέλεις. Στο τέλος όλοι θα βρούμε αυτό για τ’ οποίο παλεύουμε κι εκείνους που θα μας βλέπουν τέλειους. Τ’ ότι δε σ’ επέλεξε κάποιος δε σημαίνει πως δεν αξίζεις, αλλά πως γι’ αυτόν δεν ήσουν αυτό το «κάτι». Δε θ’ αρέσεις σ’ όλους, ούτε θα σ’ αρέσουν όλοι. Έτσι είναι αυτό και πρέπει να τ’ αποδεχτείς.
Άλλωστε πόσο βαρετό θα ‘ταν ν’ άρεσες σ’ όλους; Να ‘σουν εκείνο το άτομο που όλοι θέλουν και προσπαθούν να τ’ αποκτήσουν; Στο κάτω-κάτω, τ’ αλατοπίπερο της ζωής είναι όλα τα συναισθήματα. Το γέλιο, το δάκρυ, η χαρά, η θλίψη. Η αγκαλιά της κολλητής, όταν θα τρως τον κουβά με το παγωτό, γιατί για κάποιον «δεν ήσουν αρκετά καλή», η έξοδος με τον κολλητό όταν θα ‘χεις χωρίσει. Αυτά σε κάνουν καλύτερο, όλες οι εμπειρίες που κάποτε ευχήθηκες να μην είχες ζήσει ποτέ. Αν δεν τα περάσεις αυτά, δεν μπορείς να εκτιμήσεις την τελική νίκη.
Επιμέλεια Κειμένου Ζωής Τεκέλογλου: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Ζωή Τεκέλογλου
