Οι άνθρωποι ελκύονται από διαφορετικά πράγματα. Για άλλους είναι τα ξανθά μαλλιά, για άλλους τα γαλάζια μάτια. Για μερικούς όμως –πολλούς μάλλον– είναι κάτι άλλο. Από τον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο και τη μακρομαλλούσσα πριγκηπέσα περάσαμε στους οδηγούς δίκυκλων.
Όταν ήμασταν μικρά τα αγόρια κάνανε φιγούρες με τα ποδήλατα. Πηδούσανε από ύψη, ανταγωνίζονταν και σταματούσαν μπροστά στα κορίτσια με σεξι ύφος έτοιμοι για το πλήθος κοριτσιών που πίστευαν πως θα πέσει πάνω τους μην μπορώντας να αντισταθεί στην απαράμιλλη γοητεία τους.
Τα παιδιά όμως μεγάλωσαν και τώρα τα δίκυκλα ποδηλατάκια με το κουδουνάκι μετατράπηκαν σε δίκυκλες μηχανές με ήχο πραγματικά ακαταμάχητο. Όχι, φυσικά δε μιλάμε για το φτιαγμένο παπάκι του δεκαεφτάχρονου που το κληρονόμησε από τον παππού του, πείραξε την εξάτμιση κι έβαλε φωτάκια. Ούτε αυτούς που παίρνουν τη μηχανή στις δυο το βράδυ, περνάνε έξω απ’ το σπίτι σου και ξυπνάει όλη η γειτονιά απλά για να κάνουν επίδειξη.
Αναφέρομαι σε αυτά τα άτομα που έχουν τη μηχανή για την πάρτη τους. Δεν τους νοιάζει να δειχθούν. Δεν ενδιαφέρονται για το αν θα μάθεις πόσο καλό είναι το «εργαλείο» τους και δεν προσπαθούν να τους ακούς συνέχεια όταν περνάνε. Γουστάρουν να διασχίζουν το δρόμο καβαλώντας το «μωρό» τους και το κάνουν μόνο για αυτούς. Για την προσωπική τους ευχαρίστηση.
Αυτό όμως είναι που μας τραβάει. Αυτή η συμπεριφορά που περιλαμβάνει το στιλ του bad boy/girl αλλά ταυτόχρονα είναι διακριτική κι ευγενική. Τέτοιοι τύποι ανθρώπων μας μοιάζουν απόμακροι, δύσκολοι να τους προσεγγίσουμε. Η φαντασία μας οργιάζει κάθε φορά που περνούν και σκεφτόμαστε πώς θα ήταν αν ήμασταν παρέα πάνω εκεί. Αν σχίζαμε παρέα τους δρόμους.
Το τρίπτυχο «μηχανή, κράνος και δερμάτινο» αποπνέει ένα μυστήριο. Η μηχανή σημαίνει ελευθερία, το κράνος σημαίνει ασφάλεια και το δερμάτινο απλά είναι μοδάτο. Ξέρεις πως το να οδηγείς ένα τέτοιο όχημα είναι δύσκολο και γι’ αυτόν το λόγο πιστεύεις πως το άτομο που τα καταφέρνει με τέτοια άνεση έχει αρκετές ικανότητες.
Νιώθεις πως μπορείς να τον εμπιστεύεσαι, πως μπορεί να σε βοηθήσει αν συμβεί κάτι. Θα είναι εκεί για να κάνετε μαζί τις πιο επικίνδυνες διαδρομές αλλά αν τύχει κάτι θα μπορεί να σε προστατεύσει. Έχει γρήγορα αντανακλαστικά κι αυτό σου αρέσει.
Οι μηχανόβιοι ανεξαρτήτως φύλου εκπέμπουν μια επικινδυνότητα. Δεν είναι επιφανειακό να σου αρέσει ένας άνθρωπος που ζει μέσα στον κίνδυνο. Φυσικά δεν κυνηγούν κακοποιούς ούτε μπλέκουν με εμπόρους ναρκωτικών αλλά ζουν με το ρίσκο να χτυπήσουν, να τραυματιστούν.
Είναι η ταχύτητα που μας εξιτάρει, είναι το ύφος που σου μιλάει. Που σου λέει πως αυτό το άτομο δε νοιάζεται για τίποτα παρά μόνο για μια διαδρομή σε έναν άδειο δρόμο. Μόνο και μόνο για να μπορεί να νιώσει αυτήν την αδρεναλίνη για λίγα λεπτά. Να ακούσει τον ήχο που κάνει ο σύντροφός του αυτές τις στιγμές ηδονής. Γιατί για αυτούς μηχανή σημαίνει έρωτας. Σχέση ζωής κι αιώνια δέσμευση.
Ακόμα κάτι αξιοσημείωτο είναι πως ένα άτομο που μπορεί να δαμάσει με τέτοια ευκολία ένα θηρίο των δρόμων είναι πολύ πιθανό να μπορεί να κάνει το ίδιο και στα σεντόνια. Οπότε το κρεβάτι μαζί του κρύβει το ίδιο μυστήριο. Και όπως και να το κάνουμε το μυστήριο είναι πάντα σέξι.
Για αυτό λοιπόν αγαπάμε τους ανθρώπους που καβαλάνε μηχανές. Γιατί μας αρέσει να έχουν ένα άλλο ενδιαφέρον στη ζωή τους που για μας θα το θυσιάσουν. Φυσικά μπορούνε να μας πηγαίνουνε και βόλτες οπότε ναι, καλή η αγάπη αλλά δεν είναι κι άσχημα να έχεις έναν άνθρωπο που θα σε πηγαινοφέρνει πάνω στο πιο όμορφο εργαλείο με μόνο αντάλλαγμα ένα φιλί.
Επιμέλεια Κειμένου Ζωής Τεκέλογλου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ζωή Τεκέλογλου
