Ας αρχίσει, λοιπόν, το σημερινό παραλήρημα. Ραντεβού φίλοι μου. Ένα από τα μεγαλύτερα βάσανα των νέων ατόμων. Όχι πως οι μεγαλύτεροι δε βγαίνουν ραντεβού, απλά όταν είσαι νέος το πού θα πας είναι ερώτημα αρκετά δύσκολο για να απαντηθεί.
Η πρώτη επιλογή είναι για καφέ σε ένα μαγαζί γνωστό, στρωμένο, με τα όλα του. Οι εργαζόμενοι ευγενικοί κι ο καφές γευστικότατος. Γνωστό μαγαζί, ε; Εκείνο που πάνε όλοι οι φίλοι σου οι οποίοι ανυπομονούν να γνωρίσουν το ταίρι σου; Ή μήπως εκείνο που πάνε όλοι οι γνωστοί σου περιμένοντας την παραμικρή ευκαιρία για να σε σχολιάσουν; Η πιο πιθανή περίπτωση είναι να είναι εκεί το πρώην ταίρι σου ή εκείνο το one night stand που είχες κάνει πριν καιρό. Λες να είναι και οι δύο; Μακριά!
Ακολουθεί η καφετερία της γειτονιάς. Τα άτομα είναι λίγα κι ολιγομίλητα. Το περιβάλλον φιλικό και με μια πρώτη ματιά κανείς θα το χαρακτήριζε ιδανικό για ραντεβού. Όλα βέβαια αλλάζουν μόλις έρχεται η ώρα να παραγγείλεις. Η σερβιτόρα περπατάει ως το τραπέζι με μια έκφραση απέχθειας στο πρόσωπο διότι ο γκόμενος δεν της απάντησε στο τελευταίο μήνυμα και νευρίασε. Ο αριθμός των διαφορετικών ροφημάτων που μπορεί να σας προσφέρει μετρημένος στα δάχτυλα του ενός χεριού, ο φραπές (γιατί εκεί θα καταλήξετε) να κάνει κραξ κραξ στα δόντια γιατί δεν είναι καλά χτυπημένος, τα κουλουράκια ανύπαρκτα (αν είναι δυνατόν) κι η απόδειξη στο Θεό. Όχι μανδάμ δε θα πληρώσω εγώ τρία πενήντα για καφέ χωρίς κουλουράκι! Τα πράγματα σας, τον έρωτα σας και ένα ταξί να φύγετε!
Επιλογή τρίτη. Κινηματογράφος. Ταινία ερωτικορομαντική, φωτισμός χαμηλός. Τι καλύτερο για ένα ζευγαράκι; Στο σκοτάδι όλα αθώα είναι. Όπως αθώο είναι και το παιδάκι δίπλα σου που οι γονείς του αποφάσισαν να κάνουν «οικογενειακή έξοδο» και τα νεύρα σου τσατάλια. Αλλάζει θέση συνέχεια, κατουριέται κάθε πέντε λεπτά κι έχει απορίες για καθετί που εμφανίζεται στην οθόνη. «Μαμά, τι εννοούσε ο κύριος;», «Μαμά, τι κάνουν τώρα;», «Μπαμπά κι εσείς αυτά κάνετε με τη μαμά;». Ακούς αυτά, παίρνεις τα ποπ κορν και του τα φέρνεις καπέλο.
Δεν πτοείστε, όμως, με τίποτα κι αυτή τη φορά διαλέγετε κάτι πιο ξέφρενο. Είναι βράδυ και λέτε να πάτε σε ένα μπαρ. Μουσική στο τέρμα, φώτα να αναβοσβήνουν κι εσείς να χορεύετε και να διασκεδάζετε σαν να μην υπάρχει αύριο. Ποτά να πηγαινοέρχονται κι όλα να φαίνονται πως κυλούν ομαλά. Μόνο που η νύχτα είναι άσχημο πράμα κι όλο και κάτι θα συμβεί. Σε τέτοια μέρη πολλά μάτια σε κοιτάνε, ποιος σε σιγουρεύει λοιπόν πως το άλλο σου μισό δε θα παρεξηγηθεί; Πως δεν αγχώνεσαι μήπως συμβεί και το αντίθετο; Λίγο επίφοβη επιλογή, άλλη φορά.
Απογοητευμένοι από όλες τις αποτυχημένες σας προσπάθειες στρέφεστε στην παλιά καλή, πατροπαράδοτη συνταγή. Πάρκα και πλατείες. Στρογγυλοκάθεστε σε ένα παγκάκι και πιάνετε τη συζήτηση. Μπορείτε να κάθεστε για ώρες. Άμα έχετε σκεφτεί να πάρετε και φαί μαζί σας, όλα θα πάνε μια χαρά. Ίσως να έχει λίγο κρύο βέβαια μα δεν έχει σημασία γιατί μπορείτε να αγκαλιαστείτε και να μην το νιώθετε. Ε κι αν δεν έχει κρύο, προσποιηθείτε εσείς πως έχει.
Επιμέλεια Κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ζωή Τεκέλογλου
