Σε κάποιο καρέ της ζωής μας όλοι γνωρίσαμε έναν άνθρωπο που δεν έμοιαζε, δεν ταίριαζε και δεν κόλλαγε με όλους τους υπόλοιπους. Αν δεν μας έχει ήδη συμβεί αυτό, τότε είτε είναι στα προσεχώς μελλούμενα είτε αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται χρόνια τώρα στον καθρέφτη μας.
Ξέρεις για ποιον τύπο ανθρώπου σου μιλάω κι ας μην είμαι ξεκάθαρη. Είναι εκείνος ο παρορμητικός, ο αυθόρμητος, ο αντιδραστικός, ο ασυμβίβαστος και ιδιαίτερος άνθρωπος που κερδίζει την προσοχή σου, με αρνητικό ή θετικό τρόπο, από τις πρώτες κιόλας κουβέντες σας.
Αυτούς τους λιγοστούς ανθρώπους, που τόσο πολύ θαυμάζω, θα ήθελα να τους ονομάσω «διάφανους», καθώς στο μυαλό μου δεν είναι παρά διάφανες ψυχές που επιτρέπουν στη ζωή να τους διαπερνά και όχι να τους προσπερνά.
Οι Διάφανοι λοιπόν ειναι αυτά τα μικρά ή μεγάλα παιδιά, τα συχνά παρεξηγημένα από πολλούς. Συνήθως είναι αυτοί που κάποτε οι γονείς μάς έλεγαν να μην τους κάνουμε παρέα, για να μην ξεμυαλιστούμε.
Μια διάφανη ψυχή κάποια στιγμή έλυσε την εξίσωση της ζωής και είδε ότι το αποτελέσμα δεν είναι παρά μονο χρόνος και στιγμές.
Από τότε, τα φέρνουν απο ‘δω, τα πάνε από κει, ταλαιπωρούν τα όνειρά τους πήγαινε-έλα μέχρι να τα ζήσουν όπως πεισματικά θέλουν. Ποτέ δε σταματούν να αμφισβητούν τον κόσμο γύρω τους και παντα προσπαθούν για κάτι. Δεν παρατούν τους στόχους τους, δεν καταφέρνουν να συμβιβαστούν με μέτριες επιτεύξεις ακόμα κι αν σπάσουν τα μούτρα τους πολλές φορές εώς ότου γυρίσει ο τροχός της τύχης προς την πλευρά τους.
Στα γενέθλιά σου, να ξέρεις, ένας τέτοιος φίλος δε θα σου ευχηθεί ποτέ «Χρόνια πολλά» μα θα σου φωνάξει «Χρόνια καλά».
Οι στιγμές τους είναι όλες, μία προς μία, διαλεχτές και έντονες και ώρες-ώρες μοιάζουν με φιγούρες που στροβιλίζονται γύρω από τις ήσυχες ζωές των άλλων.
Οι Διάφανοι είναι άνθρωποι που αποκλίνουν από όσα μας δίδαξαν οι καθωσπρεπισμοί. Οι Διάφανοι δεν κυνηγούν τη σταθερότητα, δεν αντέχουν τη στασιμότητα και έχουν πάντα ένα μυαλό κουβάρι.
Κανένας Διάφανος δε θα δεχτεί τίποτα λιγότερο από ακατέργαστο έρωτα και καταστροφική αγάπη. Είναι στην ιδιοσυγκρασία του να τα θέλει όλα ή τίποτα. Πρόκειται για ανθρώπους συχνά μοναχικούς μα και μόνους, οι οποίοι όταν πια ερωτευτούν δημιουργούν ολέθριες σχέσεις, και έχουν πάντα στο τέλος να διηγηθούν ιστορίες άξιες για κινηματογραφική επιτυχία.
Κανένας μισθός, καμία καριέρα και καμιά προαγωγή δε θα μπορούσαν ποτέ να τους προσφέρουν ικανοποίηση. Είναι άνθρωποι που θέτουν τον επόμενο στόχο στη ζωή τους πριν καλά καλά πετύχουν τον προηγούμενο. Μοιάζουν αναποφάσιστοι και ανώριμοι μα αντιθέτως έχουν τόσο καλά φερμάρει το όνειρό τους, που απλώς εγκαταλείπουν εύκολα το κάθε τι λιγότερο απο αυτό.
Καμιά φορά κυνηγούν χίμαιρες και ουτοπίες, αλλά συνήθως προσπαθούν απλώς να χορτάσουν την ψυχή και το πνεύμα τους με όσα θαυμάζουν. Τους συναντάς μόνο σε ακραίες καταστάσεις, είτε να μην έχουν καμία οικονομική άνεση, αφού τα χρήματα ποτέ δε τα κυνήγησαν με ζήλο, είτε να έχουν ζηλευτά πλούτη, αφού κάποια στιγμή τόλμησαν να ρισκάρουν τα πάντα και τελικά κέρδισαν.
Είναι καμιά φορά κουραστικοί και θορυβώδεις, μα είναι και αξιαγάπητοι, αφού ξεχειλίζουν την κάθε τους πράξη, διάλογο ή σκέψη με γοητευτική αλητεία και αυθεντικότητα χαρακτήρα.
Οι διάφανοι γίνονται αντάρτες μέσα στη ρουτίνα των άλλων.
Μόλις αντιληφθούν ότι ξοδεύουν τον πολύτιμο εαυτό τους σε μέρες ανούσιες, επαναλαμβανόμενες και ρηχές, δίνουν ένα σάλτο και φεύγουν. Δεν υπάρχει κανόνας που να τους δεσμεύει, δε δέχονται ούτε «πρέπει» ούτε και αντικειμενικότητες στη ζωή τους.
Τα κριτήρια για την προσωπική ικανοποίηση ενός Διάφανου είναι μόνο υποκειμενικά. Ο Διάφανος θέτει μόνος του τα όρια και τα ιδανικά του αφού τα έτοιμα και τα προκατασκευασμένα δεν τα μπορεί.
Οι Διάφανοι, να ξέρεις ακόμα, συνήθως σε ενοχλούν με τα πεπραγμένα τους, αφού άθελά τους ξεσκεπάζουν τον ξεχασμένο έφηβο που κρύβεις μέσα σου και ανάβουν μια σπίθα ζήλειας στο μυαλό σου. Κάθε συνάντηση με έναν Διάφανο σε κάνει να αμφισβητείς όσα έχεις καταφέρει.
Κι αν εσύ απολαμβάνεις μια ζωή που κυλαέι αργά, μεθοδικά και προγραμματισμένα, εκείνοι είναι ανήμερα θεριά και κυνηγούν μόνο ανέμους.
Οι Διάφανοι στο πέρασμά τους από τη ζωή σου, σε μετατρέπουν σε ένα επικριτικό και λιγόψυχο πλάσμα, καθώς ξεκινάς να ψάχνεις με μανία να βρεις τα λάθη και τις αδυναμίες στη δική τους ζωή για να ωραιοποιήσεις τις δικές σου επιλογές.
Μα να ξέρεις ότι κι αυτοί με τη σειρά τους, πολλές φορές λυγίζουν, βρίσκονται σε αδιέξοδα και τότε ευχονται να είχαν πάρει έναν άλλο πιο εύκολο δρόμο, να ζούσαν μία ήρεμη και σίγουρη ζωή. Αλλά κάτω δεν το βάζουν το κεφάλι πια, παρά μόνο βρίσκουν ένα πρόβλημα για κάθε λύση που θα τους προσφερθει.
Αν διαβάζεις και χαμογελάς, να ξέρεις ότι είσαι στο στάδιο της μετάλλαξης. Γιατι το σημαντικότερο που ξέχασα να σου πω είναι οτι Διάφανος δε γεννιέσαι μα, άμα θέλεις, γίνεσαι.
Κάποια στιγμή στη ζωή σου, αργά ή γρήγορα, αντιλαμβάνεσαι ότι τα χρόνια περνούν και σε παίρνουν μαζί τους.
Τότε κάνε για λίγο ένα βήμα στο πλάι, σκέψου και αποφάσισε τι μέλλει γενέσθαι. Είτε θα συνεχίσεις πυκνά-συχνά να παίρνεις βαριές ανάσες, είτε θα αρχίσεις να ζεις στιγμές που θα σου κόβουν την ανάσα.
Συντάκτης: Αμάντα Πατσοπούλου
