Δεν έχουν περάσει παρά μόνο δύο βδομάδες, από την αμήχανη εκείνη στιγμή που γύρισα κυριολεκτικά την πλάτη μου στις ανύπαντρες φίλες μου, σήκωσα τα χέρια μου ψηλά, και με όση χάρη μου επέτρεπε ο ψυχοβγάλτης κορσές, πέταξα τη νυφική ανθοδέσμη προς το μέρος τους. Τίποτα. Nothing. Rien, σας λέω. Έσκασε στο πάτωμα σαν καρπούζι. Αγαλματάκια ακούνητα, αμίλητα, όλες οι μανταμίτσες. Θαρρώ πως κάποιες έκαναν και δύο βήματα πίσω μην τυχόν και τους πάρει κάνα λουλουδάκι ξώφαλτσα. «Δειλές μου κότες θα έρθει και η σειρά σας» μουρμούρισα.
Στην αντιπέρα όχθη, συνάντησα τις wannabe νυφούλες. Από την πρώτη κιόλας στιγμή που ξεστόμισα το επερχόμενο γεγονός του γάμου, γνώρισα πριγκίπισσες και δεσποσύνες που βούρκωναν και μόνο στην όψη κουφέτων. Ετοίμαζαν ή ονειρεύονταν καθημερινά κι αδιαλείπτως το γάμο τους (ο γαμπρός είναι καθαρά διακοσμητικό στοιχείο εδώ) σαν να είναι η πιο σπουδαία στιγμή της ύπαρξης τους. Σχεδόν με συγκίνησαν.
Κάπου εκεί όμως, μπερδεύτηκα, προβληματίστηκα και είπα να το φιλοσοφήσω λίγο παραπάνω, καθώς καμία από τις δύο κοσμοθεωρίες δεν κατάφερε να εκφράσει τη δική μου αντίληψη περί γάμου.
Όμορφα τα εργένικα τα βράδια μας κορίτσια, δε λέω, όμορφα και τα παραμύθια με τους ιππότες, αλλά να ξέρετε ότι ο γάμος δεν είναι ούτε παγίδα, ούτε και ευκαιρία να μασκαρευτούμε σταχτοπούτες.
Ο γάμος πάνω από όλα πρέπει να σου φέρνει γαλήνη κι αίσθημα επιτυχίας. Η απόφασή σου να δώσεις επίσημα και ενώπιον τρίτων έναν όρκο αγάπης, δεν είναι τίποτα λιγότερο από την παραδοχή σου ότι επιτέλους και με σιγουριά, θέλεις να διαθέσεις τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής σου σ’ αυτόν τον έναν και μόνο άνθρωπο, ο οποίος θα σε περιμένει μες το λιοπύρι με μία ανθοδέσμη στο χέρι.
Πρόκειται για ένα αίσθημα επιτυχίας κι ολοκλήρωσης, που αξίζει πιστεύω να το ζήσει ο καθένας, καθώς μετά από τη βόλτα σου στους ανθρώπους, έκρινες και κρίθηκες, γέλασες κι έκλαψες, έζησες λίγα ή πολλά, μα τελικά βρήκες κάποιον που θέλει να προσπαθήσει να σε αγαπάει δυνατά, για πάντα.
Κι αυτό, ναι αυτό, είναι ρομαντικό κι όμορφο. Ούτε οι δαντέλες στο νυφικό, ούτε τα πολλά κεράκια στα σκαλοπάτια που θ’ ανέβεις δεν είναι τόσο ρομαντικά, όσο το γεγονός ότι βρήκες με ποιον και γιατί θέλεις να περάσεις τη ζωή σου.
Υπάρχουν εκεί έξω πολλές όμορφες και μακροχρόνιες σχέσεις που δεν τολμούν ποτέ να ξεπεράσουν το φράγμα της συγκατοίκησης. Σίγουρα χρειάζεται χρόνος για να διώξεις κάθε αμφιβολία από μέσα σου και να σιγουρευτείς ότι μπορείς να ανταπεξέλθεις σ’ ένα τρομακτικό «για πάντα». Αναμφισβήτητα, δεν είναι εύκολο να αποδεχτείς τα κλισέ περί γάμου που βουίζουν στ’ αυτιά σου ότι «έκλεισες σαν άνθρωπος», «ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα» και «από κανάρα σε κανάρα θα πετάω» – αυτό το τελευταίο, όχι πια.
Μπούρδες και δικαιολογίες για τους απαισιόδοξους και γι’ ανθρώπους που παντρεύονται με λάθος κίνητρο. Όταν όλες αυτές οι κλισεδούρες φτάσουν να ηχούν στ’ αυτιά σου σαν ευχάριστες προοπτικές, τότε ναι, είσαι ένα βήμα πριν τον γάμο. Ούτε τα χρόνια που μας πήραν σβάρνα, ούτε το μωράκι που έρχεται, ούτε το «εεε, είμαστε και 8 χρόνια μαζί» είναι λόγοι να παίξετε τη νύφη και τον γαμπρό. Ο μοναδικός λόγος που μπορεί να σε οδηγήσει στη βέρα είναι η αγάπη, πασπαλισμένη με πάθος, έρωτα, καλό σεξ και ειλικρίνεια.
Στην τελική, τι είναι πια ο γάμος, βρε παιδιά; Νομίζω ότι είναι μία γιορτή που στήνεις, για να γιορτάσεις με τους αγαπημένους σου, φίλους και συγγενείς το γεγονός ότι εσύ κι ο άνθρωπός σου αποφασίσατε να επενδύσετε σοβαρά και συνειδητά ο ένας πάνω στον άλλο για όσο πιο πολύ αντέξετε. Φυσικά αυτό μπορεί να γίνει και στα πλαίσια της απλής σχέσης και θα είναι το ίδιο δεσμευτικό αν οι υποσχέσεις που δίνει ο ένας στον άλλο είναι αληθινές. Απλά ο γάμος είναι, στην ουσία, ένα προαιρετικό, μεγάλο πάρτυ για να πιούνε όλοι στην υγειά του έρωτά σας.
Το θέμα είναι να ξυπνήσεις μία μέρα, να πεις ή να ακούσεις ένα «Θες να παντρευτούμε;» και να λάμψει το πρόσωπό σου από χαρά, χωρίς ίχνος δισταγμού. Είτε είσαι πριγκίπισσα με μακριά δαντελένια ουρά, είτε κάνεις ελιγμούς για να αποφύγεις τις ανθοδέσμες, σημασία έχει να καταλάβεις ότι η ημέρα του γάμου σου δεν είναι η σημαντικότερη της ζωής σου. Η πιο σημαντική μέρα ήταν εκείνη που συνειδητοποίησες βαθιά μέσα σου ότι έχεις βρει το άλλο σου μισό και δε θα το αφήσεις ποτέ.
Κι αν σε έπεισα και είσαι έτοιμη να διαλέξεις βέρες, θέλω να ξέρεις ότι άλλο η όμορφη έννοια του γάμου που σου περιγράφω τόση ώρα, κι άλλο η βασανιστική διαδικασία των γαμήλιων ετοιμασιών. Όλα του γάμου δύσκολα!
Γι’ αυτό, υπόσχομαι να επανέλθω σύντομα, χωρίς φόβο και πάθος, και να σου πω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια, για τα παρασκήνια και τα παρατράγουδα που σίγουρα θα συναντήσεις μπροστά σου.
Ως τότε, και στα δικά σας οι λεύτερες!
Συντάκτης: Αμάντα Πατσοπούλου
