Αν έχεις ένα στόχο όλα σ’ οδηγούν εκεί

Στόχοι. Άλλοι έχουν πολλούς, άλλοι λίγους. Άλλοι μακροπρόθεσμους κι άλλοι μόνο μέχρι αύριο το πρωί. Άλλοι τους ονομάζουν «νόημα της ζωής», άλλοι «μοίρα», άλλοι «γραμμή» κι άλλοι «όνειρα». Καμία διαφορά. Το αποτέλεσμα ίδιο. Σαν το κέντρο που πρέπει να χτυπήσεις με τα βελάκια. Το ίδιο κι απαράλλαχτο.

Λένε, λοιπόν, πως αν έχεις ένα στόχο, τότε κάθε απόφαση που παίρνεις ή δεν παίρνεις, κάθε ανηφόρα που ανεβαίνεις και κάθε κατηφόρα που κατεβαίνεις, κάθε δρόμος που περνάς και κάθε σκέψη που κάνεις, κάθε σου βήμα είτε μπροστά είτε πίσω, κάθε μικρή λεπτομέρεια της ζωής σου σε οδηγεί σ’ αυτόν τον στόχο.

Δε χρειάζεται να το κάνεις συνειδητά ή επιτηδευμένα, τις αποφάσεις τις παίρνεις αβίαστα, χωρίς να σκέφτεσαι απαραίτητα τον στόχο σου. Γιατί οι πραγματικοί στόχοι βρίσκονται μέσα μας, κοιμούνται και ξυπνούν με μας, χωρίς προσπάθεια, χωρίς να πρέπει να καθίσεις σε μια πολυθρόνα και να βάλεις τον εαυτό σου να σκεφτεί τι θέλεις να πετύχεις και πώς θα το καταφέρεις.

Κι ίσως αυτό να είναι, στην τελική, το όλο νόημα. Πως οι στόχοι μας δεν είναι κάτι που πρέπει να πετύχουμε, κάτι που κάποιος μας έπεισε πως είναι το ιδανικό για ‘μας, κάτι που πρέπει να θυμίζουμε στον εαυτό μας καθημερινά. Στόχος είναι αυτό που όλο μας το είναι φωνάζει πως θέλουμε. Στόχος είναι επιθυμία, τόσο δυνατή που σχεδόν σου κόβει την ανάσα. Στόχος είναι να μπορείς να κλείνεις τα μάτια και να μπορείς εύκολα να δημιουργήσεις την εικόνα του εαυτού σου να ζει μέσα στον στόχο σου. Στόχος είναι όλα αυτά που κάνουν τις άσχημες μας μέρες υποφερτές. Στόχος είναι να σπρώχνεις τον εαυτό σου να μπορέσει περισσότερα, καλύτερα, δυνατότερα. Στόχος είναι νόημα. Στόχος είναι το αύριο. Στόχος είναι αυτό που σε πετάει το πρωί απ’ το κρεβάτι.

Αν, λοιπόν, στ’ αλήθεια, έχεις στόχους, τότε χωρίς ιδιαίτερα να το σκέφτεσαι, παίρνεις τις αποφάσεις σου με βάση τον στόχο εκείνο και το πώς μπορείς να τον επιτεύξεις. Αν έχεις στόχο να πας μπροστά στη δουλειά σου, τότε τα βήματα κι οι στροφές που πιάνεις έχουν σαν τελικό προορισμό το να πετύχεις στην καριέρα σου -όποια κι αν είναι αυτή. Αν έχεις στόχο να ταξιδεύεις, τότε οι προσπάθειες να κάνεις οικονομίες και να προγραμματίζεσαι για αυτά τα ταξίδια δε θα γίνονται μετά από σκέψη, αλλά θα ‘ναι συνήθειά σου, θα ‘ναι ο τρόπος που λειτουργείς.

Κι έτσι μέσα απ’ τις αποφάσεις σου, μέσα απ’ τα σωστά σου και τα λάθος σου, μέσα απ’ τους λαβύρινθους και τους μονόδρομούς σου, μέσα απ’ τα αδιέξοδα και τα πισωγυρίσματά σου, κάποτε φτάνεις στον στόχο. Κάποτε ρίχνεις το βελάκι και –κοίτα να δεις– πετυχαίνεις κέντρο!

Δεν ξέρω να σου πω με σιγουριά το πότε, ούτε αν οι στόχοι μας στην πορεία αλλάζουν, όπως αλλάζουμε κι εμείς. Δεν ξέρω αν στην τελική τους απομυθοποιούμε, ούτε αν όταν φτάνουμε δεν τους χρειαζόμαστε πια. Μα ξέρω να σου πω πως αξίζει να ‘χεις στόχους, πραγματικούς, απ’ αυτούς που νιώθεις πως αν απλώσεις το χέρι σου θα τους πιάσεις. Αξίζει γιατί, αν το καλοσκεφτείς, οι στόχοι μας είναι η προέκταση του εαυτού μας. Είναι η εξέλιξή μας, ο καλύτερός μας εαυτός.

Κι είναι όμορφο να προσπαθείς αβίαστα να φτάσεις την καλύτερη εκδοχή σου!