Η κουλτούρα του γυμνισμού

Ο γυμνισμός έχει χαρακτηριστεί πολλάκις αρνητικά, από κάτι πρόστυχο ως ακόμη κι ανήθικο -κάποτε μάλιστα καταλήγει κατακριτέο και δακτυλοδεικτούμενο. Γιατί όμως μπορεί κάποιος να προτιμήσει το γυμνισμό το καλοκαίρι και τι ακριβώς μπορεί αυτός να προσφέρει;

Οι γυμνιστές εξηγούν πως η γύμνια προσφέρει μια αίσθηση ελευθερίας, όχι μόνο ελευθερία σώματος αλλά κι ελευθερία ψυχής, αφού όπως υποστηρίζεται τα δυο είναι αλληλένδετα. Όταν νιώθουμε ελεύθεροι από όλα τα βαρίδια που ίσως κρατάνε το σώμα μας δεμένο ή φυλακισμένο, τότε αβίαστα νιώθουμε κι ελεύθεροι ψυχικά. Αυτό μας κάνει πιο ήρεμους, μας αποδεσμεύει απ’ το στρες και το άγχος και μας αφήνει να σκεφτούμε πιο καθαρά.

Πολλοί ακόμη υποστηρίζουν ότι η γύμνια είναι έμφυτη στον άνθρωπο. Δηλαδή, ότι από τα αρχαία χρόνια οι άνθρωποι δεν ντύνονταν. Η ανάγκη για ρουχισμό ήταν κάτι που μετέπειτα δημιουργήθηκε λόγω των καιρικών συνθηκών ή άλλων παραγόντων που συνέβαλαν στο να προσπαθήσουν οι άνθρωποι να βρουν τρόπους για να καλυφθούν. Αν όμως οι παράγοντες αυτοί  εξαιρεθούν, τότε μας μένει ότι οι άνθρωποι ζούσαν για χρόνια γυμνοί, χωρίς να ντρέπονται ή να νιώθουν άβολα. Είναι όμως απόλυτα φυσιολογικό και λογικό, στη δική μας σύγχρονη κοινωνία, να μην κυκλοφορούμε γυμνοί στους δρόμους. Εκείνοι πάλι που ασπάζονται την κουλτούρα του γυμνισμού προσπαθούν να εξηγήσουν ότι αφού η γύμνια είναι κάτι που υπάρχει μέσα μας ίσως θα έπρεπε να προσπαθήσουμε να το απελευθερώσουμε παρά να το φυλακίζουμε.

Ακόμη ένας καλός λόγος για να αρχίσει κάποιος το γυμνισμό είναι η αυτοπεποίθηση κι η αγάπη για το σώμα του. Σε μια πραγματικότητα όπως η δική μας, όπου όλα είναι ή μπορούν να γίνουν στόχος σχολιασμού κι επικριτικών σχολίων, τι καλύτερο απ’ το να βρίσκουμε τρόπους που να μας βοηθούν να αγαπήσουμε και να δεχτούμε το σώμα μας όπως είναι; Αυτό βέβαια μπορεί να πάει κι ένα βήμα παραπέρα, αφού κάνοντας γυμνισμό και συχνάζοντας σε παραλίες γυμνιστών ίσως μάθουμε να εκτιμάμε και να σεβόμαστε όχι μόνο το δικό μας σώμα αλλά και τους ανθρώπους γύρω μας.

Ίσως ακόμη μάθουμε να μην κρίνουμε το σώμα και τις ατέλειες των υπόλοιπων. Η αγάπη κι ο σεβασμός για τον ίδιο μας τον εαυτό είναι απ’ τα πιο σημαντικά εφόδια. Πόσο μάλλον η αποδοχή των συνανθρώπων μας. Σίγουρα, ο γυμνισμός δεν είναι ο μόνος τρόπος για να το πετύχουμε αυτό, αλλά ίσως είναι ένας απ’ τους πολλούς.

Για το τέλος άφησα μια εξήγηση που κι εμένα μου έκανε εντύπωση όταν την πρωτοδιάβασα. Κάποιοι γυμνιστές, λοιπόν, υποστηρίζουν πως ο γυμνισμός περικυκλώνεται από έναν ερωτισμό! Όχι από σεξουαλικότητα ή προστυχιά, αλλά από έναν ατόφιο, αγνό, ερωτισμό που προσφέρει η θέα ενός γυμνού σώματος. Όταν το σκέφτηκα λίγο καλύτερα, μου φάνηκε πραγματικά αληθινό. Τίποτα γύρω μας δεν είναι πρόστυχο, όλα εξαρτώνται απ’ την οπτική γωνία. Αν κάποιος θέλει να δει κάτι πρόστυχο σε ένα γυμνό σώμα, θα το δει. Αν όμως θέλει να δει κάτι ερωτεύσιμο κι ερωτικό, τότε αυτό θα δει.

Στην τελική, το αν θα επιλέξει κάποιος να είναι γυμνιστής ή όχι είναι καθαρά προσωπική απόφαση. Μόνο και μόνο όμως η αίσθηση της επαφής με το νερό, την κάνει αυτόματα μια εμπειρία και μια πρόκληση που αξίζει να δοκιμάσει κάποιος έστω και για μία φορά!