Κάποια φιλιά τα ευχαριστιέσαι μόνο με κλειστά μάτια

Κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή μου κι ο κέρσορας τρεμοπαίζει. Έχω ένα ποτήρι κόκκινο κρασί στο πλάι και σε σκέφτομαι. Κι όταν σε σκέφτομαι, δε σκέφτομαι το πρόσωπο ή τα ρούχα σου. Όταν σε σκέφτομαι, φαντάζομαι να με φιλάς.

Γιατί τα φιλιά είναι ό,τι πιο δικό του μπορεί να σου δώσει ένας άνθρωπος. Ίσως και πιο δικό του κι απ’ το ίδιο το σώμα του. Γιατί στο φιλί δεν παραδίνεσαι, δίνεις και δίνεσαι. Στο φιλί δίνεις και παίρνεις ακριβώς το ίδιο λεπτό. Στο φιλί δείχνεις τις προθέσεις σου. Αγνές, άγριες, πονηρές ή τολμηρές. Μα δεν είναι όλα τα φιλιά ίδια.

Το φιλί για καληνύχτα είναι ένα φιλί τρυφερό, στο χουζούρεμα. Ενώ το φιλί για καλημέρα είναι φιλί φευγαλέο, γεμάτο φροντίδα και νοιάξιμο. Μα το φιλί που σε αναγκάζει να κλείσεις τα μάτια πάει να πει πως είναι ένα φιλί γεμάτο έρωτα κι έκρηξη. Ένα φιλί που μοσχοβολάει μπαρούτι, με μια φλόγα που γίνεται φωτιά, με σκέψεις που τρέχουν γρήγορα και με κομμένες ανάσες.

Δεν ξέρω να σου πω, αλήθεια, για ποιο λόγο κλείνουμε τα μάτια σ’ εκείνα τα φιλιά. Κάποιοι λένε πως εκείνη τη στιγμή όλα σταματούν κι εσύ ζεις το ίδιο δευτερόλεπτο για όσα λεπτά κρατάει το φιλί. Κάπως συμφωνώ και κάπως διαφωνώ. Ο χρόνος δεν ξέρω αν σταματάει, ξέρω όμως ότι το μυαλό εκείνες τις στιγμές τρέχει με διακόσια, τρέχει για να καταλάβει πόσο πολύ έρωτα κουβαλάς μέσα σου, πόσο πολύ θες τον άνθρωπο που βρίσκεται απέναντί σου.

Ίσως, ακόμη, τα κλείνεις για να μπορέσεις να συνειδητοποιήσεις τη στιγμή και να καταλάβεις την αξία της. Ίσως να ζεις πιο πολύ με το συναίσθημα παρά με τα μάτια σου. Ίσως να φαντάζεσαι διάφορα. Ίσως ακόμη να προσπαθείς να χωρέσεις όλη την ευτυχία σου σ’ εκείνο το φιλί. Ίσως να ψάχνεις την ανάσα σου.

Μα θα σου πω ένα μυστικό πολύ δικό μου. Κάποτε, σε τέτοια φιλιά, ανοίγω τα μάτια μου και κρυφοκοιτάζω. Τ’ ανοίγω για να δω αν όντως συμβαίνουν όλα εκείνα. Τ’ ανοίγω για να δω αν είναι όντως αυτή η πραγματικότητα. Μα κάποτε τ’ ανοίγω για να δω τα μάτια του ανθρώπου μου κλειστά. Για να σιγουρευτώ ότι το θέλει όσο το θέλω κι εγώ, για να νιώσω το δικό του πόθο και να είμαι λιγάκι πιο σίγουρη για τη μαγεία της στιγμής.

Πιστεύω πως είναι στιγμές που όλοι έχουμε ανάγκη τα φιλιά αυτά, να μας αναζωογονήσουν, να μας δώσουν ξανά ζωή, να μας ξυπνήσουν και να μας απελευθερώσουν. Κανένα φιλί δεν είναι ίδιο με το προηγούμενο ούτε με το επόμενο. Κάθε ένα έχει τη δική του μαγεία. Μα ίσως αν βρεις τον άνθρωπό σου να αρχίσουν όλα αυτά τα φιλιά να αποκτούν το ίδιο νόημα, να νιώθεις τις ίδιες πεταλούδες στο στομάχι σου, να ανυπομονείς το ίδιο, να το απολαμβάνεις το ίδιο.

Γιατί όσο κι αν δε θέλεις κάποτε να το παραδεχτείς είναι οι άνθρωποι που κάνουν όλα μας τα συναισθήματα πιο έντονα, πιο αληθινά. Οι πράξεις τους είναι απλά το μέσο για να μας δείξουν τα δικά τους συναισθήματα. Τέτοια φιλιά, λοιπόν, θα τα ζήσεις στο έπακρον μόνο με ανθρώπους που αξίζουν πραγματικά.

Και μιας κι είναι η μέρα των εξομολογήσεων, όταν ήμουν πιο μικρή φοβόμουν πως ίσως η ανάσα μου κοπεί, πως ίσως μια μέρα δε θα μπορούσα ν’ αναπνεύσω πια. Κι όμως, τώρα που μεγάλωσα κατάλαβα πως στη ζωή αξίζουν μόνο οι στιγμές που είναι ικανές να σου κλέψουν την ανάσα, να στην πάρουν μακριά, να την κάνουνε δική τους.

Γι’ αυτό κλείσε τα μάτια σου, παραδώσου και χάρισε μια μόνο ανάσα σου σε εκείνη τη στιγμή.  Σου υπογράφω πως όταν ανοίγεις το κουτί με τις πιο όμορφες στιγμές σου, αυτά τα φιλιά θα τα βρίσκεις πάντα πρώτα!