Ο άνθρωπός μας ξέρει τι μας αρέσει και τι φοβόμαστε

Πάνω στον καβγά μας, εκείνη την Τετάρτη, θυμάμαι να σε ρωτάω ποια είναι η αγαπημένη μου ταινία. Θυμάμαι να με κοιτάς παράξενα, νευριασμένα. Δεν καταλάβαινες. «Δεν ξέρω» απάντησες και συνέχισες να φωνάζεις για το σπασμένο φωτάκι στο μπάνιο και πόσο πολύ αδιαφορώ για τα πεταμένα ρούχα. Κι εγώ ήξερα εκείνη τη στιγμή πως έπρεπε να φύγω. Από ‘σένα, από κάποιον που δε με γνωρίζει, από κάποιον που μου τελείωσε και του τελείωσα.

Αν ο απέναντι δεν ξέρει σε ποια μεριά του κρεβατιού λατρεύεις να κοιμάσαι, κι αν δεν ξέρει ότι προτιμάς τα άσπρα απ’ τα μπλε πουκάμισα, κι αν δεν ξέρει ότι τις Κυριακές σ’ αρέσει να στρίβεις ένα τσιγάρο στη βεράντα και να διαβάζεις εφημερίδα, τότε είναι στ’ αλήθεια ο άνθρωπός σου;

Ναι, πρέπει να σε νοιάζεται, ναι, πρέπει να ‘χετε χημεία και στο κρεβάτι και στο χαρακτήρα. Ναι, οι προσωπικότητές σας πρέπει να ενώνονται, ναι, πρέπει να υπάρχει το σωστό timing, ναι, πρέπει να δείχνεται αγάπη ο ένας στον άλλο. Μα τα μικρά κουσούρια μας, οι μικρές καθημερινές μας επιλογές, οι τόσες συνήθειές μας, τα τόσα μικροπράγματα που αγαπάμε αυτά είναι τα σημαντικά. Ο άλλος πρέπει να νοιάζεται αρκετά για να τα μάθει, πώς αλλιώς θα μας μάθει; Η προσωπικότητα δεν είναι μόνο η ειλικρίνεια ή ο εγωισμός. Προσωπικότητα είναι και το τι φαγητό προτιμάς κι αν σ’ αρέσει ο κρύος ή ο ζεστός καφές. Αν είσαι αλλεργικός στα μύδια κι αν προτιμάς το τσάι σου με λεμόνι.

Είναι ο τρόπος που σ’ αρέσει να ξαπλώνεις στον καναπέ, το αγαπημένο σου ταξίδι κι ο πιο κρυφός σου φόβος. Ένα μεγάλο σου μυστικό κι ο προορισμός των ονείρων σου, είναι οι συνήθεις του Σαββάτου κι οι χαρές μιας καθημερινής, η μουσική που βάζεις όταν πας βόλτα κι η άλλη, αυτή που ακούς στις πιο σκοτεινές σου μέρες. Είναι οι συνταγές που φτιάχνεις όταν έχεις χρόνο ν’ ασχοληθείς κι ο χυμός πορτοκάλι που δεν αποχωρίζεσαι. Τα ετοιματζίδικα που παίρνεις γιατί δεν έχεις ώρα κι οι φόβοι που κάποτε σε ενοχλούν τα βράδια. Είναι και τα άγχη σου και πώς τα διαχειρίζεσαι, οι περίπατοι που αγαπάς κι οι γονείς που σου λείπουν.

Κι αν δεν ξέρει αυτά τα βασικά, πάει να πει πως δεν ξέρει εσένα. Κι αν δε ρώτησε ποτέ να τα μάθει, πάει να πει πως δε νοιάζεται. Κι αν δε νοιάζεται, για πες μου αν ήτανε, τελικά, ο άνθρωπός σου. Τα μπερδεύουμε συχνά. Την αναστάτωση με τον έρωτα και τον ενθουσιασμό με την αγάπη. Ο άνθρωπός μας θα ‘ναι αυτός που γνωρίζει τις μικρές μας λεπτομέρειες κι ας μην ξέρει πως απόψε θα βγούμε με φίλους. Θα ξέρει όλα αυτά που δεν τα λέμε σε ανοιχτές συζητήσεις. Θα ρωτήσει ή θα καταλάβει από μόνος του, θα μας ξέρει απ’ έξω σαν την παλάμη του χεριού του. Γιατί νοιάζεται κι όχι γιατί πρέπει, γιατί ενδιαφέρεται κι όχι γιατί κάπου άκουσε πως αυτό είναι το σωστό.

Κι αν βρεις ποτέ τον εαυτό σου σε μια κατάσταση αντίθετη απ’ αυτή, φύγε.  Γιατί χαραμίζεις τα αισθήματα και τον εαυτό σου στον λάθος άνθρωπο. Μη συμβιβαστείς με το λίγο, μα ψάξε για εκείνον που θα νοιαστεί να μάθει ποια είναι η αγαπημένη σου γεύση παγωτό.