Ο έρωτας θα σε βρει απροετοίμαστο

Όλοι νομίζουμε πως προετοιμαζόμαστε για τον έρωτα. Όλοι μας ζούμε με την ψευδαίσθηση πως μπορούμε με κάποιον τρόπο να ετοιμάσουμε τους εαυτούς μας για αυτό που θα έρθει να μας βρει. Νομίζουμε πως μπορούμε να φτιαχτούμε, να αιχμαλωτίσουμε τους φόβους μας, να είμαστε στα καλύτερά μας όταν έρθει, να στρώσουμε τα κόκκινα χαλιά και να ξεσκονίσουμε τους πολυελαίους μας.

Μα γελιόμαστε. Ο έρωτας θα έρθει να σε βρει στα πατώματα με μάτια κατακόκκινα απ’ το κλάμα, θα σε βρει στην κουζίνα σου να μαγειρεύεις ένα πρωινό Τρίτης που έχεις άδεια, θα σε βρει σε κάποια παραλία καταμεσής του καλοκαιριού, θα σε βρει σ’ ένα ταξίδι που αποφάσισες να πας μόνος για να ηρεμήσεις, θα σε βρει κάπου σ’ ένα βουνό ν’ αναρωτιέσαι τι πήγε λάθος στις αποφάσεις σου.

Ο έρωτας θα σε βρει ευάλωτο, τρωτό, θα σε βρει στα χειρότερα που βρισκόσουν ποτέ. Ίσως πάλι να σε βρει διχασμένο ή ανάμεσα σε χιλιάδες καθημερινά προβλήματα. Ίσως ακόμη να σε βρει να ψάχνεσαι ανάμεσα στα τόσα άλλα, να αναζητάς τον εαυτό σου και πού χάθηκες. Ίσως, σε βρει κι ευτυχισμένο με κάποιον άλλον αγκαλιά, ίσως σε βρει πλήρη και γεμάτο, κι ίσως να τον απορρίψεις μες τις τόσες ιστορίες που τρέχουν παράλληλα γύρω σου.

Μα το μόνο σίγουρο είναι πως δεν μπορείς να προετοιμαστείς γι’ αυτόν. Είναι θύελλα που σε παρασέρνει, είναι ένα ποτό που το αλκοόλ του διαρκεί όσο αντέξεις, είναι μια ζάλη όμορφη, είναι η αγαπημένη σου ταινία, χωρίς αρχή και τέλος. Κι ο έρωτας στην τελική είναι μια ατελείωτη μάχη πρώτα απ’ όλα με ‘σένα τον ίδιο. Είναι μια μάχη που θα σου αποκαλύψει τις αντοχές σου, τα σωστά σου και τα λάθος σου. Μια μάχη που περισσότερο θα σε φθείρει μα στο τέλος θα σε διδάξει να σε αντέχεις και να σ’ εκτιμάς. Μια μάχη που –δυστυχώς ή ευτυχώς– δε θα ανακηρυχτεί κανείς νικητής. Και ξέρεις γιατί; Γιατί παλεύεις με ‘σένα τον ίδιο, άρα όποιος κι αν νικήσει πάλι χαμένος θα βρεθείς.

Κανείς μας δεν μπορεί να προετοιμαστεί για μια μάχη σαν κι αυτή. Δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσης, ούτε προδιαγραφές να εκπληρωθούν. Δεν υπάρχουν κατευθυντήριες γραμμές, ούτε κόκκινα σήματα κινδύνου. Κανείς δε σε προετοιμάζει, καμία παλιά σου σχέση δε θα μπορούσε να σε φτιάξει κατάλληλα για έναν έρωτα τόσο δυνατό. Όλα θα τα κάνεις λάθος κι ύστερα κάποια θα τα κάνεις και σωστά.

Και εν τέλει, κράτα αυτό. Αν μπορούσαμε με κάποιον τρόπο να προετοιμαστούμε, να φτιαχτούμε, να ρινίσουμε τις τραχύς μας πλευρές, να ανοίξουμε την καρδιά μας και το μυαλό μας μπροστά στη νέα αγάπη που έρχεται να μας βρει, τότε πού θα υπήρχε η αδρεναλίνη, η ομορφιά του απροσδόκητου και του καινούργιου; Πού θα υπήρχε άραγε η απίστευτη τελετουργία του ξένου, του πραγματικά άγνωστου; Πουθενά!

Κι έτσι απλά, καταλήγω πως μπορεί να μην είμαστε ποτέ μας προετοιμασμένοι για τον έρωτα, μα η αξία του έρωτα θα λιγόστευε αν μπορούσαμε να προετοιμαστούμε.  Γι’ αυτό ας απολαύσουμε το άγνωστο, το κάπως παράδοξο, κι ας αφεθούμε στη δίνη του «μπορεί» και του «ίσως», γιατί κάποια «μπορεί» και κάποια «ίσως», θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι τα πιο παράδοξα «για πάντα» μας.