Όταν με ένα άτομο τα έχεις όλα εκτός από έρωτα

Πλασέμπο, στα Λατινικά σημαίνει «θα ευχαριστήσω», στη Δύση έγινε γνωστό ως το φαινόμενο κατά το οποίο ο ασθενής βελτιώνεται ενώ λαμβάνει αγωγή που όμως δεν είναι πραγματική. Έρχονται να μας επιβεβαιώσουν αυτό που -κακά τα ψέματα- ξέραμε ανέκαθεν. Όλα είναι στο μυαλό. Οι ασθενείς λοιπόν ενώ νιώθουν ότι έχουν για παράδειγμα πονοκέφαλο και τους δίνεται ένα εικονικό παυσίπονο, ξαφνικά νιώθουν καλύτερα. Οπότε είτε δεν είχαν ποτέ πονοκέφαλο, είτε είχαν και επειδή ένιωσαν ότι τους δόθηκε παυσίπονο, γιάτρεψαν μόνοι τους τον πόνο τους.

Τα εν λόγω σκευάσματα μπορούν εύκολα να παραλληλιστούν με τις κάποιες σχέσεις. Συγκεκριμένα είδη σχέσεων τα οποία θα μπορούσαν να υποκαταστήσουν μια σχέση με νόρμα ζευγαριού. Αυτές οι σχέσεις, λοιπόν, έχουν όλα όσα χαρακτηρίζουν την καθημερινότητα μιας ρομαντικής σχέσης, βόλτες τα Σαββατοκύριακα, κουβέντα μέχρι το πρωί, ένα όμορφο δείπνο μια Τρίτη έτσι για να σπάσει η εβδομάδα, θάλασσες, εκδρομές, κρασιά, ταβέρνες, κοινοί γνωστοί. Μα τους λείπει ο έρωτας. Τέτοιες σχέσεις μπορεί να είναι φιλικές, αδερφικές ή ακόμη και με κάποιο γνωστό μας.

Μη με πάρεις στραβά, εγώ τις γουστάρω τρελά αυτές τις σχέσεις, έχουν μέσα τους ένα δεσμό που δύσκολα τον βρίσκει κάποιος, κι ίσως και να μην τον βρει ποτέ όσο και τον ψάξει. Τέτοιες σχέσεις κάποιοι θα τρέξουν να τις χαρακτηρίσουν ως «μη υγιείς», ή ως σχέσεις που κρατούν πίσω τους άμεσα εμπλεκόμενους από το να ερωτευτούν ή να μπουν σε μια σχέση- όπως λίγο πολύ όλοι την ξέρουμε.

Το να κρατιέται όμως κάποιος πίσω από ένα οποιοδήποτε βήμα, είναι καθαρά δική του επιλογή, είναι δικές του σκέψεις, είναι δικές του πράξεις, είναι δικά του αισθήματα. Σίγουρα το να έχει κάποιος ένα πολύ δυνατό συναισθηματικό και επικοινωνιακό δεσμό με κάποιο άλλο άτομο –ακόμη κι αν αυτός ο δεσμός δεν έχει το ξεκάθαρα ερωτικό κομμάτι-  δεν του επιτρέπει να πεθυμήσει ή νιώθει ήδη αρκετά ολοκληρωμένος οπότε οι προσπάθειες για να βρει μια ερωτική σχέση αλλού ή να διεκδικήσει το άτομο που έχουν αυτήν την πλατωνικότητα ίσως κατευναστούν για λίγο ή ξεχαστούν.

Μα όχι, δεν πιστεύω πως επειδή κάποιος έχει αυτό το είδος σχέσης, δε θα θελήσουν ποτέ οι εμπλεκόμενοι να έχουν μια ερωτική. Παραδέχομαι πως το να έχεις ήδη κάποιον στη ζωή σου που πληροί όλα τα «κριτήρια» για σένα σημαντικά, -ίσως αυτά είναι εμπιστοσύνη, ειλικρίνεια, επικοινωνία, ίδιο χιούμορ– τότε δεν έχεις τον χρόνο να σκεφτείς πως σου λείπει το ερωτικό κομμάτι. Ίσως επειδή ναι μεν ως άνθρωποι ψάχνουμε μια στοργή αλλά ψάχνουμε κι άλλα τόσα βασισμένοι στις αξίες μας. Κι όταν τελικά βρούμε αυτά τα υπόλοιπα, έστω και για λίγο ο έρωτας μας μοιάζει πως δε χρειάζεται.

Το να έχουμε σχέσεις τόσο ουσιαστικές και όμορφες στη ζωή μας μόνο να μας ανεβάσει μπορεί και ως ανθρώπους και ως προσωπικότητες. Εννοείται πως μπορεί άνετα μια τέτοια σχέση να συνυπάρξει με τον έρωτα όταν εκείνος βρεθεί και ένας άνθρωπος μπορεί να έχει και τα δυο στη ζωή του.  Το θέμα ήταν, είναι και πάντα θα είναι, αν με ρωτάς, η ισορροπία.

Τα πάντα γύρω μας είναι ισορροπία. Έτσι κι αυτό. Αν μάθουμε να ισορροπούμε το χρόνο μας ανάμεσα στα άτομα που θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας, τότε δεν πρέπει να διαλέξουμε. Κι αν μάθουμε να ισορροπούμε τα συναισθήματά μας σε πολλούς ανθρώπους, ξέροντας πάντα πού θέλουμε να δώσουμε τι, τότε καμία σχέση δεν είναι εμπόδιο και κανένα συναίσθημα δεν είναι λάθος.