Γιατί πάντα κυνηγάμε ένα «γιατί»;

Πάντα αναζητάμε ένα «γιατί» και βασανιζόμαστε με ανούσιες, πολλές φορές, σκέψεις. Πολύ συχνά μοιάζει να μη μας ενοχλεί το ότι οι απαντήσεις μας είναι αυθαίρετες ή ακόμα και κόντρα στα «αντικειμενικά» γεγονότα. Απαντάμε μόνοι μας σε ό,τι μας συμβαίνει με βάση την ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε εκείνη τη στιγμή.

Συνήθως φοβόμαστε την απότομη αλλαγή και γι’αυτό αποφεύγουμε να αμφισβητούμε τον εαυτό μας. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον το γεγονός ότι αναρωτιόμαστε το «γιατί» όταν μας συμβαίνουν αρνητικά γεγονότα και κάνουμε ερωτήσεις στον εαυτό μας του τύπου: «γιατί αυτό σ’ εμένα;», «γιατί πάλι ήρθαν έτσι τα πράγματα;», «γιατί να μη με θέλει;». Αλλά για οτιδήποτε θετικό συμβαίνει στη ζωή μας, δε μας απασχολεί τόσο το να βρούμε τις αιτίες του, γιατί για κάποιο λόγο δε μας νοιάζει ο λόγος που μας συνέβη.

Άρα, θα λέγαμε πως πίσω από κάθε αρνητικό «γιατί» φαίνεται να μη μας απασχολεί ιδιαίτερα το ότι μπαίνουμε στη διαδικασία να αναρωτηθούμε, αλλά το αν και κατά πόσο υπάρχει  αιτιολόγηση. Δηλαδή, ψάχνουμε απεγνωσμένα μια καλή και ίσως παρηγορητική απάντηση στα όσα συμβαίνουν γύρω μας.

Είναι πιθανό  να μην υπάρχουν συγκεκριμένες αιτίες για όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας και είναι εξίσου πιθανό πως ακόμα κι αν υπάρξουν αυτές οι αιτίες να μην έχουμε άμεση ή αντικειμενική πρόσβαση σ’ αυτές. Οι απαντήσεις που δίνουμε στα «γιατί» που μας απασχολούν, τις περισσότερες φορές, είναι απλά η δική μας παρηγοριά. Οι άνθρωποι είμαστε περίπλοκα όντα,  το ίδιο περίπλοκες πολλές φορές είναι και οι σκέψεις μας. Η εποχή μας είναι τέτοια, η οποία χρήζει αναγκαία την εξήγηση όλως μας των πράξεων και μας βάζει στο τριπάκι να απαιτούμε και να ζητάμε απάντηση σχεδόν όλων όσων μας συμβαίνουν.

Μπορεί στο συγκεκριμένο άρθρο να μιλάμε καθαρά για το «γιατί», αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει μία μεγάλη γκάμα ερωτήσεων που κάνουμε στους εαυτούς μας και στους γύρω μας όταν συμβαίνουν περιστατικά που μας ενοχλούν. Κυρίως όμως, το «γιατί» είναι αυτό που ρέει πρώτο στο μυαλό μας κι ίσως πολλές φορές να παίζει με την ψυχραιμία μας, με αποτέλεσμα όταν υπάρχει πραγματική απάντηση να τσούζει τον εγωισμό μας. Ίσως από την άλλη κάποια πράγματα να γεννήθηκαν για να μην απαντηθούν ποτέ. Ίσως ένα τεράστιο «γιατί» είναι εκείνο που θα μας κάνει να προσπαθούμε κάθε μέρα λίγο παραπάνω. Ποιος ξέρει.