Μπορείς να κάνεις παρέα με το αφεντικό σου χωρίς να ευνοείσαι;

Τα όρια που βάζουμε στις ανθρώπινες σχέσεις αποτελούν βασική αρχή κάθε υγιούς επαφής. H οικειότητα στις σχέσεις με τους συναδέλφους σου μπορεί πραγματικά να βελτιώσει την επαγγελματική σου πορεία και την ψυχολογία σου στον επαγγελματικό χώρο. Όμως, τι γίνεται όταν έχεις μια τέτοια σχέση οικειότητας με το αφεντικό σου;

Ένα απ’ τα βασικότερα κι αιωνία ερωτήματα των εργαζομένων είναι αν μπορεί άραγε κάποιος να είναι φίλος με το αφεντικό του χωρίς όμως να εκμεταλλεύεται αυτή τη σχέση προς όφελός του πάνω στον επαγγελματικό του χώρο ή χωρίς να θεωρούν οι άλλοι πως ευνοείται.

Πάνω σε αυτό το ερώτημα μπορούμε να διακρίνουμε δυο τύπους φιλίας. Πρώτον, τους παλιούς καλούς και χρόνιους φίλους που προϋπήρχαν της συνεργασίας και δεύτερον, αυτούς που αναπτύσσουν φιλία στην πορεία της επαγγελματικής τους συνύπαρξης. Ίσως στο δεύτερο σενάριο να ‘ναι πιο δύσκολο να θέσεις όρια, καθώς υπάρχει η συμπάθεια αλλά όχι η οικειότητα που σου επιτρέπει να ξεχωρίζεις ρόλους. Ωστόσο και στις δύο περιπτώσεις μπορεί να επιβιώσει η αντικειμενικότητα πάνω στον τομέα εργασίας κι είναι θέμα καθαρά χαρακτήρα (κυρίως του υπαλλήλου) να μη θελήσει να ευνοηθεί κάποιος.

Όταν δουλεύεις σε ωράρια πλήρους απασχόλησης είναι λογικό να περνάς πολλές ώρες με το αφεντικό σου στον ίδιο χώρο, γι’ αυτό και θα ήταν προτιμότερο η σχέση σας να είναι ευχάριστη και –γιατί όχι;– λίγο θερμή. Όσο κοντά, όμως, κι αν βρίσκεσαι με το αφεντικό σου αλλά και με τους συναδέλφους σου, η επαγγελματική σχέση δεν παύει να είναι περίπλοκη, δύσκολη κι απαιτητική ενώ παράλληλα υπάρχει κι ο ανταγωνισμός στη μέση.

Θα πρέπει απ’ την αρχή να μπει ένα τείχος ανάμεσα στο φιλικό και το επαγγελματικό επίπεδο ούτως ώστε να μην έχουμε δυσάρεστα αποτελέσματα μετέπειτα στην προσωπική μας ζωή. Επομένως, θα πρέπει να διατηρήσουμε τη σχέση μας σε μια ισορροπία για το καλύτερο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Το να βρίσκεσαι σε ένα φιλικό περιβάλλον ακόμα και στη δουλειά σου σαφώς κι ευνοεί την αποδοτικότητά σου. Ένας εχθρικός χώρος, ακόμα κι αν πληρώνεσαι καλά για αυτό που παρέχεις, σου προσφέρει μάλλον άγχος και στεναχώρια απ’ ό,τι ευχαρίστηση κι ικανοποίηση και μοιάζει περισσότερο σαν αγγαρεία, αφού στο τέλος της ημέρας θα ανυπομονείς να φύγεις και στο μυαλό σου θα γυρνούν διαρκώς σκέψεις για το αν έχεις κάνει τη σωστή επιλογή. Ποιο το νόημα, λοιπόν, να βλέπεις το αφεντικό σου σαν κάποιον μπαμπούλα που θα πέσει να σε φάει στο πρώτο σου λάθος; Αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης πετσοκόβει την έμπνευση και τη δημιουργικότητά σου.

Για να εμβαθύνουμε, όμως, λίγο στο θέμα μας, μια καλή σχέση ανάμεσα σε εργαζόμενο κι αφεντικό μόνο να ευνοούσε θα μπορούσε και τους δύο. Κι όταν μιλάμε για εύνοια δεν εννοούμε σε καμία περίπτωση ειδική μεταχείριση αλλά καλύτερες εργασιακές επιδόσεις, εμπιστοσύνη, ευχάριστο κλίμα, αυξημένη παραγωγικότητα, απελευθέρωση, έμπνευση. Οι καλές σχέσεις κρύβουν πάντα έναν άσσο κι όχι απαραίτητα για προσωπικό συμφέρον.

Αν αργότερα αυτή η καλή επαφή αναπτυχθεί σε μια φιλία, τότε θα πρέπει να τεθούν όρια. Ακόμα κι αν ο προϊστάμενός σας θελήσει να σας βοηθήσει στην επαγγελματική σας ανέλιξη, δε θα πρέπει σε καμία περίπτωση να στηριχθείτε σε μια προσωπική συμπάθεια για όφελός σας, πόσο μάλλον να θεωρείτε αυτονόητη την εύνοια και να την απαιτείτε. Φίλοι είστε εκτός εργασιακού χώρου, εντός οφείλετε να αντιμετωπίζετε ο ένας τον άλλον με σαφή όρια.

Χωρίς να επικροτείται το να κρύψετε τη φιλική σχέση σας, δεν υπάρχει και λόγος να βγάλετε ντουντούκα για να το διαφημίσετε. Ακόμα κι αν κανείς δεν ευνοείται, δεν είναι απίθανο οι συνάδελφοι να αισθανθούν αδικημένοι, να γίνουν καχύποπτοι κι όλο αυτό να δημιουργήσει ένα αρνητικό κλίμα στη δουλειά.

Παρ’ όλα αυτά όμως, παρ’ όλη την προσοχή και το λεπτό χειρισμό, μπορείς να είσαι φίλος με το αφεντικό σου χωρίς να ευνοείσαι στη δουλειά σου, αρκεί οι προθέσεις σου να μην είναι συμφεροντολογικές και τα φιλικά αισθήματα να ‘ναι αληθινά, χωρίς να αποσκοπούν πουθενά αλλού. Αρκεί στον επαγγελματικό χώρο η σχέση σας να χαρακτηρίζεται από μια ουδετερότητα κι αρκεί να αγαπάς τη δουλειά σου, ώστε να ‘σαι εκεί και να προσπαθείς γιατί το θες, όχι για να κερδίσεις κάτι περισσότερο.

Η ζωή δεν είναι μόνο μαύρο κι άσπρο. Τα αισθήματα δεν ελέγχονται και δεν αποκλείεται να προκύψει μια φιλία απ’ το πουθενά και δεν υπάρχει τίποτα κακό σ’ αυτό, αν κανείς δεν αδικείται. Εξάλλου, η ψυχολογία είναι το παν κι αν υπάρχει αμοιβαία εκτίμηση στην επαγγελματική μας σχέση, μόνο θετικά θα μπορούν να ‘ναι τα αποτελέσματα.