Γιατί εξακολουθείς να ανέχεσαι μια κατάσταση που σε φθείρει ψυχικά;

Η ανοχή σε ψυχικά επιβλαβείς καταστάσεις αποτελεί, δυστυχώς, συχνό φαινόμενο. Είτε αφορά οικογενειακές, φιλικές, είτε ερωτικές σχέσεις, συχνά εθελοτυφλούμε, με μια σπίθα ελπίδας να καίει τα σωθικά μας. Μια σπίθα που πυροδοτεί αισθήματα αισιοδοξίας – μη ρεαλιστικής προφανώς – και που «ζεσταίνει» βραχυπρόθεσμα την παγωμένη μας προθυμία για φυγή. Μια προθυμία που παύει να υφίσταται, καθώς η «συνήθεια» καθιστά τη φυγή ανέφικτη.

Η συνήθεια είναι μια από τις ισχυρότερες δυνάμεις που μας κρατούν εγκλωβισμένους: Ο εγκέφαλός μας υιοθετεί, συνειδητά και υποσυνείδητα, μακροπρόθεσμες συνήθειες.
Αυτή η διαδικασία, από τη φύση της, είναι αναπόφευκτη. Όταν βρισκόμαστε σε επιζήμιες καταστάσεις με επαναληπτικότητα, υιοθετούμε – συχνά ασυναίσθητα – μοτίβα συμπεριφοράς και ανοχής. Ενέργειες που μας φθείρουν ψυχικά και σωματικά αρχίζουν σταδιακά να κλίνουν προς την έννοια του «φυσιολογικού», καθώς γίνονται κατ’ εξακολούθηση αποδεκτές. Έτσι, η ανοχή σε διαφθείρουσες καταστάσεις γίνεται συνήθεια, συχνά συνοδευόμενη από ένα αίσθημα ελπίδας που, αν και μη πραγματικό, αναβιώνει.

Επιπλέον, η στασιμότητα γεννά συναισθήματα ασφάλειας και αποκλίνει από τον φόβο που προκαλεί το «διαφορετικό». Η οικειότητα που συνδέεται με εκείνο το άτομο και οι αναλλοίωτες στιγμές σας: Η συναισθηματική σύνδεση, σε συνδυασμό με το ανακουφιστικό αίσθημα της «οικειότητας» που μας προκαλεί ένα άτομο, μας τυφλώνει και αδυνατούμε να δούμε καθαρά. Ή, μάλλον, και επιστρέφοντας στην έννοια της ελπίδας, ευελπιστούμε – με μια πίστη αβάσιμη – σε κάτι καλύτερο, σε μια «μαγική» αναστροφή συμπεριφοράς που θα ανταμείψει τις διάχυτες ελπίδες μας. Όταν ένα άτομο γίνεται «κομμάτι της ζωής σου», είναι ευκολότερο να υπομείνεις την κατάσταση παρά να ανοίξεις τα φτερά σου. Πρόκειται για έναν διεφθαρμένο φαύλο κύκλο.

Η μη αποδοχή της αλήθειας

Βρισκόμενος/η σε μια κατάσταση ψυχικής κακ0ποίησης, συχνά αποφεύγεις να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες που εκείνη επιφέρει. Δέχεσαι «πόλεμο» και κρατάς για ασπίδα τον συναισθηματικό σας δεσμό, τη ρουτίνα, τη συνήθεια και όλα τα συναφή. Αρνείσαι να αποδεχτείς την πραγματικότητα και ανέχεσαι κάθε μέρα λίγο παραπάνω. Κανονικοποιείς, όπως προαναφέραμε, καταστάσεις που βλάπτουν ασύλληπτα την ψυχοσύνθεσή σου. Μέχρι, βέβαια, να φτάσεις στο – καθοριστικής σημασίας – «μπαμ» που ίσως ανατρέψει τη ζωή σου κατά 180 μοίρες.

Η αποδοχή της πραγματικότητας

Η λύτρωση από μια επιβλαβή κατάσταση, όπως εκείνη της ψυχοσωματικής β1ας, αξίζει κάθε δάκρυ, κάθε ψυχικό πόνο, κάθε επίπονο συναίσθημα μοναξιάς και απελπισίας. Η απελευθέρωση και η φυγή από τη «ζώνη άνεσης», τη νορμάλ κατάσταση με την οποία έχεις συμβιβαστεί, απαιτεί θάρρος και τόλμη. Και σίγουρα δεν είναι εύκολη διαδικασία. Μα τ’ αποτελέσματα θα σε ανταμείψουν. Να θυμάσαι πάντα ότι η ευτυχία σου βρίσκεται πάνω από κάθε φόβο ή αβεβαιότητα. Το πρώτο βήμα – εκείνο της συνειδητοποίησης – και η κινητοποίηση για έμπρακτη, ουσιαστική «απελευθέρωση» θα δώσουν, επιτέλους, φως στο σκοτάδι σου. Και, επιτέλους, θα δεις τον κόσμο όπως σου αξίζει.

Κάνε το βήμα.