Έγινε ταμπού να πεις πως θέλεις σχέση

Τα ταμπού που νιώθουμε και μας κατακλύζουν είναι πολλά και διάφορα για ποικίλα θέματα στην καθημερινότητά μας. Τα «πρέπει» και τα «σωστά» σε αρκετές περιπτώσεις τριγυρίζουν στο μυαλό μας και μας πιέζουν.

Ένα πρωτοεμφανιζόμενο ταμπού που συναντάμε και αναγνωρίζουμε σήμερα είναι αυτό της δέσμευσης. Όσο η εποχή τρέχει με ταχύτητα φωτός και η ζωή εξελίσσεται, βλέπουμε πως οι σταθερές σχέσεις μειώνονται ενώ οι περιστασιακές περιπέτειες τείνουν να γίνονται μόνιμες στη ζωή μας. Αυτό είναι πολύ εντάξει αν το νιώθουμε, αν το ασπαζόμαστε και το επιλέγουμε συνειδητά όμως πόσοι από τους γύρω μας μπορεί να μην είναι τόσο ευχαριστημένοι με αυτόν τον τρόπο ζωής αλλά να μην εκφράζουν την επιθυμία μιας σχέσης, για να δείχνουν το ίδιο άνετοι με τους γύρω τους;

Το να αποζητάς μια μόνιμη σχέση μπορεί πια να μοιάζει πασέ. Αν τολμήσεις και ξεστομίσεις τέτοια επιθυμία το λιγότερο θα φανείς γραφικός ή παλιομοδίτης, ενώ το περισσότερο καθόλου ανεξάρτητος και δυναμικός. Μοιάζει παράταιρο να αναζητάς συντροφικότητα σε μια εποχή που εξυψώνει την καριέρα και την ανύψωση του εγώ μας. Είναι πιο θεμιτό να είσαι αφοσιωμένος στη δουλειά σου και έτσι να μην αφήνεις να σε αγγίζει τίποτα συναισθηματικά. Μία στο τόσο, όταν υπάρχει η ανάγκη, βρίσκεσαι με κάποιον για τα τελείως απαραίτητα αλλά μετά, γεια σας.

Με αυτό το σκεπτικό λοιπόν, όταν γνωρίζουμε έναν άνθρωπο με τον οποίο περνάμε υπέροχα και καταλαβαίνουμε ότι θέλουμε να είμαστε μόνο και αποκλειστικά μαζί του, φοβόμαστε να το ξεστομίσουμε. Κολλάμε, σκεφτόμαστε ότι ίσως φανούμε πιεστικοί ενώ απλά επιθυμούμε το αυτονόητο, έναν άνθρωπο με τον οποίο μπορούμε να μοιραστούμε την καθημερινότητά μας. Όπως ακριβώς συνέβαινε ανέκαθεν.

Το να νιώθουμε ότι μια σχέση μπορεί και να μας λείπει, δε σημαίνει αναγκαστικά ότι έχουμε βρει και κάποιον να μας κινεί το ενδιαφέρον. Μπορεί αυτό που μας λείπει να είναι η αίσθησή της. Ακόμα και τότε όμως, δεν τολμάμε να το παραδεχτούμε. Να ξεστομίσουμε ότι μας λείπει μια αγκαλιά; Θεός φυλάξοι! Ποτέ. Αυτά τα πράγματα είναι για τους κλαψιάρηδες! Εμείς είμαστε και μόνοι μας καλά, τα καταφέρνουμε μια χαρά, μη σώσει και έρθει κάποιος και πολλά τέτοια υπέροχα πράγματα. Μόνο που κάπου εκεί λες «ώπα!».

Ήρθε λοιπόν η στιγμή να απενοχοποιήσουμε τη σχέση. Δεν είναι κακό να χρειάζεσαι ένα σύντροφο στη ζωή σου και να το παραδέχεσαι. Κακό είναι να γυρίζεις την πλάτη σε αυτό που έχεις ανάγκη και να το καλύπτεις με φτηνές δικαιολογίες. Όλοι μας είμαστε ευάλωτοι πολλές φορές, όλοι χρειαζόμαστε μια τρυφερή αγκαλιά όταν γυρίζουμε στο σπίτι. Μετά από μια δύσκολη μέρα θέλουμε ο άνθρωπός μας να μας δώσει δύναμη, κουράγιο, ίσως και λίγο να μας νταντέψει αν όλα πήγαν χάλια, αλλά μετά από μια υπέροχη μέρα θέλουμε πάλι εκείνον το δικό μας άνθρωπο για να μοιραστούμε τη χαρά μας, την επιτυχία μας και τα νέα μας! Δεν είναι αδυναμία να σου λείπει η συντροφικότητα και να θες κάποιον να νοιάζεσαι και να σε νοιάζεται. Ποιος δε θέλει κάποιον να τον αγαπάει άλλωστε;

Η παγίδα που θα πρέπει όμως να προσέξουμε σε αυτό το σημείο είναι να μην αφήσουμε την ανάγκη μας αυτή να μας οδηγήσει σε λάθος μονοπάτια. Το ότι παραδεχόμαστε ότι επιθυμούμε μια σχέση δε σημαίνει ότι θα κάνουμε μια απλά για να καλύψει επιφανειακά τα κενά μας. Επ’ ουδενί! Μπορεί να είναι πολύ εύκολο όταν συναισθηματικά είμαστε ίσως λίγο περισσότερο ευάλωτοι να συμβιβαζόμαστε με επιλογές που δε μας ταιριάζουν απλά και μόνο για να μην είμαστε μόνοι, αλλά πιστέψτε με αυτό είναι πολύ χειρότερο. Όταν επιλέγουμε σύντροφο καθαρά για τέτοιους λόγους, το κενό της μοναξιάς μέσα μας μεγαλώνει. Όχι μόνο δεν ανασαίνει η ψυχή μας, αλλά βαραίνει περισσότερο. Ο έρωτας παιδιά είναι έρωτας και έρχεται όποτε θέλει εκείνος. Δεν εκβιάζεται. Εμείς είμαστε απλώς εκεί για να επιλέξουμε αν θα ακούσουμε το μέσα μας ή αν θα βάλουμε άλλες προτεραιότητες. Είναι σημαντικό να ξέρεις τι θέλεις σε κάθε φάση της ζωής σου ώστε να υποδεχτείς ανάλογα το τυχαίο, το όμορφο, το αληθινό. Ούτε να το κυνηγάς, ούτε όμως να κλείνεις και την πόρτα επειδή φοβάσαι να δείξεις μια τρυφερή σου πλευρά.

Η αγάπη δεν είναι αδυναμία, είναι δύναμη και ίσως η πιο σπουδαία. Το να δίνεσαι ολοκληρωτικά σε κάποιον θέλει περισσότερα κότσια από το να κουκουλώνεσαι μόνος σου τα βράδια και να αγκαλιάζεις τον εαυτό σου, αλλά προσοχή! Όχι με όποιον τύχει. Με εκείνον που η τύχη θα σε κάνει να επιλέξεις. Τόσο απλό!