Ο απόλυτος έρωτας έχει κι αν έχει χιλιοτραγουδηθεί, έχει κι αν έχει υμνηθεί σε αυτή τη ζωή, ίσως και για πολλές ακόμη. Όλοι τον φανταζόμαστε, τον ποθούμε, τον ψάχνουμε ή τον δημιουργούμε. Πώς μπορεί όμως να οριοθετεί ποιος ακριβώς είναι ο απόλυτος έρωτας; Γίνεται αυτό το συναίσθημα -που από μόνο του είναι γιγάντιο και απροσδιόριστο- να μπει σε καλούπι και να το βαφτίσουμε έτσι; Τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ώστε να βάλουμε τικ σε όλα τα κουτάκια και να κερδίσει την ταμπέλα του με δόξα και τιμή;
Η τρέχουσα λογική, αυτή που έχουμε δημιουργήσει δηλαδή μέσα από τις ρομαντικές ταινίες όλων των εποχών, μας συστήνει τον απόλυτο έρωτα ως εκείνον που όταν βλέπεις τον άλλον ο χρόνος σταματάει. Παγώνει η οθόνη σου, γίνεται ένα σούπερ αργό-σέξι πλάνο και το αντικείμενο του πόθου σου βρίσκεται μόνο ανάμεσα στο πλήθος αφού εσύ δεν παρατηρείς κανέναν άλλον. Στη συνέχεια ένας απόλυτος έρωτας που ξεκινά κάπως έτσι, δε θα μπορούσε να μην προχωρήσει με ένα τέλειο πρώτο ραντεβού που όλα κυλούν μοναδικά, γελάτε κι οι δύο με τα αστεία του άλλου γιατί τα βρίσκετε υπέροχα και νιώθετε πως έχετε μπροστά σας το άλλο σας μισό. Βέβαια όσο περνά ο καιρός και φουντώνει ο έρωτας -για να είναι αληθινός- αρχίζουν κάπου τα δράματα.
Εδώ είναι το σημείο που γίνεται η μεγαλύτερη παρανόηση. Μάθαμε πως ένας έρωτας για να είναι αληθινός, δυνατός και μεγάλος πρέπει να είναι ατίθασος, παρορμητικός, δραματικός και να περνάμε όλοι τα πάθη του Χριστού. Ερωτικά πάθη, ζήλιες, σκηνές, τραβολογήματα στους δρόμους, «Σ’ αγαπώ» που ακούγονται με λυγμούς έξω από πόρτες και παράθυρα κλειστά, κλεμμένα μάτια και φωνές που φωνάζουν να γυρίσει κάποιος πίσω, αναπάντητες κλήσεις παντού και πόσα ακόμα τέτοια πικάντικα έχουν κάνει όλο τον κόσμο να νιώθει πως η σχέση του δεν έχει ένταση και πάθος. Καθόμαστε όλοι στον καναπέ μας, ρίχνουμε μια κλεφτή μάτια στο ταίρι δίπλα μας που χαλαρώνει ανέμελο κι αναρωτιόμαστε «τι σχέση είναι αυτή που δεν τσακωνόμαστε ποτέ; Άραγε είναι ο έρωτάς του τόσο δυνατός για να με κυνηγήσει αν ανοίξω την πόρτα και φύγω;» .
Ο απόλυτος έρωτας, λοιπόν, για πολλούς είναι εκείνος που σε κάνει λίγο να πονάς. Που τα βραδιά δε σε αφήνει να κοιμηθείς και σε κάνει να νιώθεις πως καίγεσαι ολάκερος μέσα σου. Ένα μικρό βασανιστήριο σαν να λέμε. Όλα αυτά βέβαια είναι υπέροχα για συγγραφείς και ποιητές όμως στην πραγματική ζωή είναι κάτι που όντως θα το θέλαμε; Καλώς ή κακώς η ζωή μας απέχει πολύ από τα ερωτικά μυθιστορήματα κι εμείς από τους ήρωες αυτών. Η ένταση του πάθους θα γυρίσει αργά ή γρήγορα σαν μπούμερανγκ επάνω στα κεφάλια μας αφού δεν μπορεί κανείς να ζει με τέτοιους ρυθμούς για μεγάλο διάστημα. Είναι εντελώς παράδοξο αν το σκεφτούμε καλά, πως ένα τόσο ευλογημένο συναίσθημα αντί να μας κάνει χαρούμενους μας δημιουργεί πόνο.
Καθαρίζοντας λίγο το τοπίο από τα τοξικά απόβλητα του αμερικανικού σινεμά, ο απόλυτος έρωτας δεν είναι αυτός που κυνηγιέστε στα αεροδρόμια και κλαίτε περαστικά· ο απόλυτος έρωτας είναι εκείνος που ενώ κλαις για κάτι που σε πονά σε παίρνει αγκαλιά και σκουπίζει τα μάτια σου. Ο απόλυτος έρωτας είναι εκείνος που σε ρωτάει αν πείνας κι αν είσαι κουρασμένος. Ο απόλυτος έρωτας είναι εκείνος που μέτρα και φίλα τις ραγάδες στο κορμί σου, χαϊδεύει τα σημάδια σου. Απόλυτος έρωτας είναι ηρεμεί ο ένας τον άλλον και όχι να τον εξάπτει. Απόλυτος έρωτας δεν είναι να φιλιέστε κάτω από τη βροχή ύστερα από έναν καβγά, αλλά να λες συγγνώμη όταν φταις πριν προλάβεις να καβγαδίσεις. Το μυαλό μας είναι γεμάτο λάθος εικόνες, λάθος προτεραιότητες κι επιθυμούμε πράματα που τελικά δε φέρνουν την ευτυχία. Κυνηγάμε το ανέφικτο που αν καθίσουμε και το εξετάσουμε προσεκτικά με λογική δε θα θέλαμε να το ζήσουμε και δε θα το ευχόμασταν και σε κανέναν.
Ο απόλυτος έρωτας δε θέλει ένταση για να είναι αναμμένος, θέλει ηρεμία και καθαρή ψυχή. Υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να νιώθεις ασφάλεια δίπλα στον σύντροφό σου;
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαρία Αθανασοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
