Στις αρχές του 1977 οι Eagles κάνουν το θαύμα τους και παρουσιάζουν για πρώτη φορά στο κοινό το τραγούδι που έμελλε να γίνει σύμβολο της ροκ μουσικής και δεν είναι άλλο φυσικά από το Hotel California. Ένα τραγούδι που ο κόσμος λάτρεψε και συνεχίζει να λατρεύει, το οποίο για χρόνια ακολουθούσαν μύθοι και θεωρίες συνωμοσίας.
Ο πιο διαδεδομένος θρύλος που σκίαζε επί χρόνια το κομμάτι είναι εκείνος που το συνέδεσε με τον σατανισμό. Και ποιος δε θυμάται τη φήμη πως αν βάλεις το βινύλιο να παίξει ανάποδα ακούς μια ωδή προς τον σατανά, αφού ο στίχος «In the middle of the night, just to hear them say» υποτίθεται πως μετατρεπόταν σε «Satan he hears this, he had me believe in him». Φυσικά, αυτός ο μύθος έχει ήδη καταρριφθεί, όμως για χρόνια σκέπαζε γλυκά το τραγούδι των Αετών με αυτό το υπερφυσικό μυστήριο.
Άλλη θεωρία για τους λάτρεις των συνωμοσιών σχετιζόταν με τον τίτλο του τραγουδιού και συγκεκριμένα έκανε αναφορά στην έδρα της Εκκλησίας του Σατανά του Άντον ΛαΒέι, ο οποίος έχει γράψει τη Βίβλο του Σατανά και λάτρευε την ηλιοφάνεια στην Καλιφόρνια. Μάλιστα κάποιοι που αγαπούσαν την υπερβολή υποστήριζαν ότι η φωτογραφία του οπισθόφυλλου τραβήχτηκε από τον ναό του Αμερικανού σατανιστή. Μια σκιά που υπάρχει στο μπαλκόνι πίσω από την μπάντα λέγεται ότι απεικονίζει τη μορφή του ΛαΒέι.
Οι μύθοι δε τελειώνουν εδώ. Κάποιες φήμες ήθελαν το ξενοδοχείο να ανήκει σε ένα ζευγάρι ανθρωποφάγων που εκμεταλλευόταν και έψηνε τα ανυποψίαστα θύματά του, ενώ μία ακόμη θέλει το τραγούδι να αναφέρεται σε μία ψυχιατρική κλινική ονόματι Camarillo State Hospital που βρισκόταν στην Καλιφόρνια.
Η πραγματική όμως ιστορία πίσω από το τραγούδι που αγαπάμε είναι απλή και κρύβεται στα χέρια του κιθαρίστα του συγκροτήματος, Ντον Φέλντερ. Εκείνος, κάπου στο μαγευτικό Μαλιμπού, πειραματιζόταν με μία 12χορδη κιθάρα και ηχογραφούσε τις μελωδίες που δημιουργούσε, ενώ αυτές συνοδεύονταν κι από ντραμς. Τότε ο Μπέρνι Λίντον τον έπεισε να παρουσιάσει το δημιούργημα αυτό στα άλλα δύο μέλη του συγκροτήματος, στους Ντον Χένλεϊ και Γκλεν Φράι. Αμέσως και οι δύο εκστασιάστηκαν με τη μουσική που αναμφίβολα θύμισε μεξικάνικο ρέγκε και κάπως έτσι το Hotel California ξεκίνησε να παίρνει σάρκα και οστά!
«Όλοι ταξιδεύαμε προς το Λος Άντζελες νύχτα. Κανείς δεν ήταν από την Καλιφόρνια και το σκηνικό αυτό πάντα ήταν κάτι ιδιαίτερο για εμάς. Μπορείτε να δείτε τη λάμψη στον ορίζοντα, τα φώτα και τις εικόνες που αρχίζουν να διαπερνούν το κεφάλι σας στο Hollywood και όλα τα όνειρα που έχετε. Έτσι αρχίσαμε να γράφουμε και το τραγούδι», αναφέρουν οι δημιουργοί του.
Το συγκρότημα έμεινε πολλές νύχτες στο Beverly Hills Hotel που είχε γίνει πια σημείο κατατεθέν τους. Η λέξη “Hotel” αποτέλεσε κομβικό σημείο και σηματοδότησε έμμεσα και το τέλος της αθωότητας για εκείνους. Το κινηματογραφικό σενάριο που εντάχθηκε αργότερα στους στίχους χαρίζει μια πιο σκοτεινή διάθεση. Ένας ταξιδιώτης κουρασμένος έκανε μία στάση σε ένα ξενοδοχείο που βρισκόταν κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά. Εκεί θα διαπίστωνε ότι περνώντας την είσοδο έμπαινε σε έναν άλλον κόσμο. Σε μια συνέντευξή τους οι δημιουργοί έχουν αναφέρει πως σκοπός τους ήταν το τραγούδι «να ανοίγει σαν ένα επεισόδιο της Ζώνης του Λυκόφωτος».
Στο άσκουσμά του παραπέμπει σε ερωτική ροκ μπαλάντα και όχι εντελώς άδικα, αφού ο έρωτας δίνει το παρόν με τον δικό του τρόπο. Σύμφωνα με όσα έχει πει ο Χένλεϊ, το τμήμα «Her mind is Tiffany twisted, she got the Mercedes bends. She got a lot of pretty pretty boys, she calls friends», αφορούσε τον χωρισμό με την τότε κοπέλα του, Λόρι Ρόντκιν.
Ένα κομμάτι σαν αυτό, με τόση προσοχή στο κέντημα της κάθε λεπτομέρειας δε θα μπορούσε να δείξει λιγότερη αφοσίωση και σε ό,τι αφορά στο οπτικό του μέρος. Για το εξώφυλλο χρειάστηκαν πολλές λήψεις την ώρα του σούρουπου από το ξενοδοχείο που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης, ώστε να αποτυπώσουν την περίεργη ομορφιά του. Μαζί με τον φωτογράφο Ντέιβιντ Αλεξάντερ, ο σχεδιαστής του εξωφύλλου εντόπισε τρεις τοποθεσίες που θα ήταν καλύτερες για τη λήψη και ύστερα από πολύ κόπο τα κατάφεραν. Ωστόσο για το οπισθόφυλλο δεν επέλεξαν πάλι το Beverly Hills Hotel, αλλά φωτογράφισαν το λόμπι του Lido Hotel που βρίσκεται επίσης στο Λος Άντζελες. Συγκεκριμένα αυτή η φωτογραφία αποτέλεσε μήλο της έριδος για τη σκιά του σατανιστή που αναφέραμε νωρίτερα.
Όπως κι αν έχουν τα πράγματα το Hotel California είναι το ξενοδοχείο, από το οποίο δεν μπορείς να φύγεις ποτέ. Το λέει κι ο στίχος του “you can check out anytime you like, but you can never leave” και το αποδεικνύει το γεγονός πως μέχρι σήμερα όταν θέλουμε να ακούσουμε ένα αυθεντικό ροκ κομμάτι που θα μας αγγίξει, το επιλέγουμε, σαν να μην μπορούμε ούτε κι εμείς να το αποχωριστούμε.
Η σκοτεινή πλευρά του τραγουδιού υπάρχει, όχι όμως μέσα στις συνωμοσίες που διαδίδονταν επί χρόνια. Υπάρχει όσο υπάρχει και το σκότος στην ανθρώπινη φύση. Αναφορά σε καταχρήσεις, όνειρα, καθωσπρεπισμό και μια ζωή που αλλιώς την περιμένεις και αλλιώς έρχεται. Όλοι περίμεναν την εκπλήρωση του Αμερικανικού ονείρου, έτσι ακριβώς όπως ο ταξιδιώτης του κομματιού που νόμιζε ότι στο ξενοδοχείο θα έβρισκε τον παράδεισο, όμως η πραγματικότητα απείχε πολύ από αυτό. Το κομμάτι αποτελεί μία «αλληγορία για τον ηδονισμό, την αυτοκαταστροφή και την απληστία στη μουσική βιομηχανία στα τέλη της δεκαετίας του ’70» η οποία παρουσιάζεται μέσα από μια μελωδία που αναμφίβολα σου προκαλεί χιλιάδες συναισθήματα.
Το ξενοδοχείο των Αετών έγινε ξενοδοχείο όλων μας και κάπου εκεί κρύφτηκαν μυστικά και συναισθήματα που συνόδεψαν όχι μόνο την εφηβεία μας, αλλά ολόκληρα κομμάτια της ζωής μας. Όπως κάθε δωμάτιο έχει μια ιστορία, εδώ κάθε στίχος έχει τη δική του. Κλείσε τα μάτια κι άκουσέ τη.
Συντάκτης: Μαρία Αθανασοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
