Η απιστία μπορεί ν’ ανανεώσει;

Οι σχέσεις δεν είναι υπόθεση μια κι έξω, δεν ξεμπερδεύεις ποτέ, δε σε παίρνει να εφησυχάσεις. Δοκιμάζονται, καθημερινά, σε πολλά επίπεδα και με πολλές μορφές. Μια συχνή συνθήκη που κάνει τα ζευγάρια να αναθεωρούν και να βλέπουν απ’ την αρχή τη σχέση τους είναι η απιστία. Πράξη που προκαλεί ανατριχίλα και μόνο στο άκουσμά της. Το βασικό ερώτημα, που δύσκολα όμως είμαστε σε θέση να απαντήσουμε με μία απόλυτη και συγκεκριμένη απάντηση, είναι το «γιατί». Γιατί απατούν οι άνθρωποι και πώς μπορούν να προδώσουν, έστω και στιγμιαία, το έτερόν τους ήμισυ;

Οι λόγοι ποικίλουν και καθορίζονται από πολλούς και διαφορετικούς παράγοντες. Ειδικά σε μία μακροχρόνια σχέση, που βάλλεται απ’ τη ρουτίνα και τη φθορά που φέρνει ο χρόνος, είναι ακόμη πιο εύκολο να απιστήσει ο ένας εκ των δύο συντρόφων. Προβλήματα όπως η έλλειψη επικοινωνίας, σεξουαλική απόσταση, αδιαφορία, καβγάδες, γκρίνια, η αίσθηση του δεδομένου αλλά κι η αλλαγή επιθυμιών και προτεραιοτήτων, οδηγούν πολλές φορές στην ανάγκη για κάτι διαφορετικό, που θα σπάσει την αρνητική αυτή μονοτονία, θα ανεβάσει την αυτοπεποίθηση, θα απομακρύνει για λίγο απ’ τις εντάσεις.

Οι περισσότερες περιπτώσεις που έχουμε στο μυαλό μας έχουν αρνητική κατάληξη με τα ζευγάρια να φτάνουν, συνήθως, στον χωρισμό, όταν η απιστία μαθευτεί ή έστω υποψιαστεί -ακόμα κι αν δεν επιβεβαιωθεί. Έχουμε σκεφτεί, όμως, πώς μπορεί μία ανάλογη πράξη να ‘χει θετικά αποτελέσματα στην εξέλιξη της σχέσης; Μπορεί, τελικά, όσο ακραίο κι οξύμωρο κι αν μοιάζει, η απιστία να βοηθήσει ένα ζευγάρι;

Σαφώς, κάποιοι θα φρικάρουν και μόνο στη σκέψη και λογικά κανείς δε θα ενθουσιαζόταν με μια τέτοια ιδέα για να σώσει τη σχέση του. Σε κάποιες περιπτώσεις, ωστόσο, έχουμε δει πως αυτό μπορεί να λειτουργήσει θετικά κι όχι μόνο να μη γίνει η αιτία για να πέσουν οι τίτλοι τέλους, αλλά να δώσει ένα ισχυρό χαστούκι στον απαθή αλλά και στον άπιστο σύντροφο και να ξυπνήσει ένα παιχνίδι διεκδίκησης, σαν κάποιος να πάτησε το restart στη σχέση, σαν μια δεύτερη ευκαιρία.

Μια αλλαγή που κανείς δε θα ευχόταν, αλλά που μπορεί να εκμεταλλευτεί για να ανανεώσει τη σχέση. Οι σύντροφοι με τον καιρό χάνονται μέσα στη ρουτίνα που έχουν δημιουργήσει και σε συνδυασμό με τη ροή της καθημερινότητας γεμίζουν ευθύνες κι υποχρεώσεις καλωσορίζοντας, ίσως ασυνείδητα, μια απόσταση μεταξύ τους -ειδικά σε ό,τι αφορά τη σεξουαλική ζωή τους και την ιδιότητά τους ως εραστές.

Όταν στις σχέσεις εισβάλλει ένα τρίτο πρόσωπο (ακόμα κι η ανησυχία κι η αμφιβολία γι’ αυτό), οι μάσκες πέφτουν. Οι δύο αναγνωρίζουν τα λάθη τους και παραδέχονται το κενό που έχουν προκαλέσει ανάμεσά τους. Έτσι, η απιστία ή η ανησυχία αυτής τους βάζει σ’ ένα πλαίσιο αναθεώρησης και θέτει τη σχέση σε μία νέα λειτουργία. Τότε τα δεδομένα παύουν να ‘ναι δεδομένα, εκτιμούν αυτό που έχουν και συνειδητοποιούν πως δε θέλουν να το χάσουν.

Αυτό μπορεί να συμβεί απ’ την πλευρά εκείνου που απιστεί (ή φλερτάρει, έστω, με την ιδέα να το κάνει), αντιλαμβανόμενος πόσο είχε υποτιμήσει τον άνθρωπό του και πόσο θέλει εκείνον (και μόνο) στη ζωή του. Λίγο πριν το τέλος, ξυπνούν οι εικόνες της αρχής. Πολλά από εκείνα τα χαρακτηριστικά που έγιναν η αφορμή να ερωτευτεί αρχικά τον άλλον, και με την πάροδο του χρόνου είχαν φθαρεί, αναβιώνουν και νιώθει να ερωτεύεται ξανά τον πιο δικό του άνθρωπο.

Αντίστοιχα, όμως, μπορεί να λειτουργήσει και στην περίπτωση που απιστία γίνει αντιληπτή στο άλλο μέλος της σχέσης. Εκεί εκφράζονται συναισθήματα θυμού κι αναγνωρίζονται επιθυμείς θαμμένες που βάζουν το ζευγάρι στη διαδικασία να συζητήσει με ειλικρίνεια προβλήματα κι επιθυμίες και να βρεθεί σε ένα άλλο σημείο, καλούμενοι να αποφασίσουν για το game over ή για έναν δεύτερο γύρο.

Στην περίπτωση που η απιστία μαθευτεί, ο μεν έχει μετανιώσει κι ο δε αισθάνεται πως μπορεί να συγχωρέσει (συνυπολογίζοντας και τις δικές του ευθύνες), η βοήθεια ενός ειδικού και κοινή ψυχοθεραπεία του ζεύγους μπορεί να σώσει και να βελτιώσει τη σχέση.

Το μόνο σίγουρο είναι πως όταν υπάρχει αληθινή αγάπη, κατανόηση, αυτοκριτική κι αμοιβαία διάθεση να το ξεπεράσουν ουσιαστικά, το ζευγάρι όχι μόνο δε χωρίζει, αλλά καταφέρνει να πορευτεί σε μία κοινή συνειδητή διαδρομή με οδηγό την ειλικρίνεια και την αποδοχή.