Ο έρωτας, όπως αναφέρουν και οι φουτουριστές στο μανιφέστο τους, ανθίζει, ανθίζει και μαραίνεται. Πώς ανθίζει όμως ο έρωτας ανάμεσα στους ανθρώπους; Με τα μάτια κλειστά και την καρδιά ανοιχτή, θα λέγαμε πως ο έρωτας είναι μια ιδέα, μια μυρωδιά, μια εικόνα που δε χρειάζεται περιγραφές. Όταν πας να την ντύσεις με λέξεις κι όρους αυτή μαραίνεται και χάνεται.
Ένα από τα σημαντικά συστατικά του έρωτα είναι ο θαυμασμός. Η εξιδανίκευση εκείνου του προσώπου που μας διεγείρει την επιθυμία και μας προκαλεί μία έλξη ανίκητη και σαγηνευτική. Γίνεται να ερωτευτούμε κάποιον χωρίς να τον θαυμάζουμε; Η σκέψη αυτή φαντάζει αδύνατη κι όχι λανθασμένα, αφού πραγματικός έρωτας δεν μπορεί να υφίσταται διαφορετικά. Έχουμε ανάγκη να άρουμε στην υψηλότερη των θέσεων εκείνο το πρόσωπο που μάγεψε τα μάτια και το μυαλό μας.
Ο θαυμασμός είναι για τον καθένα μας δική του, προσωπική υπόθεση και ποικίλει ανά περίπτωση. Η μοναδικότητα, η αύρα που αποπνέουμε καθώς και το αξιακό μας σύστημα, σε συνδυασμό με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μας, είναι εκείνα που προκαλούν τον θαυμασμό στους άλλους και μας καθιστούν ερωτεύσιμους. Δε θαυμάζουμε μόνο τους διάσημους ανθρώπους, τους καλλιτέχνες ή τους αποδεδειγμένα επιτυχημένους· ο θαυμασμός μπορεί να έγκειται σε πολύ μικρά πράγματα που στα δικά μας μάτια φαντάζουν σημαντικά και μεγάλα.
Αυτό που έχει σημασία ώστε να μπορέσουμε ν’ εκτιμήσουμε και να θαυμάσουμε κάποιον σε τέτοιο βαθμό ώστε να τον ερωτευτούμε, είναι να θέτει στόχους τους οποίους πασχίζει και μοχθεί να πετύχει. Μπορεί να είναι επαγγελματικά επιτυχημένος, το σημείο όμως που εξιτάρει τον δικό μας κόσμο δεν είναι τόσο η επιτυχία καθ’ αυτή, αλλά όσα κρύβονται πίσω από εκείνη: δυναμισμός, προσπάθεια, θέληση, πυγμή. Όταν μπροστά σου έχεις μία ύπαρξη που ξέρει πώς να κατακτά εκείνα που επιθυμεί και πιστεύει ότι αξίζει, δεν μπορεί να σου περάσει αδιάφορη.
Θαυμασμό, επίσης, μπορεί να μας δημιουργήσουν κι άλλα χαρακτηριστικά όπως η καλοσύνη κάποιου, η δύναμη που έχει να μεταφέρει την αγάπη και τη στήριξή του. Οι γνώσεις, το γνωστικό υπόβαθρο κι η κοινωνική μόρφωση. Το να μαθαίνεις και να βλέπεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια του άλλου είναι απόλυτα γοητευτικό. Ο τρόπος που χειρίζεται τις καταστάσεις, ο τρόπος που μπορεί να μιλάει ή να σε κοιτάζει. Ένα βλέμμα κρύβει μέσα του χιλιάδες λέξεις που δε βρήκαν τον δρόμο να πλησιάσουν τ’ αυτιά μας. Τα εκφραστικά μας μέσα, οι σκέψεις μας, η στάση μας απέναντι στη ζωή, το χαμόγελό μας είναι εκείνα που μας ανεβάζουν ή μας κατεβάζουν στα μάτια του άλλου.
Δεν μπορεί α υπάρξει μαγεία χωρίς όλα εκείνα τα σπουδαία πράγματα για τα οποία αγαπάμε τον άνθρωπό μας. Μικρά, μεγάλα, σημαντικά, ασήμαντα είναι αυτά που τρέφουν το μέσα μας και φουντώνουν τον έρωτά μας. Είναι εκείνα που λείπουν από μας και τα αναζητούμε στον άλλον, είναι εκείνα που θα θέλαμε να έχουμε στη φαρέτρα των ικανοτήτων μας κι αδυνατούμε. Έτσι, τα εντοπίζουμε, τα αγκαλιάζουμε και τα λατρεύουμε μέσα από το πρόσωπο που ερωτευόμαστε. Ιδέες κι ανάγκες που μετουσιώνονται σ’ ένα σώμα κι ένα πνεύμα που για μας είναι ιδανικό. Ο έρωτας δε θέλει να κοιτάζεις χαμηλά γιατί τότε, μόνο να τον ποδοπατήσεις μπορείς. Χρειάζεται ν’ ανασηκώσεις το κεφάλι και να δεις πάνω από τα σύννεφα, μπορείς;
Συντάκτης: Μαρία Αθανασοπούλου
