Όταν είμαστε ερωτευμένοι αντέχουμε περισσότερα

Ένα από τα πολλά κλισέ που ακούμε για τον έρωτα αφορά στην παντοδυναμία του και την ικανότητά του να νικά τα πάντα. Ο έρωτας ακόμη και βουνά μετακινεί, λένε. Φυσικά, αυτό μας φαίνεται κουτό, μέχρι και λίγο αστείο. Πόσο ροζ να αντέξει μια γκρι πραγματικότητα με νοίκια και λογαριασμούς να τρέχουν; Πόσα βουνά μπορεί να μετακινήσει αυτός ο έρμος ο έρωτας; Δεν είναι δα και κανένας θεός· ή μήπως είναι;

Ακόμα κι εκείνοι που γελούν με τον παραπάνω ισχυρισμό αν κάτσουν να σκεφτούν λίγο πώς ήταν η ψυχολογία τους σε περιόδους που ένιωθαν ερωτευμένοι, θα καταλάβουν πως το κλισέ αυτό μπορεί να έχει κάποια βάση. Είναι δεδομένο και αδιαμφισβήτητο πως όταν αρχίζουμε να ερωτευόμαστε, βιώνουμε μια απροσδιόριστη χαρά. Όλα μας φαίνονται πιο όμορφα και γελάμε πιο συχνά. Μικροπράγματα που ενδεχομένως σε άλλες στιγμές να μας εκνεύριζαν, τώρα φαίνονται γλυκύτατες λεπτομέρειες μιας ενδιαφέρουσας καθημερινότητας που θέλει το αλατοπίπερό της για να ομορφύνει.

Το θέμα δεν είναι τόσο ρομαντικό όσο μοιάζει. Κανείς δε ζει σε συννεφάκι και κανείς δεν περιμένει να ερωτευτεί για να λύσει τα προβλήματά του ή έστω να τα ξεχάσει. Απλώς είναι απολύτως λογικό ένα χαρούμενο συναίσθημα να μας τροφοδοτεί με θετική ενέργεια. Όσες δυσκολίες προκύπτουν στον δρόμο μας χρειάζονται τον απαραίτητο χειρισμό και η θετική διάθεση προφανώς βοηθάει. Όταν όλα πάνε στραβά και σε αυτόν τον κυκεώνα εμείς παλεύουμε μόνοι, η πίεση που νιώθουμε είναι σαφώς μεγαλύτερη. Ο όγκος της δυστυχίας μοιάζει αδιανόητος και ασήκωτος. Πάντα για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε χρειαζόμαστε έστω ένας τομέας της ζωής μας να πηγαίνει καλά και ο προσωπικός -κακά τα ψέματα- είναι από τους πιο σημαντικούς!

Όταν είμαστε ερωτευμένοι και υπάρχει ανταπόκριση -γιατί αν είμαστε και τρώμε και χυλόπιτα, κλάψ’ τα Χαράλαμπε-, βρίσκουμε ένα κίνητρο να αντιμετωπίσουμε πιο εύκολα όσα έρχονται. Νιώθουμε ότι έχουμε ένα στήριγμα, πως δεν παλεύουμε μόνοι. Αυτό είναι και πρακτικό ζήτημα αφού το ταίρι μας μπορεί -είτε πρακτικά είτε συναισθηματικά- να μας βοηθήσει και να μας στηρίξει. Ακόμη και τίποτα να μην κάνει και μόνο που θα είναι εκεί για εμάς, θα μας ακούσει και θα μας πάρει μια αγκαλιά, εμείς θα πάρουμε ακόμη περισσότερη δύναμη, ώστε να παλέψουμε. Κι αυτό, αν με ρωτάτε, δεν είναι καθόλου λίγο.

Ο Ευριπίδης έχει γράψει πως «ο έρωτας στις δυσκολίες είναι εφευρετικότατος» και έχει δίκιο, όπως κι αν ερμηνεύσουμε αυτή του τη φράση. Είναι εφευρετικός ως προς το τι κάνουμε για το πρόσωπο που μας ενδιαφέρει αλλά και γενικότερα γίνεται κινητήριος δύναμη. Τα θετικά συναισθήματα μας βοηθούν να βλέπουμε την όμορφη πλευρά της ζωής και όσο πιο έντονα είναι τόσο πιο εύκολα γίνονται όλα στα μάτια μας.

Υπάρχει λοιπόν πιο έντονο συναίσθημα από τον έρωτα, το πάθος και την επιθυμία που κάνουν τα μάτια μας να λάμπουν και την καρδιά μας να χτυπά σε τρελούς ρυθμούς; Μάλλον όχι, γι’ αυτό όταν καταφέρουμε να τα νιώσουμε στον υπέρτατο βαθμό αισθανόμαστε ανίκητοι και παντοδύναμοι. Δεν είναι ο έρωτας παντοδύναμος, είμαστε εμείς όταν τον έχουμε μέσα μας και γεμίζει την καρδιά μας.