Πιο εύκολα τετραγωνίζεις τον κύκλο από το να ορίσεις τι είναι σχέση

Με μια ματιά γύρω μας και με μια αναδρομή στο παρελθόν, θα δούμε πως πολλά έχουν αλλάξει. Εμείς έχουμε αλλάξει, οι σκέψεις μας έχουν αλλάξει, οι προτεραιότητές μας το ίδιο, συνεπώς έχουν αλλάξει και οι όροι των ανθρώπινων σχέσεων. Είναι πολύ σύνηθες να βλέπουμε πια ανθρώπους που δεν επιλέγουν να συνάψουν μια βαθιά ερωτική σχέση που να περιέχει τη σταθερότητα, την αποκλειστικότητα και την αφοσίωση κι αυτό γιατί σε τόσο γρήγορους ρυθμούς καμιά φορά το εύκολο φαντάζει πολύ ωραίο και θελκτικό.

Οι σχέσεις ήταν πάντα δύσκολες σε όλες τις εποχές και τις συνθήκες, οι σύντροφοι καλούνταν να διαχειριστούν καταστάσεις πέρα από τους εαυτούς τους όμως αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι διαφορετικό. Μια αστεία δημοσίευση αναφέρει πως «παλιά σε φιλούσε κάποιος και ήξερες πως είστε μαζί, σήμερα κάνετε έρωτα, μένετε μαζί, πάτε διακοπές, κάνετε παιδιά και δεν ξέρεις εάν σε βλέπει σοβαρά», είναι ένας αδιαμφισβήτητα υπερβολικός τρόπος να περιγράψει την κατάσταση στην οποία όλα μένουν μετέωρα, όλα είναι φλου και πάμε όπου μας πάει ο άνεμος. Στο τέλος τέλος όμως, τι σημαίνει «έχουμε σχέση»;

Δύο άνθρωποι μπορεί να έρθουν κοντά για πολλούς λόγους και με πολλούς τρόπους. Είναι θεμιτό και απόλυτα σεβαστό πως η πρόθεση δεν είναι απαραίτητο να είναι ξεκάθαρη από την αρχή αφού κανείς δεν ξεκινάει μια κατάσταση γνωρίζοντας το τέλος της. Όλοι πηγαίνουμε λίγο στα τυφλά, λίγο όπου μας πηγαίνει η καρδιά και τα πράγματα γίνονται. Όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο και υπάρχει έλξη μεταξύ σας, αυτόματα δημιουργείται σχέση, κάθε επαφή που έχουμε με οποιονδήποτε άνθρωπο είναι μια σχέση, από εκεί και πέρα δημιουργούμε το είδος της σχέσης και βάζουμε ταμπελάκια. Φιλική, ερωτική, σεξουαλική κλπ.

Σε έναν κόσμο, όμως, χωρίς σταθερότητα αδυνατούμε να νιώσουμε ασφάλεια και σιγουριά, πράγμα που αντανακλάται και στις σχέσεις που δημιουργούμε. Σαν να φοβόμαστε να αγαπήσουμε δυνατά, να δεθούμε ολοκληρωτικά μήπως και τύχει να μείνουμε μετά άδειοι. Ίσως πάλι να οφείλεται και στο ότι η σύγχρονη ζωή επιτάσσει ανθρώπους μόνους κι ανεξάρτητους που δεν έχουν ανάγκη καμία άλλη ύπαρξη για να είναι ευτυχισμένοι.

Βέβαια, ακόμα και οι σχέσεις που στην αρχή μοιάζουν εφήμερες και ελαφριές μπορεί να οδηγήσουν σε κάτι μεγάλο και πολύ σημαντικό. Εξάλλου κανείς δεν είπε από την πρώτη στιγμή πως όλα γίνονται μόνα τους· δεν υπογράφεις κανένα συμβόλαιο. Έρχεται εκείνη η στιγμή που νιώθεις πως ο άλλος είναι πια κομμάτι τόσο δικό σου που θέλεις να του αφιερώσεις περισσότερο χρόνο, θέλεις να τον φροντίζεις και να μαθαίνεις τα νέα του. Να ξέρεις πώς νιώθει και τι τον φοβίζει, να προσπαθήσεις να τον προστατεύσεις και να του ανοίξεις νέους δρόμους. Σ’ αυτό το σημείο καταλαβαίνεις πως δε σε ελκύει κανένας άλλος και πως δεν έχεις ανάγκη να φλερτάρεις και να δώσεις την προσοχή σου αλλού. Αυτά τα πράγματα έρχονται, δεν τα προδικάζεις κι όταν συμβαίνει το ίδιο κι από την άλλη πλευρά, τότε η σχέση, εκείνη η πιο βαθιά και ουσιαστική, έχει ήδη δημιουργηθεί.

Το γεγονός πως δύο άνθρωποι είναι μαζί, δεν επισφραγίζεται με τη συνεχή ενημέρωση του τι κάνει ο καθένας μέσα στη μέρα του ανά πάσα ώρα και στιγμή. Ούτε είναι απαραίτητο να περνούν το περισσότερο χρόνο παρέα. Το αληθινό μαζί είναι εκείνο που θα σε κάνει να θέλεις να πέσεις στην αγκαλιά του άλλου μετά από μια δύσκολη μέρα, να τηλεφωνήσεις για να πεις το πρόβλημά σου κι εκείνος να σε ακούσει και να σε βοηθήσει με όποιο τρόπο μπορεί ακόμη κι αν μέσα στη μέρα δεν έχετε ανταλλάξει ούτε ένα μήνυμα. Δεν έχει σημασία, είναι εκεί όταν τον χρειάζεσαι και θέλει μόνο εσένα. Το να γίνεστε σιγά-σιγά αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του άλλου είναι όμορφο και δείχνει μια εξέλιξη και μια ροή που έρχεται αβίαστα χωρίς κανείς να το απαιτεί και να το εκβιάζει.

Οι σχέσεις δημιουργούνται από δύο ανθρώπους που απλά θέλουν να είναι μαζί. Χωρίς πώς και γιατί. Χωρίς να το ξέρουν από την αρχή. Χωρίς να βάλουν ταμπέλα για τον κόσμο. Η σχέση είναι για μας, δική μας, δεν είναι για κανέναν άλλο και δε χρειαζόμαστε το παράσημο του κόσμου για να ξέρουμε εμείς τι νιώθουμε μεταξύ μας.