Σ’ ενοχλεί η χαρά του γείτονα μόνο αν είσαι εσύ δυστυχισμένος

Είναι γνωστό τοις πάσι πως όταν είμαστε σε πολύ καλό mood κι όλα πηγαίνουν ρολόι, αγαπάμε όλον τον κόσμο! Είμαστε πιο ευγενικοί, πιο δεκτικοί, χαμογελάμε περισσότερο και γενικά αφήνουμε και μια κουβέντα παραπάνω να πέσει κάτω, βρε αδερφέ! Όταν είμαστε ευτυχισμένοι όλα γύρω μας περνούν μέσα από αυτό ακριβώς το φίλτρο και τίποτα δε μας φαίνεται άσχημο και κακό.

Είμαστε έτοιμοι να συγχωρήσουμε τους εχθρούς μας και να χορέψουμε συρτάκι πάνω από κάθε πικρή κουβέντα που έχουμε ανταλλάξει. Έχουμε μια αγκαλιά για όλους, ακόμα και για εκείνους τους γείτονες που δεν είναι κι οι πιο αγαπημένοι μας. Κι εννοείται ότι όλοι μας έχουμε γείτονες που αν είχαμε την επιλογή να τους μετακομίσουμε κάπου αλλού θα το κάναμε με μεγάλη ευκολία.

Σε μια περίοδο, λοιπόν, προσωπικής ευημερίας όλα αυτά πηγαίνουν λίγο πιο πίσω και βγάζουμε την καλή πλευρά του εαυτού μας! Έλα όμως που θα φτάσει εκείνη η μαύρη στιγμή που κάτι, ρε παιδί μου, θα στραβώσει λιγάκι, θα λοξοδρομήσει, θα κάνει μια-δυο απότομες στροφές κι η ευτυχής περίοδος θα μετατραπεί σε μια σκοτεινή, ολίγον τι μίζερη και δυστυχισμένη φάση. Αν μη τι άλλο χρειάζονται κι αυτά τα σκαμπανεβάσματα στη ζωή μας κι οφείλουμε να τα αγκαλιάσουμε.

Πώς είμαστε, λοιπόν, όταν δεν περνάμε και την καλύτερή μας φάση; Ε ναι, εκεί μας φταίνε όλα. Αν μπορούσαμε να κατηγορήσουμε τον ήλιο για τη μόνιμη εμφάνισή του εξ ανατολής θα το κάναμε, καθώς και μήνυση στη Γη που γυρίζει και μας προκαλεί ναυτία! Λέξεις, ήχοι, συμπεριφορές που μέχρι πριν είτε αγαπούσαμε είτε απλά μας ήταν αδιάφορες, τώρα είναι ικανές να κάνουν το νευρικό μας σύστημα να χτυπάει κόκκινο.

Μας ενοχλούν πράγματα που δεν ξέραμε ότι θα μπορούσαν ποτέ να μας προκαλέσουν δυσανασχέτηση. Εντοπίζουμε μικρά, καθημερινά πράγματα και τους δίνουμε μεγάλη σημασία δημιουργώντας προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Για να μη γινόμαστε όμως άδικοι, μπορεί να μη δημιουργούμε προβλήματα εμείς απ’ το μηδέν, αλλά να προϋπήρχαν, απλά τότε δεν είχαμε κανένα λόγο να ασχοληθούμε μαζί τους και να ταράξουμε την ηρεμία μας. Τώρα όμως που η ηρεμία έχει πάει περίπατο, είναι η καταλληλότερη στιγμή να αναμοχλεύσουμε όλα τα δυσάρεστα της ζωής μας. Και κάπως έτσι, ξεκινάμε από όλα εκείνα που δε μας αρέσουν στους άλλους. Στόχος πρώτος: γείτονες.

Εκείνος ο γείτονας που πάντα βάζει δυνατά τη μουσική. Σε κάθε πολυκατοικία και σε κάθε γειτονιά υπάρχει ένας –ή περισσότεροι– που αγαπά να ακούει μουσική στη διαπασών. Τι να κάνουμε, το χαίρονται αλλιώς όταν η ένταση είναι σε υψηλά επίπεδα. Ας δούμε, όμως, λίγο τον εαυτό μας στις δύο διαφορετικές φάσεις. Στην καλή μας περίοδο όχι μόνο δε μας ενοχλεί, αλλά χορεύουμε κι εμείς λιγάκι στο διαμέρισμά μας ή βάζουμε κι ένα ποτάκι καλού-κακού για την παρέα. Στην αντίθετη περίπτωση, που τα νεύρα μας είναι ήδη χάλια, μας πιάνει μια νευρικότητα, μια δυσφορία και δεν αντέχουμε να ακούμε ούτε ένα λεπτό τη μουσική. Στριφογυρίζουμε στο κρεβάτι μας και γκρινιάζουμε συνεχώς για την έλλειψη σεβασμού που επιδεικνύει ο εν λόγω γείτονας.

Άλλη συμπεριφορά που μας τη δίνει στα νεύρα λίγο παραπάνω είναι άλλοι ήχοι που φανερώνουν την ευτυχία των άλλων. Όταν είμαστε στις μαύρες μας απαγορεύεται ρητά οι γύρω μας να γελάνε και να κάνουν σεξ. Κι αν τέλος πάντων αυτό είναι ανέφικτο, τουλάχιστον ας φροντίσουν να μην ακούγονται! Δεν μπορεί εμείς να βιώνουμε μια μαύρη περίοδο, στην κατά τα άλλα υπέροχη ζωή μας, κι οι γύρω μας να διασκεδάσουν έτσι ξεδιάντροπα κι ολοφάνερα. Είναι 100% σίγουρο πως σε κάποια άλλη στιγμή θα τους δίναμε συγχαρητήρια και θα χαιρόμασταν όλοι μαζί παρέα ο καθένας απ’ το σπίτι του.

Επίσης, αν έχετε κι εσείς γείτονα που πλένει με το λάστιχο και μπουγελώνει τη γειτονιά ολάκερη, θα έχετε καταλάβει ότι και καλά να είσαι μπορεί να σε κάνει τρελό. Ειδικά όμως όταν έτσι τραβάς λίγο τα ζόρια σου, κι έχεις πλύνει το πανέμορφο αυτοκινητάκι σου κι έρχεται εκείνος και στο κάνει μπάνιο απ’ το μπαλκόνι του, ε, εκεί είναι που δεν μπορείς παρά να αντιδράσεις και να διαμαρτυρηθείς για την ασέβειά του. Θυμίζουμε όμως πως αν όλα ήταν καλά και δε μας ένοιαζε τίποτα θα λέγαμε κι ένα, «άσ’ τον μωρέ τώρα, το δρόσισε λίγο»!

Συμπερασματικά, βλέπουμε πως η δική μας ψυχολογική κατάσταση επηρεάζει απόλυτα τη σχέση μας με τον εαυτό μας αλλά και με τους άλλους κι οι αντιδράσεις μας απέναντι στα ίδια γεγονότα μπορεί να αλλάξουν ριζικά αναλόγως της διάθεσής μας. Είναι καλό να βρούμε ένα μέτρο και μια εσωτερική ισορροπία ώστε να μην έχουμε δύο διαφορετικούς εαυτούς, αλλά να έχουμε μία κοινή γραμμή ανεξάρτητα απ’ το πόσο καλή ή όχι είναι η ζωή μας κάθε στιγμή! Χαμογελάτε ακόμα κι όταν όλα πάνε στραβά, για πόσο καιρό ακόμα θα έχουμε όλα μας τα δόντια;