Στην πρώτη γνωριμία κάνε τη διαφορά και ρώτα τι απεχθάνεται

Κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μας είναι υποψήφια για μια νέα γνωριμία. Γνωριμία με έναν ολοκαίνουργιο άνθρωπο, ένα εντελώς ανεξερεύνητο τοπίο που σίγουρα κρύβει πολλά πράγματα για να ανακαλύψουμε. Ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό λένε κι εμείς το επιβεβαιώνουμε κάθε φορά που συναναστρεφόμαστε παρέες, φίλους και φίλους των φίλων μας.

Κάπου εκεί, στους φίλους των φίλων και γενικά σε εκείνους που αντικρίζεις για πρώτη φορά, νιώθεις την αμήχανη στιγμή των πρώτων λέξεων, των πρώτων στιγμών που επιδιώκεις να δώσεις την πιο ωραία σου εικόνα. Αυτό συμβαίνει πάντα, είτε όταν ο συνομιλητής μας είναι κάποιος που δε θα συναναστραφούμε ποτέ ξανά, είτε κάποιος που μπορεί να πάρει τη δική του θέση μέσα στον μικρόκοσμό μας στο μέλλον. Σε κάθε περίπτωση όμως οι περισσότεροι από μας εκεί έξω, θέλουμε να αφήνουμε μια θετική εικόνα στους ανθρώπους που συναντάμε. Με αυτή την αίσθηση, υπάρχει το ενδεχόμενο να αποκρύπτουμε πράγματα που θεωρούμε αρνητικά και φοβόμαστε να τα θέσουμε επί τάπητος.

Ρώτησες ποτέ κανέναν από την πρώτη κιόλας γνωριμία ή σε ρώτησε ποτέ κανείς «Τι είναι εκείνο που απεχθάνεσαι;». Συνήθως μιλάμε για εκείνα που μας αρέσουν και που παθιαζόμαστε κι αυτό ίσως να είναι ακόμη πιο δύσκολο στο να δείξουμε άνετα και ανεπηρέαστα τον αληθινό μας εαυτό. Είμαστε περισσότερο ευαίσθητοι στην υπόνοια ακόμη, μιας αρνητικής κριτικής σε αυτά που αγαπάμε. Ποιος άλλωστε θα ήθελε να του μειώσουν τα ιδανικά του, τις αξίες του και όλα όσα πιστεύει; Άρα είναι πιο εύκολο να πεις δε μου αρέσει η ροκ μουσική -αφήνοντας ανοιχτό το τι σου αρέσει-  παρά να πεις λατρεύω την ελληνική μουσική.

Και για να μην παρεξηγηθούμε, δεν είναι καλύτερο, είναι πιο εύκολο! Από φόβο μήπως αυτά που μας αρέσουν είναι κατακριτέα, ίσως και να φοβηθούμε κάποιες φορές να τα εκφράσουμε με ειλικρίνεια. Συνεπώς το να εκφράζουμε μiα δυσαρέσκειά μας χωρίς φόβο και πάθος δίνει μια πιο αντιπροσωπευτική εικόνα του εαυτού μας. Αναζητώντας να μάθεις τι δεν αρέσει σε κάποιον, οδηγεί σε πιο ασφαλείς δρόμους για να τσεκάρεις πόσο ταιριάζεις με αυτή  τη νέα οντότητα που βρέθηκε στο διάβα σου και έχεις περισσότερες πιθανότητες να αναγνωρίσεις -πιο σίγουρα- εάν σου πάει ή όχι.

Η ατάκα, «να είσαι ο εαυτός σου γιατί όλοι οι υπόλοιποι είναι πιασμένοι» είναι πάρα πολύ cool να την ανεβάζουμε στα social, να τη λέμε σε συζητήσεις, να την κραυγάζουμε σε κάθε είδους διαμαρτυρία, όμως, εάν θέλουμε να είμαστε καθ’όλα ειλικρινείς , πρέπει να παραδεχτούμε πως όλοι μας λίγο πολύ σε κάποια φάση της ζωής μας έχει τύχει καλύψουμε τη γνήσια και πρωτογενή άποψή μας για να αποφύγουμε αρνητικές καταστάσεις. Φυσικά, δεν παρουσιάζουμε ένα διαφορετικό «εγώ» μας αλλά βρε παιδί μου, να, βάζουμε ένα φίλτρο να δείξει η αλήθεια μας λίγο πιο όμορφη όπως ακριβώς και σε μία φωτογραφία μας στα social.

Γιατί να μην ξεκινήσουμε λοιπόν μια νέα γνωριμία από εκείνα που αντέχουμε να μοιραστούμε γυμνά και αυτούσια από το να ψάχνουμε το σωστό περιτύλιγμα  για εκείνα που μας φοβίζουν; Κάθε επαφή με ένα νέο άνθρωπο, σε όποιο επίπεδο κι αν αυτή συμβαίνει, αξίζει να βασίζεται σε μία ουσιαστική και ειλικρινή βάση. Τι λέτε λοιπόν; Θα ξεκινήσουμε να ρωτάμε αυτά που θα εκπλήξουν;