Οι άνθρωποι που είναι ευφυείς κερδίζουν τα βλέμματα και τις εντυπώσεις, γιατί ξεχωρίζουν το δίχως άλλο είτε με το αναπτυγμένο χιούμορ τους είτε με τις γνώσεις και τη συμπεριφορά τους. Τους θαυμάζουμε φανερά και ίσως κάπου μέσα μας θα θέλαμε και να τους μοιάσουμε, ώστε να βρεθούμε και εμείς στο επίκεντρο. Όμως έχουμε πραγματικά σκεφτεί τι δυσκολίες μπορεί να κρύβονται πίσω από ένα μεγάλο μυαλό;
Η εξυπνάδα είναι ευχή και κατάρα όπως και η μνήμη. Εκείνοι που είναι «καταδικασμένοι» να θυμούνται τα πάντα και να σκέφτονται πολύ αναλύοντας συνεχώς τις καταστάσεις και παίρνοντας υπόψιν όλα τα δεδομένα που έχουν στα χέρια τους, σίγουρα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν χαλαροί. Είναι άνθρωποι που δε γίνεται να βασιστούν απλώς σε όσα ακούν ή διαβάζουν αλλά θέτουν το μυαλό τους σε λειτουργία αναζήτησης του υπερκείμενου, της πληροφορίας που κρύβεται πίσω από τις λέξεις, ψάχνοντας το μυστικό που δεν αποκαλύπτει το προφανές. Μπορεί να ακούγεται γοητευτικό και όμορφο αλλά σίγουρα αποτελεί ψυχοφθόρα διαδικασία που δεν αφήνει το πνεύμα να ηρεμήσει, θέτοντάς το σε συνεχή εγρήγορση προς αναζήτηση της αλήθειας.
Αυτό το χαρακτηριστικό καθιστά τους ευφυείς ιδιαίτερα ρεαλιστές και πραγματιστές. Με γνώμονα πάντα τη λογική και τα δεδομένα ανταποκρίνονται στις καταστάσεις περισσότερο ψυχρά και υπολογιστικά χωρίς να αφήνουν το συναίσθημα να τρυπώσει και να δώσει διαφορετική νότα. Αυτό μπορεί να μη συμβαίνει συνειδητά, δηλαδή δεν αποκλείουν εις γνώση τους το στοιχείο αυτό, όμως μες την υπερανάλυση, το τυχαίο, το αυθόρμητο που σε κάνει λίγο να περιπλανιέσαι σε ροζ σύννεφα, μένει εκτός. Κάπου εδώ ξεκινά το παιχνίδι της ευτυχίας.
Όσο εμείς χαιρόμαστε με τα μικρά, τα απλά, τα καθημερινά, οι ευφυείς ψάχνουν απαντήσεις επιστημονικές, λογικές, κοινωνικές χαλώντας τη μαγεία και απομυθοποιώντας το όνειρο. Δεν μπορούν να χαρούν με κάτι μικρό, γιατί απλώς θα το αποδομήσουν σε δευτερόλεπτα και δε θα μείνει ίχνος χαράς μέσα τους. Εδώ έρχεται να κολλήσει και η φράση «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι…» αφού όσοι δεν παιδεύουν το μυαλό τους είναι σίγουρα πιο ευτυχισμένοι.
Μπορούμε να παρατηρήσουμε πως οι υπερβολικά έξυπνοι άνθρωποι δυσκολεύονται να αποκτήσουν πολλούς φίλους. Αυτό δεν είναι παράλογο μιας και εκείνο που χρειαζόμαστε από τους φίλους μας είναι η επικοινωνία και φυσικά η κατανόηση. Το κομμάτι της επικοινωνίας πάσχει σημαντικά όταν ο ένας είναι σε θέση να αναλύει πολύ και πάντα να διυλίζει τον κώνωπα ενώ ο άλλος δεν μπορεί να αντιληφθεί την όλη προσπάθεια ή μπορεί απλώς να μην τον αφορά. Κάποιοι επιλέγουν να πάρουν τα γεγονότα όπως έρχονται, αρκούνται σε αυτά που λέγονται και δρουν αναλόγως χωρίς περαιτέρω σκέψεις. Αυτό είναι απόλυτα θεμιτό, όχι όμως για εκείνους που συζητάμε σήμερα, γεγονός που τους απομακρύνει από τους υπόλοιπους. Δεν είναι απαραίτητο όλοι οι φίλοι να είναι πανομοιότυποι, όμως χρειάζεται να συγκλίνουν ως προς τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τα πράγματα για να μπορούν να θέτουν βασικά στοιχεία επικοινωνίας που θα τους πάνε ένα βήμα παρακάτω.
Κάτι ακόμα που βαραίνει την καθημερινότητα των πολύ έξυπνων ανθρώπων είναι το άγχος που αντιμετωπίζουν. Με όλα όσα έχουμε αναφέρει παραπάνω δεν είναι και δύσκολο να υποθέσουμε γιατί! Αυτό συνδυάζεται με την αυστηρότητα που επιδεικνύουν όχι μόνο στους γύρω τους αλλά κυρίως στον ίδιο τον εαυτό τους. Είναι ανεπίτρεπτο να μην έχουν ζυγίσει σωστά τα πράγματα σε μία κατάσταση, να μην έχουν κάνει σωστές προβλέψεις για ένα γεγονός ή να έχουν πέσει έξω σε κάτι που έχουν αναλύσει και μελετήσει. Αυτό από μόνο του τούς δημιουργεί μια στρεσογόνα καθημερινότητα που δεν αφήνει ούτε αυτή σε ησυχία οδηγώντας πολλές φορές σε αϋπνίες και πολλές ακόμη μορφές έκφρασης του άγχους.
Γενικά το μέτρον άριστον είναι για ακόμη μια φορά η πιο σοφή φράση που έχει ειπωθεί ποτέ. Η σκέψη χρειάζεται αναμφισβήτητα για να μπορούμε ως είδος -αλλά και ως ξεχωριστή οντότητα καθένας μας- να εξελιχθούμε αλλά είναι καλό μερικές φορές να αφήνουμε το μυαλό μας να χαλαρώνει, να απολαμβάνει και σε μικρά και αθώα πράγματα ας το αφήσουμε να παραμυθιαστεί και λίγο, το έχει ανάγκη. Η υπερπροσπάθεια να είσαι πάντα ένα βήμα πριν και πέρα από όλους τελικά δεν κάνει τόσο κακό στους άλλους όσο στον ίδιο σου τον εαυτό γι’ αυτό προσπάθησε να σκέφτεσαι λιγότερο και να ζεις περισσότερο.
Συντάκτης: Μαρία Αθανασοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
