Όταν βγάζεις δίπλωμα οδήγησης, δύο είναι τα πράγματα που περιμένεις διακαώς να σου συμβούν, το πρώτο είναι να πας εκδρομή με τους φίλους σου οδηγώντας επιτέλους το δικό σου αυτοκίνητο και το δεύτερο να πέσεις σε μπλόκο για αλκοτέστ. Η αλήθεια είναι πως όλοι μας στην αρχή της οδηγικής μας ζωής είμαστε πιο προσεκτικοί σε όλους τους τομείς. Τηρούμε ευλαβικά τον ΚΟΚ, έχουμε μεγαλύτερο σεβασμό ως προς τους άλλους οδηγούς και φυσικά δεν πίνουμε όταν οδηγούμε.

Είμαστε τόσο σίγουροι ότι τα κάνουμε όλα σωστά που θέλουμε τόσο πολύ να δούμε μπροστά μας εκείνον τον αστυνομικό που θα μας κάνει νόημα να σταματήσουμε στην άκρη του δρόμου, θα μας ζητήσει τα απαραίτητα έγγραφα κι ύστερα θα μας πει το πολυπόθητο «φυσήξτε, παρακαλώ». Ζεις για τη στιγμή που θα φυσήξεις και θα είναι όλα τόσο κανονικά, ίσως και παραπάνω από κανονικά, κι εσύ θα φύγεις κύριος από μπροστά τους με την αίσθηση του νικητή.

Είναι ωραία εμπειρία, αν όντως είσαι εντελώς καθαρός από αλκοόλ εκείνη τη στιγμή, και σε κάνει να νιώθεις υπερήφανος που είσαι σωστός κι ακολουθείς τους κανόνες, κι ας κάνεις απλώς το αυτονόητο. Γιατί τους κανόνες δε θα έπρεπε να τους τηρούμε μόνο για τυπικούς λόγους κι όταν είμαστε ακόμα ψαρωμένοι νέοι οδηγοί, αλλά επειδή είμαστε πλήρως συνειδητοποιημένοι, ακόμη και μετά από χρόνια εμπειρίας.

Ο σεβασμός στον δρόμο είναι εκείνος που γλυτώνει το αίμα απ’ την άσφαλτο και κάνει τα χαμόγελα να μην κόβονται πρόωρα. Δεν είναι μόνο το αίσθημα ότι νίκησες το σύστημα βγαίνοντας καθαρός σε ένα τεστ που θέλει να σου υπενθυμίσει πόσο σημαντικό είναι να μην πίνεις όταν οδηγείς, αλλά περισσότερο είναι όλες εκείνες οι στιγμές που μπορεί να χαθούν πριν καν τις ζήσεις ή ακόμη χειρότερα που μπορείς με μια απροσεξία σου να τις κλέψεις από κάποιον άλλο.

Το αλκοτέστ είναι μια εμπειρία που έχει πλάκα να τη ζήσεις, όταν φυσικά τελειώνει ανώδυνα. Ανώδυνα όμως όχι αποκλειστικά για την τσέπη και τους πόντους του διπλώματός σου αλλά για την επόμενη ημέρα, ακόμη και το επόμενο λεπτό. Το κακό μερικές φορές είναι πως ο άνθρωπος νιώθει παντοδύναμος και πιστεύει πως μπορεί να ελέγξει τα πάντα σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται, κι αυτό είναι το πιο τραγικό λάθος. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει να λέει κάποιος πως έχει πιει λίγο, αλλά, οκ,  το ’χει να οδηγήσει και μετά στην καλύτερη τον βλέπουμε με κανένα σπάσιμο ή δεν τον ξαναβλέπουμε, γιατί προφανώς και δεν το ‘χε και το πλήρωσε -κι ίσως μαζί του να πλήρωσαν την ανευθυνότητά του κι άλλοι που πουθενά δεν έφταιγαν.

Πέρα, λοιπόν, απ’ τον χαβαλέ του αλκοτέστ που φυσικά θες να το ζήσεις για να δείξεις με χαμόγελο πόσο σωστός είσαι, μεγαλύτερα χαμόγελα θα προκαλέσει η συνειδητοποίηση κι η υπευθυνότητά σου όταν πιεις και πεις στην παρέα σου να πάρετε ταξί! Κι αυτή η λύση, πέρα από ασφάλεια, προσφέρει πλάκα και λίγη περιπέτεια, όταν την άλλη μέρα θα ‘χεις να βρεις το πώς και πότε θα πας να πάρεις το αυτοκίνητό σου από το σημείο που το έχεις αφήσει.

Είναι πολύ σημαντικό να αναγνωρίζεις τα όριά σου, να μην τα ξεπερνάς και να παραδέχεσαι ότι δεν είσαι παντοδύναμος, προσέχοντας τον εαυτό σου και τους άλλους. Μαγκιά, λοιπόν, είναι να αποδεικνύεις σε ένα τεστ ότι είσαι τυπικός αλλά ακόμη μεγαλύτερη μαγκιά είναι να επιλέγεις το σωστό και να δίνεις τα κλειδιά σου στον νηφάλιο της παρέας όταν δεν είσαι και τόσο τυπικός.

Την επόμενη φορά που δε θα ‘σαι σίγουρος αν θα περνούσες το τεστ αν σε σταματούσαν, μην το ρισκάρεις, πάρε ταξί, πήγαινε με τα πόδια, αγγάρεψε ένα φιλαράκι να σε γυρίσει. Κάπως έτσι κερδίζεις ακόμη μια μέρα για να ζήσεις αυτά που ονειρεύεσαι!

 

Συντάκτης: Μαρία Αθανασοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη