Το άλλο σου εγώ, η κολλητή σου

Οι φίλοι είναι αναμφίβολα απ’ τα σημαντικότερα κομμάτια της ζωής μας. Δεν έχουν χαρακτηριστεί τυχαία αδέρφια μας. Είναι οι άνθρωποι που θέλουμε να έχουμε κοντά μας σε χαρές και λύπες και γι’ αυτό συνήθως επιλέγουμε εκείνους που ταιριάζουν στις συνήθειες και τον τρόπο σκέψης μας, ώστε να μπορούμε μαζί τους να επικοινωνούμε, να ανταλλάσσουμε απόψεις και να μοιραζόμαστε εμπειρίες. Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι φίλοι που θα λέγαμε ότι δεν είναι και τόσο ταιριαστοί. Εκείνοι, οι κάπως αντίθετοι από μας, είναι στην πραγματικότητα οι πιο δικοί μας άνθρωποι.

Για την ακρίβεια, αν έχεις μια φίλη που πραγματικά απορείς πώς μπορείτε να είστε κολλητές, εκεί κρύβεται όλη η μαγεία! Φυσικά, η μία κοιτάζει το βορά κι η άλλη το νότο. Η μία θέλει βουνό κι η άλλη θάλασσα. Η μία επιλέγει άσπρο κι η άλλη αγαπά το μαύρο, στο τέλος όμως πόσο υπέροχο είναι αυτό το γκρι που δημιουργείται!

Αυτή η φίλη, η παιδική, η μία και μοναδική, είναι η πλευρά που σου λείπει, είναι το άλλο μισό του μυαλού σου. Εσύ είσαι η φωνή της λογικής, όταν απεγνωσμένα αναζητά να βουτήξει σε μια νέα τρέλα κι εκείνη είναι η φωνή του αυθορμητισμού και της ανεμελιάς. Όταν εσύ φτιάχνεις τα κουτάκια σου, εκείνη έρχεται και στα χαλάει με τέτοιο τρόπο που ανακαλύπτεις νέες βάσεις κι έτσι η ζωή σου γίνεται πιο απλή κι όμορφη. Τα κουτάκια δε χωρούν στην ανεξαρτησία και την ελευθερία της, αλλά φυσικά η ελευθερία της δεν μπορεί να αντέξει χωρίς τη δική σου ασφάλεια και σιγουριά. Δύο παρουσίες εκ διαμέτρου αντίθετες και φαινομενικά αντιφατικές.

Αυτό, όμως, που ενώνει τους ανθρώπους, ακόμη και στη φιλία, είναι η ανάγκη να γνωρίσουν το διαφορετικό, εκείνο που λείπει απ’ τον εαυτό τους. Το κομμάτι του παζλ που θα έρθει και θα συμπληρώσει αρμονικά την εικόνα. Έχουμε ακούσει σε πολλές περιπτώσεις να λένε «δύο μυαλά είναι καλύτερα από ένα» κι αυτό είναι πραγματικά μια καθαρή αλήθεια, αρκεί τα μυαλά να μην είναι ίδια! Η μία σκέψη έρχεται να συναντήσει την άλλη, ώστε να δημιουργήσουν μαζί εκείνη την τρίτη που θα πέσει διάνα ως λύση σε κάθε πρόβλημα.

Συνεπώς, η κολλητή σου είναι εκείνος ο άνθρωπος που τυχαίνει στη ζωή σου σαν δώρο κι απ’ τη στιγμή που το ανοίγεις και το δέχεσαι είναι εκεί. Πανταχού παρούσα ακόμα και στην απουσία της. Δεν έχει σημασία αν μιλάτε κάθε μέρα, γιατί ακόμα κι όταν έχετε μέρες να μιλήσετε είναι σαν να μιλήσατε πριν πέντε λεπτά. Σε αυτό ακριβώς το σημείο, η τρέλα συναντά τη λογική, το «πρέπει» της μίας γίνεται «θέλω» της άλλης και κάπως έτσι συνεχίζουν να περνούν οι μέρες με καμία απ’ τις δύο να μην αλλάζει, αλλά και με καμία να μη θέλει να αλλάξει.

Η δύναμη, λοιπόν, σε μια τέτοια φιλία κρύβεται στην αμοιβαία αγάπη, το θαυμασμό και στο πάντρεμα των συναισθημάτων! Ό,τι σου λείπει το έχει εκείνη κι ό,τι σου περισσεύει το χαρίζεις απλόχερα. Αυτή είναι κι η ουσία της φιλίας. Δεν ψάχνουμε αντίγραφα του εαυτού μας, αναζητούμε νέες κόπιες που θα δώσουν άλλη αισθητική κι ύφος στην ταινία της ζωής μας. Ένα συμπρωταγωνιστή στις γκάφες και τα δράματά μας. Αυτή τη φίλη αν την βρεις κράτησέ τη!