Το ταίρι που επέλεξε το κολλητάρι γίνεται φίλος μας και με το νόμο

Οι φίλοι μας είναι η οικογένεια που επιλέγουμε και ίσως αυτή η φράση να είναι το πιο σωστό και αληθινό κλισέ στην ιστορία των κλισέ. Πλημμυριζόμαστε από ένα σωρό ανθρώπους που γεμίζουν την καθημερινότητά μας σε όλα τα επίπεδα, αλλά οι αληθινοί φίλοι είναι αυτοί που όταν κλείνει η πόρτα του σπιτιού μας μένουν εντός του.

Με κάποιους από τους κολλητούς είμαστε μαζί από το σχολείο, έχουμε περάσει όλες τις φάσεις της ζωής μας μαζί και δεν ξέρουμε πώς να ζούμε χωρίς αυτούς. Είναι οικογένεια στην κυριολεξία αφού οι γονείς τους είναι σαν δικοί μας και οι δικοί μας αντίστοιχα γι’ αυτούς. Μια μεγάλη οικογένεια με πολλά σπίτια γεμάτα αγάπη και θαλπωρή. Με άλλους φίλους δεθήκαμε αργότερα, στην ενήλικη ζωή, αλλά επιλέξαμε να τους βαφτίσουμε δικούς μας και να γίνουν κι αυτοί μέλη του family group. Και κάπως έτσι πορευόμαστε μαζί σε λύπες και χαρές.

Πόσο όμως μπορεί να μεγαλώσει αυτή η οικογένεια και πόσους να χωρέσει; Σίγουρα χωράει τους συντρόφους των φίλων μας, τους ανθρώπους που επέλεξαν να είναι στήριγμα και συνοδοιπόροι τους. Εάν αγαπάς τον φίλο σου, αγαπάς και τον σύντροφο του, στηρίζεις την επιλογή του και χαίρεσαι με τη χαρά του. Βλέπεις στα μάτια του τη σπίθα και καίγεσαι κι εσύ μαζί του σαν συγκοινωνούντα δοχεία που είστε. Ανοίγεις την αγκαλιά σου και το σπίτι σου. Ή τουλάχιστον αυτό θα ευχόσουν. Ελπίζεις σε μια καλή επιλογή από μέρους του και βάζεις όποια θετικότητα διαθέτεις για να στηρίξεις κι εσύ μαζί το ρίσκο που παίρνει η καρδιά του.

Τα ταίρια των φίλων μας έγιναν οικογένειά μας! Είναι κάτι σαν τις νύφες ή τους γαμπρούς μας που τους εμπιστευόμαστε τ’ αδέρφια μας και θέλουμε λίγο να μας εμπιστεύονται και λίγο να μας φοβούνται αν τύχει και πειράξουν το φιλαράκι μας. Είναι σαν το κομμάτι που ήρθε να συμπληρώσει την παρέα και να δώσει τη δική του νότα, τη δική του πινελιά στον καμβά μας. Βρίσκει οπωσδήποτε τον χώρο του και γίνεται ένα με μας. Δε σκεφτόμαστε πώς θα μιλήσουμε, δε φιλτράρουμε τις απόψεις μας, νιώθουμε άνετοι και χαλαροί.

Όταν όμως δεν κολλάει με το παρεάκι τα πράγματα δυσκολεύουν. Το χιούμορ, τα ενδιαφέροντα κι απόψεις αποκλίνουν κι έτσι δεν είναι εύκολο να μπορέσεις να συνυπάρξεις. Είσαι λίγο πιο μαζεμένος, πιο προσεκτικός και προσπαθείς να μην κάνεις ή πεις κάτι που θα μπορούσε να παρεξηγηθεί. Όμως και σε ποια οικογένεια ταιριάζουν όλοι με όλους; Πάντα υπάρχουν οι διαφορές που γεφυρώνονται με την καλή διάθεση κι αφού είναι επιλογή που έκανε το κολλητάρι σου είσαι εκεί να τη στηρίξεις. Όχι ίσως με τη θέρμη που θα το έκανες σε άλλη περίπτωση, αλλά το κάνεις με την αγάπη που έχεις για το φιλαράκι.

Καταλήγουμε λοιπόν στο ότι εκείνο το άτομο που δίνει χαρά στον δικό μας άνθρωπο είναι σίγουρα χρήσιμο να υπάρχει στη ζωή μας, ακόμα κι αν δεν είναι η καλύτερη επιλογή, ακόμα κι αν είναι λάθος. Το φιλαράκι διαλέγει κι εμείς στηρίζουμε, άλλωστε, η σχέση του έχει το καλύτερο δυνατό γούστο εφόσον διάλεξε εκείνον για ταίρι του, ποιοι είμαστε εμείς για να λείπουμε από τη χαρά τους;