Πόσες φορές έχεις πει «θέλω να πάρω το αεροπλάνο και να φύγω» και μόλις έφτασε η ώρα, έπιασες τον εαυτό σου να ιδρώνει, να σφίγγεται και να σκέφτεται: «Κι αν…;» Ναι, αυτό λέγεται travel anxiety. Δεν είναι η κλασική ανησυχία τύπου «μην ξεχάσω το διαβατήριο». Είναι η γροθιά στο στομάχι, ο κόμπος στον λαιμό, τα σενάρια καταστροφής που παίζουν σαν Netflix series στο κεφάλι σου. Και όλα αυτά σε κάνουν να νιώθεις τρελός. Μα δεν είσαι. Είσαι άνθρωπος.
Η συγκεκριμένη φοβία δεν έχει να κάνει πάντα με τον φόβο του αεροπλάνου. Είναι το άγνωστο. Το ότι χάνεις τον έλεγχο. Το ότι φεύγεις απ’ τη ρουτίνα σου και πας σε κάτι που δεν μπορείς να κοντρολάρεις. Μπορεί να είσαι υπέρ του ταξιδιού, αλλά το σώμα σου, το νευρικό σου σύστημα, να μη συμφωνούν με αυτό. Και δε φταις εσύ. Το τελευταίο διάστημα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι μιλούν ανοιχτά για το άγχος των ταξιδιών και όχι άδικα. Ειδήσεις για ατυχήματα, απρόβλεπτα συμβάντα, και ένας κόσμος που θυμίζει περισσότερο simulation παρά πραγματικότητα. Και έτσι η ιδέα του να ανέβεις σε ένα αεροπλάνο ή να φύγεις από το safe zone σου μοιάζει πιο δύσκολη από ποτέ.
Αλλά υπάρχει τρόπος να το φροντίσεις. Πρώτο βήμα· μην το απορρίπτεις. Το άγχος αυτό είναι υπαρκτό. Δεν είσαι ούτε υπερβολικός ούτε drama queen. Το σώμα σου προσπαθεί να σε προστατεύσει και απλώς ίσως το κάνει λίγο άκομψα.
Τι μπορείς να κάνεις;
Καταρχάς, σκέψου με δεδομένα· στατιστικά που θα σου αποσπάσουν την προσοχή απ’ τα σενάρια καταστροφής.
Μην αφήνεις το μυαλό σου να φτιάχνει ιστορίες. Η πιθανότητα να πέσεις με αεροπλάνο είναι απειροελάχιστη. Οι περισσότερες πτήσεις γίνονται χωρίς κανένα πρόβλημα και με πλήρη ασφάλεια.
Έπειτα, προετοιμάσου ψυχολογικά. Βρες τι θα σε κρατήσει απασχολημένο στη διάρκεια της πτήσης. Podcast, βιβλίο, ταινία, ακόμα και ένα τετράδιο για να γράφεις όλα όσα νιώθεις. Όχι για να τα αποφύγεις αλλά για να τα εκτονώσεις.
Ακόμη, χαλάρωσε το σώμα σου. Τεχνικές αναπνοής. Progressive muscle relaxation. Δε χρειάζεται να γίνεις γιόγκι, αρκεί να κάτσεις, να πάρεις μια βαθιά ανάσα και να δώσεις στον εαυτό σου την άδεια να χαλαρώσει.
Παράλληλα, θυμήσου το παρελθόν. Πόσες φορές ταξίδεψες και όλα πήγαν καλά; Εκείνες οι φορές είναι αποδείξεις ότι το «όλα θα πάνε λάθος και κάτι θα γίνει» είναι ένα ακόμα παιχνίδι του φόβου σου.
Επιπλέον, αποδέξου το ρίσκο. Όχι με μοιρολατρία αλλά με επίγνωση. Όλα έχουν ρίσκο. Το να οδηγήσεις. Το να ερωτευτείς. Το να κάνεις παιδιά. Το να ζεις. Δεν είναι ανάγκη να μη φοβάσαι· είναι εντάξει να φοβάσαι και να προχωράς παρά τον φόβο.
Εξίσου σημαντικό είναι να μην το περάσεις μόνος σου. Μίλα. Στον σύντροφό σου, σε φίλους, σε έναν επαγγελματία. Το να πεις «νιώθω τρόμο όταν σκέφτομαι να φύγω» δεν είναι αδυναμία. Είναι δύναμη. Και μπορεί να είναι η αρχή για να το διαχειριστείς.
Και τέλος, δημιούργησε ρουτίνα μέσα στο άγνωστο. Πάρε μαζί σου κάτι οικείο. Ένα φουλάρι, ένα αγαπημένο σνακ, μια playlist. Κάτι δικό σου, κάτι που να σε γειώνει. Κάτι που να σου θυμίζει ότι πας κάπου, αλλά δε χάνεις τον εαυτό σου.
Κι αν δεν είναι μόνο το ταξίδι; Μερικές φορές, το ταξίδι είναι απλώς η αφορμή. Το πρόβλημα είναι αλλού. Σε μια ζωή που δε νιώθεις ότι έχεις επιλέξει. Σε ένα σώμα που δεν εμπιστεύεσαι. Σε σχέσεις που σε πιέζουν. Σε δουλειές που σε στραγγίζουν. Και το ταξίδι, αυτό το «φεύγω απ’ όλα», γίνεται υπενθύμιση ότι δεν αντέχεις ούτε να μείνεις ούτε να φύγεις. Εκεί χρειάζεσαι φροντίδα. Υποστήριξη. Δεν είναι ντροπή. Είναι ανακούφιση.
Travel anxiety δε σημαίνει ότι δε σου αρέσει να ταξιδεύεις. Σημαίνει ότι χρειάζεσαι φροντίδα πριν πας να γεμίσεις εικόνες. Θέλεις να ζήσεις τον κόσμο. Και το αξίζεις. Αλλά πρώτα, πρέπει να σταματήσεις να πολεμάς με τον εαυτό σου. Όχι να γίνεις fearless, αλλά να μάθεις να είσαι brave. Και brave δεν είναι αυτός που δε φοβάται. Είναι αυτός που φοβάται, αλλά ανεβαίνει στο αεροπλάνο. Που φοβάται, αλλά ανοίγει την πόρτα. Που φοβάται, αλλά δε σταματάει. Η ζωή δεν περιμένει πότε θα είσαι έτοιμος.
Αν αυτό το άρθρο δεν ήταν αρκετό, θυμήσου ότι δεν είσαι μόνος. Υπάρχουν άλλοι σαν εσένα, που τρέμουν πριν φύγουν αλλά φεύγουν. Που έχουν ακυρώσει εισιτήρια. Που έκλαψαν στο αεροδρόμιο. Που ένιωσαν την καρδιά τους, πριν την πτήση, να χτυπάει σαν σφυρί στο στήθος. Δεν είσαι περίεργος. Είσαι ζωντανός. Και στην τελική, Αν το άγχος είναι το τίμημα του να προσπαθείς να ζήσεις κάτι έξω από τη ζώνη άνεσής σου, τότε ίσως είσαι πολύ πιο γενναίος απ’ όσο νομίζεις. Έλα. Η βαλίτσα σε περιμένει. Κι ίσως, στο τέλος αυτής της διαδρομής να μη βρεις μόνο καινούργιες πόλεις. Αλλά κι ένα κομμάτι του εαυτού σου που είχες ξεχάσει.
Συντάκτης: Ροδάνθη Πατρώνα
