Οι αισθήσεις μας αποτελούν την πηγή γνώσης που συνδέεται με κάθε εξωτερική πραγματικότητα. Κάπως έτσι γνωρίζουμε τους ανθρώπους, παρακολουθώντας τους με τα μάτια, νιώθοντας τους με την αφή κι ακούγοντας λόγια που μένουν χαραγμένα στο νου μας για χρόνο απροσδιόριστο.
Πρώτα τα μάτια προσέχεις, αναμφίβολα. Είναι αυτά που θα κοιτάξεις για να ιδωθούν τα βλέμματα. Είτε είναι γαλάζια που μοιάζουν να βυθίζουν μέσα τους όλο το μπλε του ουρανού είτε είναι κάστανα, γλύκα και μελαγχολικά. Αυτά κοιτάς, επιζητώντας ένα βλέμμα ανταπόκρισης. Σίγουρα πιστεύεις πως είναι τα πιο όμορφα μάτια στον κόσμο και για εσένα είναι.
Δεν υπάρχει απάντηση στο γιατί εμείς οι άνθρωποι πρώτα θα κοιτάξουμε στα μάτια για να πούμε πως ερωτευτήκαμε. Ίσως τελικά να ισχύει αυτό που λένε ότι τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής μας. Με αυτόν τον τρόπο συνίσταται η πρώτη γνωριμία. Κι ας μη σημαίνει τίποτα τελικά.
Έπειτα κατεβαίνεις παρακάτω. Ίσως να φτάνεις στα χείλη. Λεπτοκαμωμένα ή σαρκώδη, έντονη γραμμή προς τα κάτω σαν να τα σχεδίασε καλλιτέχνης. Κι εκεί κοιτάς μία τα μάτια και μία τα χείλη, δεν ξέρεις ποιο είναι πιο όμορφο, απλά τα κοιτάς επιθυμώντας να τα φιλάς για όσο μπορείς.
Η ομιλία του θα παίξει σημαντικό ρόλο στο αν θα τον συμπαθήσεις. Ίσως να σε εξιτάρει να μασάει τα λόγια του κοιτώντας σε. Από την άλλη, μπορεί να σου μιλάει ευθέως αδιαφορώντας αν θα παρεξηγηθείς.
Μέτα, θα προσέξεις το πώς κουνάει τα χέρια του, στις μικρές κινήσεις που είναι αναγκασμένος να κάνει. Στο πώς πιάνει το ποτήρι με το νερό, πώς τυλίγει τα δάχτυλα του γύρω από τα δικά σου, πώς πιάνει το στιλό να γράψει τη λίστα με τα πράγματα που οφείλει να κάνει.
Μα δε θα ερωτευτείς μόνο με τα μάτια σου -κι ας είναι αυτά που πρώτα θα ενεργοποιήσουν το πεδίο του εγκεφάλου σου. Η αίσθηση της αφής αγγίζοντας τη σάρκα του με όραση περιορισμένη προσπαθώντας να αποτυπώσεις κάθε λεπτομέρεια μπλεγμένη με τη μυρωδιά που βγάζει το κορμί του.
Φτάνεις λοιπόν στη μυρωδιά. Αυτό σίγουρα δεν είναι από τα πρώτα που θα ερωτευτείς, μα μπορεί να σου μείνει αξέχαστο για πάντα. Ο καθένας μας έχει μια συγκεκριμένη μυρωδιά την οποία το ρινικό σου σύστημα συνηθίζει έπειτα από καιρό. Κάτι μη επιστημονικά αποδεδειγμένο μα οικείο σε όλους. Συνδέουμε τους ανθρώπους με μυρωδιές και αλλεπάλληλες εικόνες καταφτάνουν στο μυαλό μας.
Η γλώσσα του σώματος και τα μικρά πράγματα είναι αυτά που σε κάνουν να ερωτευτείς. Αλληλεπιδρούμε με το περιβάλλον του άλλου αβίαστα και ασυναίσθητα.
Η ζεστασιά του κορμιού του το βράδυ, Φεβρουάριο μήνα. Δεν έχει εξάλλου σημασία που δεν υπάρχουν χρήματα για πετρέλαιο, βρίσκεσαι πιο κοντά του. Το απλανές του βλέμμα όταν σε κοιτάει ή όταν εσύ τον κοιτάς κι ερωτεύεσαι ξανά και ξανά κάθε μικρή του συνήθεια που τον κάνει να είναι αυτός.
Οι κινήσεις του όταν κάνει να σε πιάσει που τραβιέσαι μακριά του. Το γέλιο του όταν σε κοροϊδεύει και εσύ γκρινιάζεις. Αν πράγματι το μυαλό του ανθρώπου δεν είναι προγραμματισμένο να τα ξεχάσει αυτά, οφείλουμε να νιώθουμε τυχεροί. Δύο άνθρωποι σαν ένα, ενώνουν τα σώματα τους κι έπειτα την ψυχή τους. Το πρόσωπο σου φωτίζει σαν μικρού παιδιού όταν τον φέρνεις στο νου σου.
Κι αυτές οι πέντε αισθήσεις που χρησιμοποιούμε κάθε μέρα είναι πιο όμορφες, πιο ενδιαφέρουσες όταν τις συνδέεις με κάποιο άλλο πρόσωπο, πολύ δικό σου συνήθως. Πόση αξία μπορείς να δώσεις στα χείλη που φιλάς, στο κορμί που αγκαλιάζεις, στα μάτια που κοιτάς. Στο τέλος μπορείς να ξεχάσεις τα πάντα μα όχι αυτά, αυτά παραμένουν χαραγμένα στο μυαλό σου. Οι αισθητήρες μας κι η μνήμη μας λειτουργούν σαν ένα για να μένουν αυτά διηνεκή κι αμόλυντα απ’ όλα τα άσχημα.
Οι μικρές κι οι όμορφες λεπτομέρειες. Αυτές αξίζουν περισσότερο από κάθε δείπνο σε ακριβό εστιατόρια, κάθε τσακωμό που σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί είσαι μαζί του εν τέλει. Γιατί αν δε σκέφτεσαι αυτές και χαίρεσαι ή δεν τις αναπολείς, τότε δεν αξίζει.
Συντάκτης: Χριστίνα Κουλιάτσα
