Πέρασες μα δεν άγγιξες. Τόσο κοντά και ταυτόχρονα τόσο μακριά. Είμαστε ο ορισμός του bad timing. Με διεκδικείς μα ποτέ όσο είναι απαραίτητο για να μείνω. Φεύγεις , χάνεσαι μα βρισκόμαστε και δεν χαθήκαμε πότε ουσιαστικά. Όλα μένουν ίδια και απαράλλαχτα.
Έχεις την σχέση σου, βολεμένος και μακριά από τον φόβο της απόρριψης και της μοναξιάς. Είσαι καλός και πιστός, μένεις σε ορισμένη απόσταση, δε δίνεις δικαιώματα ή έτσι αφήνεις τους άλλους να θεωρούν. Μα με διεκδικείς συστηματικά και διακριτικά, χωρίς να αφήνεις περιθώρια να με διεκδικήσει κάποιος άλλος.
Παρακολουθώ ακριβώς πώς το κάνεις. Ξέρεις τι θα πεις, πού θα το πεις για να μη γίνει ο φόβος σου πραγματικότητα. Μη βρεθώ εγώ βολεμένη. Δε γίνεται να είμαι δικιά σου μα ταυτόχρονα να μην είμαι και κανενός άλλου. Εγωιστικό και κτητικό εκ μέρους σου.
Με μένα δεν πρόκειται να μείνεις στάσιμος, θα σε βρίζω όταν πρέπει και θα σου θυμώνω. Αν δε μου αρέσει κάτι να ξέρεις πως θα στο πω. Αν θέλω να κάτσω με τους φίλους σου, θα το κάνω από επιλογή μου. Χωρίς να πιεστώ ούτε λίγο. Δε θα υπάρξει τάξη στην αναρχία μου.
Κάνεις δεν καταλαβαίνει την ίντριγκα ανάμεσά μας, οι μόνοι που τη γνωρίζουμε είμαστε εμείς και το εκμεταλλεύεσαι εσκεμμένα. Δε με αφήνεις να σε ξεχάσω, επιβάλλεις και επιβάλλεσαι και εγώ, αδαής της επίδρασής σου πάνω μου, μένω προσκολλημένη εκεί, χωρίς να ψάχνω κάτι άλλο πέρα από εσένα.
Σε βλέπω με την κοπέλα σου, κοιτάς προς το μέρος μου να βεβαιωθείς πως μετανιώνω που δε σε διαλέγω, θέλεις να ζηλέψω που εμείς οι δύο πότε δεν τα καταφέραμε.
Φροντίζεις να μάθω πότε τσακώνεστε, παίρνεις τηλέφωνο και τρελαίνεσαι που εγώ απορρίπτω την κλήση σου. Δεν το καταλαβαίνεις πως δεν το θέλω αυτό. Νευριάζεις μαζί μου που για άλλη μια φόρα δε σε αφήνω να με πλησιάσεις.
Δεν είμαι έτσι εγώ, δε θα σε κυνηγήσω πότε. Μα ούτε κι εσύ είσαι έτσι. Κάνεις σχέσεις, χωρίζεις και συνεχίζει αυτός ο φαύλος κύκλος που δε λέμε να τον σπάσουμε. Θέλεις να σε κυνηγήσω και ταυτόχρονα να σου αφήνω περιθώριο ανάσας. Μόνο που εγώ δεν κάνω τίποτα από αυτά. Ποτέ δεν ξέρεις αν πραγματικά σε σκέφτομαι ή απλά παίζω μαζί σου.
Φτάνει κάποια στιγμή που ελεύθερος επιτέλους, κουρασμένος από τα μέτρια συναισθήματα και τις ψεύτικες αγάπες, με ψάχνεις. Τότε με βρίσκεις. Μα δυο άνθρωποι τόσο διαφορετικοί και τόσο ίδιοι αδυνατούμε να συνυπάρξουμε. Πώς να συμβιβαστώ εγώ με κάποιον που θέτει τους στόχους του πάνω από μένα; Και εσύ πώς να συμβιβαστείς με μένα που κάνω το ίδιο;
Δεν μπορώ να σου πω πως σε θέλω, δεν μπορώ να κάνω αυτήν την υπέρβαση. Εγώ είμαι η εγωίστρια.
Σε θέλω όμως και αν αδυνατώ να στο πω, προτιμώ να στο γράψω. Εύχομαι αλήθεια να μην το δεις. Μα ξέρω πως οπού πάω με ψάχνεις και διεκδικείς τη λεία σου θέλοντας να γίνεις ο κυρίαρχος του παιχνιδιού μας.
Να με διεκδικήσεις ολοκληρωτικά αυτή τη φόρα. Μα κάν’ το μια φορά σωστά! Κάν’ το να χωρά μόνο δύο. Εσένα κι εμένα. Άντε ν’ αφήσουμε και λίγο χώρο για τις παραξενιές μας.
Επιμέλεια Κειμένου: Κατερίνα Κεχαγιά
Συντάκτης: Χριστίνα Κουλιάτσα
