Σε ένα μπαράκι με ελάχιστο κόσμο διακρίνεις ένα ετερόφυλο ζευγάρι. Οι δυο τους έχουν ξεφύγει με τα φιλιά και τα πασπατέματα. Το θεωρείς αντιαισθητικό, δεδομένου ότι είσαι σε ένα δημόσιο χώρο. Ωστόσο, δεν το σχολιάζεις παραπάνω απ’ το δέον. Λίγα γέλια με τους φίλους αλλά το θέμα δεν προχωράει παραπάνω. Γιατί άλλωστε, είναι ένα ετερόφυλο ζευγάρι. Κι εκτός αυτού, ο έρωτας δεν κρύβεται.
Στην πλατεία όμως το ομοφυλόφιλο ζευγάρι γίνεται αίτια σχολιασμού και μομφής. Δύο γυναίκες ανταλλάσουν ένα πεταχτό. Δύο άντρες κρατιούνται χέρι-χέρι. Αμέσως τα μάτια πέφτουν πάνω σε αυτά τα ζευγάρια. Το «γιατί» βρίσκεται στην κοινωνία μας, που μας έμαθε με τα χρόνια να απορρίπτουμε το διαφορετικό.
Γιατί να μην μπορεί μια κοπέλα να χαρεί τον έρωτά της, ακόμα κι εάν αυτός είναι του ίδιου φύλου; Κι αντίστοιχα, γιατί δύο αγόρια να φοβούνται τι θα ακολουθήσει αν εμφανιστούν μαζί ως ζευγάρι. Ένα τέτοιο φιλί θα γίνει αμέσως ο πυρήνας της συζήτησης σε πολλές παρέες. Ανεξάρτητα από αυτές που θα το επιδοκιμάσουν, επιζητώντας την πολυπόθητη ισότητα που αναφέρεται στα χαρτιά μα εκλείπει στην πραγματική ζωή, υπάρχει και μία μεγάλη μερίδα του πληθυσμού που θα προβεί σε αρνητικά σχόλια.
Θα πουν ότι προκαλούν με τη διαχυτικότητά τους, ακόμη κι αν το ετερόφυλο ζευγάρι που χαμουρεύεται προβαίνει σε πιο ακραίες κινήσεις από δαύτους. Την ετεροφυλία μπορείς κάλλιστα να τη διατυμπανίσεις και να τη βγάλεις προς τα έξω, αλλά όσον αφορά την ομοφυλοφιλία είναι ανεπίτρεπτο για κάποιους. Κανείς δεν ενδιαφέρεται τι κάνουν στα κρεβάτια τους οι ομοφυλόφιλοι αρκεί πάντα να μην το εξωτερικεύουν. Ιδού κι η προαναφερόμενη ισότητα που βρίσκεται μονάχα στα χαρτιά.
Κι εδώ κραυγάζει ένα φευγαλέο «γιατί». Γιατί δύο άνθρωποι, που έτυχε να έχουν διαφορετική σεξουαλικότητα να μην μπορούν να εκδηλώσουν τα συναισθήματά τους; Και μάλιστα, τον έρωτα. Δεν υπάρχει τίποτα το κακό και το εσφαλμένο στον έρωτα, είναι πάντοτε αγνός. Ούτε έκφυλος, ούτε διεστραμμένος. Μονάχα χαρά σπέρνει στο πέρασμά του κι ανιδιοτέλεια για το άτομο αυτό. Γιατί αυτός που γεννήθηκε διαφορετικός να περιθωριοποιείται, επειδή και μόνο μια κοινωνία δεν είναι έτοιμη να δεχτεί τη διαφορετικότητα;
Από όλα τα είδη των ζώων, που επίσης έχουν ομοφυλοφιλικές τάσεις, μονάχα ο άνθρωπος γίνεται ομοφοβικός, τα δελφίνια, οι πίθηκοι, οι πιγκουίνοι ζουν ελεύθερα. Ο άνθρωπος, που διαχωρίστηκε απ’ τα άλλα είδη επειδή ήταν σε θέση να σκεφτεί κάτι παραπάνω απ’ την επιβίωσή του, κατάφερε να δημιουργήσει έναν πολιτισμό, να πάει στο διάστημα, να μελετήσει πολλές μορφές ζωής κι ακόμη δεν κατάφερε να συνυπάρξει με το ανόμοιο από αυτόν; Δεν είναι παρά φύσιν να είσαι ομοφυλόφιλος, διαφορετικά δε θα υπήρχε και στα υπόλοιπα είδη. Ούτε στις ακρίδες, ούτε στα ερπετά, ούτε και στα πτηνά.
Διόλου προκλητικό δεν είναι ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι να εκδηλώνει τον έρωτά του. Δε θα έπρεπε τουλάχιστον να θεωρείται πλέον, εν έτει 2016. Είτε ομοφυλόφιλος είτε ετερόφυλος, όταν βρίσκεσαι σε έναν εξωτερικό χώρο, δε χρειάζεται να γίνεσαι υπερβολικός. Χωρίς να έχει σημασία τι θα πει ο κόσμος, καθώς δε θα έπρεπε να μας νοιάζει τι θα πει πια αυτός ο κόσμος.
Όλοι ερωτευτήκαμε, όλοι αισθανθήκαμε αυτό το πάθος, την ερωτική έξαψη που δεν κρύβεται, όσο κι αν θες να την κρύψεις. Δε χρειάζεται να γίνεις προκλητικός, διότι ο έρωτας είναι για δύο άτομα και μόνο. Στα φιλιά, στις αγκαλιές και σε όλα τα υπόλοιπα δε χωρεί κανείς άλλος. Μα όποια μορφή κι αν λαμβάνει ο έρωτας, ουδείς λόγος να κατακρίνεται.
Όλα τα κατάφερε ο άνθρωπος, αλλά το μυαλό του ερωτευμένου αδυνατεί να το κατανοήσει κι ο πιο λαμπρός επιστήμονας. Δε χρειάζεται να κρίνεις μία διαφορετική ερωτική έλξη διότι κανείς μας και ποτέ δεν μπόρεσε να διαφύγει από αυτήν. Τι κι αν είναι διαφορετικής μορφής, παραμένει έρωτας.
Επιμέλεια Κειμένου Χριστίνας Χατζηθεοδώρου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Χριστίνα Κουλιάτσα
