Ενίοτε λίγο καταθλιπτικοί, υπεραναλυτικοί κι ανίκανοι να βρουν κάτι που τους εξιτάρει. Απ’ την παιδική τους κιόλας ηλικία γράφουν σε ημερολόγια, χαρτιά, μέχρι και χαρτοπετσέτες έτυχε να χρησιμοποιήσουν. Ακόμη κι οι εκθέσεις τους στο σχολείο πολλές φορές ξεπέρασαν το όριο των λέξεων. Και βρίσκονταν ακόμα στο δημοτικό. Κάπως έτσι μοιάζουν οι άνθρωποι που ερωτεύονται τις λέξεις και την ηρεμία που τους προσφέρει. Εισέρχονται στον κόσμο αυτό από νωρίς και κινητήριά τους δύναμη είναι η ανάγκη τους για έκφραση. Με τη βοήθεια ενός χαρτιού.

Από παιδιά γίνονται συνοδοιπόροι στον κόσμο των λέξεων κι αρχίζουν να τις αναζητούν παντού. Κλείνονται σε βιβλιοπωλεία, επιζητώντας λίγη ακόμη επαφή με αυτές. Σε βιβλία που συνιστώνται για άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Σε αυτές εν μέρει βρίσκουν τον τρόπο φυγής τους απ’ την πραγματικότητα και παράλληλα κάτι το οποίο τους ψυχαγωγεί και τους εξιτάρει ταυτόχρονα. Έδωσαν στα συναισθήματα μορφή κι ας ήταν ακόμη πρώιμα και άγουρα.

Η συγγραφή πολλές φορές γίνεται ο μόνος τους φίλος. Η καθημερινή συντροφιά τους κι ο μοναδικός τρόπος να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Ίσως δεν μπορούν να μιλήσουν σε ένα τρίτο άτομο ή σε ένα φίλο, αλλά αργά ή γρήγορα θα καταφύγουν στο χαρτί. Σκέψεις, συναισθήματα κι απόψεις. Άλλες φορές περιπλέκονται μεταξύ τους κι άλλες τείνουν να εστιάζουν σε κάτι που θεωρείται αντικειμενικό. Μα ο καθένας με το γραπτό του επιθυμεί κάτι να πει. Στον εαυτό του, στον κοινωνικό του περίγυρο και στον κόσμο όλο.

Με την πάροδο του χρόνου θα διαβάσουν χιλιάδες φορές τις λέξεις που έγραψαν όταν ήταν νεότεροι. Θα γελάσουν με αυτές, θα τις χλευάσουν διότι διακρίνουν την αγνότητα της παιδικής ηλικίας και την υπερβολή της εφηβείας. Αλλά όσο οι λέξεις αλλάζουν μορφή, εκείνοι μένουν πιστοί σε αυτό που κάνουν. Δε γράφουν για κανέναν, αλλά για τους εαυτούς τους. Όπως αυτά που ειπώθηκαν εξαρχής και δε διαβάστηκαν πουθενά, έτσι και τώρα είναι περισσότερο έμφυτη ανάγκη παρά αφορμή για αναγνώριση.

Με τον καιρό γίνεται πάθος τους, στοιχείο του χαρακτήρα τους. Μπορεί να είναι αναγνωρίσιμο αλλά μπορεί παράλληλα και να κρύβεται, επιθυμώντας να μην εξωτερικευτεί. Σχολικοί διαγωνισμοί, αρθρογραφία, στίχοι και ποίηση. Οποιαδήποτε διαφυγή μοιάζει επαρκής αρκεί να περιλαμβάνει πένα και χαρτί. Δεν ξυπνάς  με την αιφνιδιαστική ανάγκη να γράψεις, αλλά αποτελεί κυρίως κάτι το εγγενές κι απροσδιόριστο που υφίσταται κάπου στο μέσα σου και περιμένει να εκφραστεί.

Γλωσσικά μεταλλεύματα, μεταφορές και μετωνυμίες. Κυριολεξίες που κρύβουν βαθύτερα νοήματα. Χιλιάδες οι τεχνικές, χιλιάδες κι όσα οφείλουν ειπωθούν. Το κάθε άτομο που αγάπησε τη γραφή, το έκανε κομμάτι του «είναι» του. Με τα χρόνια, όπως άλλαζε αυτός, διαγραφόταν κι η αλλαγή στη γραφή του. Λίγο πιο ώριμη, λίγο πιο καυστική. Έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίζεται από αυτό. Το ύφος του να είναι αναγνωρίσιμο σε εκείνον και σε άλλους. Δεν είναι αυτός που υπαινίσσεται δίχως ένα κομμάτι της δουλειάς του ώστε να το αποδεικνύει.

Όλοι αυτοί κατάφεραν να πουν, όσα η πλειοψηφία δεν μπόρεσε να μεταφέρει με τις λέξεις της. Στα λόγια τους έκαναν επίκληση πολλοί. Στα γραπτά τους κατέφυγαν ακόμα περισσότεροι και ταυτίστηκαν με καταστάσεις και συναισθήματα. Η ομορφιά των λέξεων βρίσκεται στο γεγονός ότι δε γνωρίζει σύνορα, φυλές, σεξουαλικό προσανατολισμό. Στα λόγια του Νερούδα θα καταφύγει και ο Έλληνας κι ο Κινέζος. Ο ομοφυλόφιλος κι ο ετερόφυλος. Τα λόγια τους αθάνατα κι η συμβολή τους ανεκτίμητη.

Μέσα στις λέξεις που ειπώθηκαν, κρύφτηκαν συναισθήματα, ανάγκες για αλλαγή κι επανάσταση, ορθές και μη απόψεις. Τίποτα από αυτούς τους ανθρώπους δεν κατάφερε να μείνει ανείπωτο. Όσο υφίσταται ο κόσμος, θα γράφονται λέξεις. Κι αυτοί που τους δίνουν ένα νοηματικό περιεχόμενο θα τις ερωτευτούν απ’ τις πρώτες τους επαφές μαζί τους.

Στα παιδικά τους βιβλία, στα σχολικά τους τετράδια και στα τραγούδια που προσπάθησαν από μικροί να αποσαφηνίσουν το νόημά τους. Εκεί βρίσκεται η αφορμή του ενδιαφέροντός τους που με τα χρόνια γίνεται εθισμός, έρωτας κι αγάπη. Εκεί θα συνεχίσει να βρίσκεται, όσα χρόνια και αν περάσουν.

 

Επιμέλεια Κειμένου Χριστίνας Χατζηθεοδώρου: Πωλίνα Πανέρη

 

Συντάκτης: Χριστίνα Κουλιάτσα