Τους φίλους και τους κολλητούς τους ξεχωρίζεις με μικρές διαφορές που αναπαριστώνται κυρίως στην απτή πραγματικότητα. Στις μικρές και καθημερινές στιγμές της ζωής που σπανίως δίνεις την απαραίτητη σημασία.
Το βασικότερο είναι το σπίτι του φίλου σου. Στο σπίτι του κολλητού σου έχεις μία άνεση λες και πρόκειται για δικό σου. Εν αντιθέσει, στο σπίτι του φίλου σου θα παραμείνεις ήσυχος κι ευγενικός, κάτι το οποίο δε σε χαρακτηρίζει πάντα.
Αν στο σπίτι έχει φαγητό δε θα διστάσεις να το φας όλο. Κι εάν ο κολλητός σου πει πως είναι το μόνο που έχει φάει αντί να ντραπείς θα συνεχίσεις να τρως λαίμαργα ό,τι κι αν είναι αυτό. Το φαγητό του είναι και δικό σου, εξάλλου σπίτι σου βρίσκεσαι.
Κατευθύνεσαι προς το ψυγείο με απεριόριστη σιγουριά, παίρνεις ό,τι τραβάει η ψυχή σου κι αν δεν έχει καμία αξιέπαινη λιχουδιά από αυτά που έχει συνήθως, είσαι σε θέση να κάνεις το παράπονό σου: «Τι θα φάμε τελικά;»
Τα πράγματά πέρα από δικά του είναι και δικά σου. Ανοίγεις την ντουλάπα πριν από μία μεγάλη έξοδο αναρωτώμενος τι θα βάλεις σήμερα το βράδυ. Τα βάζεις, τα βγάζεις. Σε κάποιο σημείο είτε εσύ πιστεύεις ότι πρόκειται για δικά σου ρούχα είτε ο κολλητός πως πρόκειται για δικά σου. Το αποτέλεσμα είναι κοινό. Μία ντουλάπα άνω-κάτω. Που τελικά θα μείνει άνω-κάτω γιατί εν τέλει αυτό που σας νοιάζει είναι να βγείτε λίγο μαζί. Ακόμη και εάν πρακτικά είστε ώρες μαζί.
Η έννοια της φιλοξενίας που έχει τις ρίζες της στην Αρχαία Ελλάδα τρέπεται σε μία αδικαιολόγητη αγένεια όταν πρόκειται για κολλητούς. Αν στο σπίτι του καλού σου φίλου ζητήσεις ένα ποτήρι νερό, το πιθανότερο και το λογικό είναι να σου φέρει αυτός το ποτήρι νερό. Ο κολλητός παρ’ όλα αυτά θα σε κοιτάξει με μισό μάτι κι ούτε πρόκειται να στο φέρει.
Αν και λογικά από την άνεση που έχεις αποκτήσει το παίρνεις μόνος σου κάθε φορά. Στο σπίτι του κολλητού σου ο θεσμός της φιλοξενίας μετρά για ‘σένα μόνο όταν βαριέσαι να σηκωθείς απ’ τον καναπέ.
Συνήθως όταν κοιμάσαι σπίτι του αδιαφορείς για τα διαφορετικά ωράρια ύπνου. Είτε θα τον ξυπνήσεις είτε θα σε ξυπνήσει. Πάντως κανείς από τους δύο δε θα κοιμηθεί όσο θα ήθελε. Θα τον βγάλεις φωτογραφία για να τον κοροϊδέψεις αργότερα για τον τρόπο που κοιμάται. Προνόμια που μόνο ο κολλητός έχει και μόνο αυτός θα τα δει.
Στην πραγματικότητα θα βρει οποιοδήποτε λόγο να σε κοροϊδέψει, μα το σπίτι σου αποτελεί μία μικρή πραγματικότητά του πέρα από την καθημερινή βάση. Ο κολλητός θα σε δει χάλια ντυμένο με μαλλί λες κι έχει μπει στην πρίζα. Κι εσύ αντίστοιχα στο σπίτι σου θα τον δεις να φοράει αταίριαστα χρώματα, αστείες κάλτσες.
Κι όλα αυτά τα μικρά στοιχεία αποτελούν και τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε φίλο και κολλητό. Με αυτόν τον τρόπο προσδιορίζεται η σχέση σας κι ας μοιάζει παράλογο. Γιατί το “mi casa es su casa” αντιπροσωπεύει πλήρως την άνεση που έχεις αποκτήσει στο σπίτι του καλύτερού σου φίλου.
Επιμέλεια Κειμένου Χριστίνας Χατζηθεοδώρου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Χριστίνα Κουλιάτσα
