Η ζωή ξεκινάει με το «μπορώ να»

Πολλές φορές επαναπαυόμαστε στην ιδέα πως θα βελτιωθούν όλα στη ζωή μας μαγικά. Θα μπούμε στην τροχιά της επιτυχίας και χωρίς ιδιαίτερο κόπο θα πετάξουμε προς τα όνειρά μας. Ίσως και λανθασμένα φανταζόμαστε πως η ζωή κάτι μας οφείλει.

Αντιθέτως, βέβαια, όταν η ζωή μάς χαρίζεται εύκολα, το σκορ δεν έχει τόσο ενδιαφέρον που αυτόματα μηδενίζεται. Προσπαθούμε καθημερινά σαν αντίπαλοί της, να σκοράρουμε εύστοχα με στόχο να την κατακτήσουμε. Η ζωή αποτελεί σύμμαχο κι αντίπαλο ταυτόχρονα. Όπως ακριβώς κι ο ίδιος μας ο εαυτός.

Όσο παραμένουμε αδρανείς, η ιδέα πως κάποιος μας χρωστάει γίνεται τρόπος σκέψης που καταλήγει σε μόνιμη ιδεολογία ζωής. Ως επακόλουθο, θα κυλάει ο χρόνος σε ένα φλατ μονοπάτι, κάνοντας ελιγμούς δίπλα απ’ τα εμπόδια κι εμείς άπραγοι θα περιμένουμε τις απολαβές που υποτίθεται μας ανήκουν. Κι όλα αυτά κοιτώντας μια μακρινή επιγραφή που αναγράφει: «Τα καλύτερα έρχονται».

Όντως, τα καλύτερα πάντα έρχονται κι είναι αισιόδοξο να σκέφτεται κανείς πως δεν ξημέρωσαν ακόμα οι καλύτερες μέρες της ζωής του. Αυτό, όμως, δε συνεπάγεται τη μόνιμη αναμονή δηλαδή έναν ατσαλάκωτο άνθρωπο. Οι καλύτερες μέρες δεν ήρθαν, γιατί εμείς δεν τις δημιουργήσαμε ακόμα.

Οι προσωπικοί μας στόχοι είναι μακρινές κουκκίδες στον ορίζοντα. Δεν έρχονται ποτέ προς το μέρος μας από μόνες τους. Όσο παλεύεις να τις αγγίξεις, αυτές κάνουν μια εκτίμηση της κατάστασης και μόνο τότε πλησιάζουν σταθερά προς το μέρος σου. Γι’ αυτό τα καλύτερα δεν ήρθαν ακόμα. Γιατί πάντα, όταν θα έρχονται θα τα έχουμε ήδη κατακτήσει. Κι έτσι, θα υπάρχουν ακόμα καλύτερα για να ζήσουμε. Κι αυτό θα το καταλαβαίνουμε μόνο όσο γινόμαστε κι εμείς καλύτεροι. Θέλει κόπο. Χρειάζεται να παίρνουμε το ρίσκο και την ευθύνη της αποτυχίας όταν χρειαστεί. Στο τέλος, η ζωή μάς επιβραβεύει μέσω της προσωπικής υπερηφάνειας.

Τόσο απλά, όμως, πείθουμε τους εαυτούς μας πως όλα θα φτιάξουν, χωρίς προσπάθεια. Διότι ο άνθρωπος γεννιέται με την ελπίδα. Η ελπίδα σ’ αυτή την περίπτωση χωρίς κίνητρα είναι νεκρή. Δε θα ζωντανέψει με το να ευχόμαστε απλώς να συμβούν θαύματα. Ας αφήσουμε τις ευχές κι ας πιάσουμε τις πράξεις. Κάπου ακούσαμε πως η τύχη ευνοεί τους καλούς και το πιστέψαμε. Αλήθεια, χορτάσαμε την ελπίδα με μια τάση να βολευτούμε στην ευκολία. Κι αν τα πράγματα δεν έρθουν τελικά όπως τα ονειρευτήκαμε, δεν πειράζει. Θα βρεθεί κάποιος να φταίει· η ατυχία, η μοίρα, οι άνθρωποι που στάθηκαν τροχοπέδη στο δρόμο μας.

Κι αυτό το όνειρο της ματαιοδοξίας σιγοκαίει κάπως αστεία μέσα μας. Εμείς, σ’ έναν καναπέ, με τα μάτια καρφωμένα στο ταβάνι κι η φαντασία να καλπάζει αλόγιστα σχηματίζοντας ένα ιδανικό. Πως κάποτε, λέει, θα ξυπνάμε το πρωί να πάμε σε μια δουλειά και θα μας εξασφαλίζει άνετη ζωή. Θα είναι το χόμπι μας απ’ το οποίο θα βγάλουμε χρήματα. Και θα ‘ρθει τυχαία.

Τότε, μοιραία θα βρεθεί κάποιος να μας αγαπάει χωρίς ανταλλάγματα κι ο έρωτας ανάμεσά μας θα είναι αμοιβαίος. Αν το επιθυμούμε και μόλις το ευχηθούμε θα κάνουμε κι οικογένεια ή ό,τι φαντάζεται ο καθένας. Στο μεταξύ, θα σφύζουμε από υγεία που μας χάρισε ο θεός κι όλα θα είναι λυμένα. Και ζήσανε αυτοί καλά κι αυτός που ονειρευόταν όλα τα παραπάνω, ξύπνησε. Γιατί σ’ αυτό το ιδανικό όλα ξεκινάνε με ένα κενό «θα» αλλά δεν έχουν κοινό παρανομαστή τον ίδιο τον άνθρωπο. Κι αν εσύ δεν είσαι πρωταγωνιστής στη δίκη σου ζωή,  καμία μοίρα, θεός, τύχη, καμία επιστήμη και βασικά κανένας άνθρωπος δε θα πιστέψει σε σένα, αν πρώτος εσύ δεν προσπαθήσεις απλώς να ζήσεις τη ζωή σου όσο καλύτερα μπορείς.

Η ζωή ξεκινάει με το «μπορώ να». Μπορούμε, λοιπόν, να σταματήσουμε για αρχή να περιμένουμε σαν ανήμπορα πλάσματα. Αν θες να έχεις αγάπη, δείξε την αγάπη σου πρώτος σ’ αυτόν που ήδη αγαπάς κι αγάπησέ τον όσο αντέχεις. Αν επιθυμείς τον έρωτα, πάψε να τον φοβάσαι και να τρέχεις μακριά όταν σου χτυπάει την πόρτα το απόλυτο συναίσθημα. Κάτσε εκεί και ζήσε την εμπειρία με κάθε κόστος. Αν θες οικογένεια φτιάξε μια, με απόλυτη συνείδηση των επιλογών σου. Αν θες μια δουλειά κάνε τα πάντα να την έχεις, ακόμα κι αν χρειαστεί να δουλέψεις σκληρά για να μαζέψεις το κεφάλαιο που χρειάζεσαι για να γίνεις επαγγελματικά αυτό που ονειρεύεσαι. Αν θες φίλους να σε ακούν, γίνε πρώτα εσύ καλός ακροατής των φίλων σου. Ακόμα και την υγεία σταμάτα να τη θεωρείς δεδομένη. Κι αυτή θέλει κόπο και πρόληψη για να διατηρηθεί.

Ποτέ κανείς δεν ξύπνησε έχοντας απαντήσεις. Όλοι αναρωτιούνται και ψάχνονται να βρουν τι επιθυμούν. Όχι σ’ έναν καναπέ αδιαφορώντας και περιμένοντας. Κάπου έξω δοκιμάζοντας τη ζωή. Με πολλές ήττες κι απορρίψεις. Κι αν μοιάζει αγχωτικό και δύσκολο, βρες αληθινά κίνητρα που οδηγούν σε σοβαρούς προσωπικούς στόχους και με λίγη τρέλα απλά προσπάθησε να τους κατακτήσεις. Η ζωή δε μας χρωστάει τίποτα, εμείς της χρωστάμε.